بسم الله الرحمن الرحیم
برای چالش کتابخوانی نرم افزار طاقچه این بار باید سراغ کتابی به پیشنهاد فردی می‌رفتیم. رهبر انقلاب تقریظی دارند بر کتاب پایی که جا ماند و معتقدند یکی از کتاب های است که با جزییات اسارت در کشور عراق را به تصویر کشیده است.
یادم هست که مدرسه میرفتم. مراسمی داشتیم که در آن کلیپی از یکی از آزاده های دفاع مقدس پخش کردند که یک پایش را در اسارت از دست داده بود. کنجکاو شدیم و اشک ریختیم و همدردی کردیم که همان شخص آمد پشت میکروفون. ما مشتاقانه گوش کردیم و فهمیدیم این خاطرات با جزییات بیشتر در کتابی به نام پایی که جا ماند گفته شده و رهبر هم به آن توصیه کرده پس گزینه فوق العاده ای است.
شب ها و روزهای زیادی را با این کتاب سر کردم. دختر نازنازی ای که تحمل دیدن سوسک و کرم از بیست کیلومتری رو نداشت، کتابی میخوند از کسی که زخمی بود و اسیر شد، زخم داشت و مرهمی نبود. کرم ها همسفره اش شده بودند... و چقدر از خودم خجالت کشیدم. چقدر این مرد بزرگ بود که سختی های اسارت اعتقاداتش را از بین نبرده بود. چطور میشود به همچنین مرتبه ای از ایمان رسید؟
و از آن طرف خباثت عراقیانی مثل حیوان با اسرا برخورد می‌کردند...
برخی اوقات فکر میکنم اسارت سخت تر از شهادت است. از لحظه اسیر شدن شخصیت کتاب پایی که جا ماند تا لحظه آزادی اش ، از خود جنگ سخت تر است. حقارت هایی که تحمیل میشود و حالت استواری و ایستادگی ای که روز به روز بیشتر میشود. ما حتی لحظه ای تحمل بیماری و درد را نداریم اما در این کتاب مردی را می‌بینید که پایش را برای اعتقادش و ملتش در عراق جا میگذارد. فکر میکنم حتی اسارت هم لیاقت میخواهد...
نثر کتاب بسیار راحت و روان است و با وجود حجم بالای کتاب اصلا خسته نشدم و روزها مشغول این کتاب بودم و از روایت تلخ اما مایه افتخار لذت می‌بردم.
شاید بعضی ها این کتاب را برای نوجوان خشونت بار بدانند اما من آن را مایه رشد نوجوان میدانم. به سنین ۱۵ به بالا میتوان توصیه کرد.
کتاب پایی که جا ماند اثر سیدناصر حسینی پور است.
