
احمق
به آنانی گفته میشود که دهانشان همیشه پر از ادعاست، اما وقتی نوبت به اثبات میرسد، دستشان خالیتر از بیابان است. همانها که برای زیر سوال بردن دیگران مدرک و سند طلب میکنند، اما خودشان حتی یک دلیل ساده برای حرفهایشان ندارند.
احمق کسیست که فکر میکند صدایش بلندتر از حقیقت است خیال میکند با فریاد میتواند جای خالی منطق را پر کند. او همیشه در نقش قاضی ظاهر میشود، اما هیچگاه حاضر نیست خودش را در جایگاه متهم ببیند.
احمق همان موجودیست که به جای اندیشه، به تکرار شعارها دل خوش کرده به جای حقیقت، به تحقیر دیگران پناه میبرد. او نه اهل گفتوگوست، نه اهل فهمیدن، فقط بلد است طلب کند، بدون آنکه چیزی برای عرضه داشته باشد.