در ابتدای ساخت اتومبیل، در قسمت جلوی آن از شیشه های معمولی استفاده می شد. به این صورت که یک شیشه معمولی را در یک قاب چوبی سوار کرده و آن را به قسمت جلوی اتومبیل متصل می کردند. این شیشه تنها برای کم کردن آثار وزش باد بر صورت راننده بود.
اما کم کم با پیشرفت صنعت خودروسازی، ساخت شیشه آن نیز پیشرفت کرد. چون با بیشتر شدن تعداد اتومبیل ها تعداد سانحه ها نیز بیشتر شد و دانشمندان دریافتند که شیشه معمولی نه تنها نمی تواند از راننده و سرنشینان در برابر حوادث محافظت کند، بلکه خود یک عامل برای ایجاد خطر و جراحت است.
به این ترتیب تحقیقات دانشمندان بر روی شیشه اتومبیل بیشتر شد و به این نتیجه رسیدند که بهتر است از یک لایه محافظ در بین دو لایه شیشه استفاده کنند تا ضربه حاصل از تصادفات را گرفته و شیشه را به اطراف و سمت راننده و سرنشینان پرتاب نکند.
این شیشه ها به شیشه های PVB معروف هستند.
کارایی این لایه به این صورت است که در هنگام برخورد جسم سخت و یا ایجاد تصادف و حادثه، ضربه را در یک نقطه گرفته و در شیشه های دو طرف خود پخش می کند. ضمن اینکه این لایه تلقی اجازه نمی دهد که شیشه های دو طرف به اطراف پرتاب شوند.
به این ترتیب ایجاد جراحت در راننده و سرنشینان به حداقل می رسد. اما خود شیشه دچار ترک های ریز می شود که در سطح آن گسترده شده است.
البته با پیشرفت تکنولوژی ساخت شیشه اتومبیل، سازندگان برای جلوگیری از آسیب های نور خورشید، شیشه های دودی و سولار نیز تولید کردند. شیشه دودی فابریک که در بعضی از خودرو ها در کارخانه نصب می شود می تواند اشعه مضر UV را دفع کند.
برای آشنایی بیشتر با انواع شیشه اتومبیل می توانید به منبع این نوشته مراجعه کنید.
نتیجه گیری:
در گذشته و سالهای دور از شیشه معمولی برای اتومبیل استفاده می شد. اما امروزه نمی توان از آن استفاده کرد. شیشه های اتومبیل با سایزها و استانداردهای مختلف تولید می شوند که برای هر اتومبیلی باید از شیشه فابریک و استاندارد آن استفاده کرد.
منبع : https://tarmim-shishe.ir
