یک سپید کوتاه+ یک دوبیتی+ برشی از یک مثنوی

✍ حدیث آرزومندی:

به باد دادی
احساسی را
که دمادم
«حدیثِ آرزومندی»
با باد می‌گفت!
زهرا حکیمی بافقی، کتاب گل‌های سپید دشت احساس.
…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*

✍ پر از خالی:

نبودی در دلِ شب‌های قلبم
و پوچ و هیچ شد رویای قلبم
ز بس لرزیده دل، حسّی، نمانده
پر از خالی شده، دنیای قلبم
زهرا حکیمی بافقی، کتاب دل‌گویه‌های بانوی احساس.
…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*

✍ رویای فراخ:

بانوی وجودِ من، کوهِ گُلِ رویا را
جویا شده از دستی، رستم صفت و، برنا

فریادِ دلِ بانو، در کوهِ صفای عشق
پیچیده دمادم با، صد شور و نوای عشق

در کوه، فرانک را، چون مادرِ خود بینم
رویای فراخی را، همبسترِ خود بینم

مانندِ فریدون که، ایمن شده از ضحّاک
ایمن بشوم وقتی، با دل بروم زین خاک

زهرا حکیمی بافقی، برشی از یک مثنوی، کتاب ققنوس احساس.

…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*