زندگی

به نام خداوندی که زندگی کردن را به ما آموخت.

زندگی یعنی: عشق، صفا، صمیمیت؛ من زندگی را دوست دارم. زندگی به ما خوب بودن را یاد می دهد که، چگونه به همدیگر احترام بگذاریم. اگر کارهایمان را با برنامه ریزی به پیش ببریم؛ ذره ای کمبود نداریم. باید از فرصت هایی که داریم درست استفاده کنیم. مثلا از فلان ساعت تا این ساعت خوابیدن، نمازخواندن و رازونیاز کردن با معبود یکتا، آشامیدن و صله رحم انجام دادن. زندگی را سخت نگیریم که سخت گرفته می شود. سعی کنیم زندگی کردن را؛ راحت بگیریم. که اگر زندگی کردن را؛ راحت بگیریم برایمان دشوار نمی شود. احترام همدیگر را داشته باشیم. همسر نسبت به همسر، فرزند نسبت به پدرومادر، فراگیر نسبت به استاد یا دبیرش و...

در کوچه و خیابان می بینیم عکس جوانی که، ۵ ساله یا ۲۰ ساله به رحمت خدا رفته؛ مرگهای ناگهانی از ناسپاسی هایی هست که به خدا داریم. بعضی ها دائما ناشکری می کنند. خدایا من دختر نمی خواستم چرا پسر به من عطا کردی؟ خدایا من دوست داشتم، فرزندم دکتر بشود چرا معلم شد؟ و همین طور پشت سرهم، ناشکری ناشکری، چرا به نعمتی که خدا به ما هدیه می دهد ناشکری می کنیم. ما همیشه باید قدردان نعمت های خدا باشیم. که از همه کارهای ما با خبر است. بیاییم ناشکری ها را کنار بگذاریم و قدردان نعمت های خدا باشیم. قدره همدیگر را بیشتر بدانیم، همیشه به خدا گلایه و شکایت نکنیم. در رابطه با زندگی، روایات و احادیثی از امامان معصوم(ع) آمده است، که چند نمونه از آن احادیث را خدمتتان عرض می کنم.

امیرالمومنین علی(علیه السلام) فرموده اند:

عمر انسان(آنقدر گرانبهاست که) به هیچ قیمتی قابل ارزیابی نیست.(اسرارالبلاغه، ص ۸۹)

حضرت علی(علیه السلام): از دست دادن فرصت های خیر، برای انسان مایه ی غم و اندوه است.

پیامبراکرم(ص) فرموده است:

کسی که یک دری از خیر به رویش باز شد آن را غنیمت بشمارد؛ زیرا نمی داند چه وقت به روی او بسته خواهد شد. (بحار،ج ۷۷،ص ۱۶۵)

امام حسین(علیه السلام) فرموده است:

در بهره برداری از فرصت ها خوب شتاب کنید؛ و برای رسیدن به اهداف عالیه، بر یکدیگر سبقت بگیرید.

(بحار،ج۷۸،ص ۳۵۵)

امام جعفرصادق(ع) فرموده اند:

کسی که در باقی مانده ی عمر خود اعمال خود را نیکو کند، از گناهان گذشته اش باز خواست نمی شود و اگر با همان کردارهای بد عمر خود را به پایان ببرد؛ از تمامی اعمال او از اول تا به آخر باز خواست خواهد گردید!

(بحار، جلد۷۷،ص ۱۱۳)

اینها فقط چند حدیث از ائمه اطهار(علیهم السلام) درمورد زندگی کردن بود، که خدمتتان عرض کردم. ما همیشه باید در کارهایمان، از ائمه اطهار(علیهم السلام) درس بگیریم. و در زندگی خودمان پیاده کنیم، از رفتار و کرداری که با خانواده و مردم داشتند، مثلا خوب زندگی کردن را؛ یادبگیریم، اگر خواهرم یا برادرم یا دوستم به هر دلیلی با من قهر کرد، من منتظر او نباشم، تا بیاید از من معذرت خواهی کند. حتی اگر حق با او باشد و حتی اگر از من بزرگتر یا کوچکتر است. خدا چه چیزی از من خواسته است؟ به او بگویم گلم، اگر من حرفی زدم ناراحتتان کردم، مرا ببخشید. نه تنها من کوچک نشدم، بلکه پیش خدا عزیز شدم و مقام من هم پیش خدا بالا رفته است. اگر کسی پیش من آمد نیاز به مبلغی داشت و من داشتم و نخواستم به او کمک کنم باید پاسخگو به خدا باشم. خودم را جای آن بگذارم، که ممکنه یک روزی هم من، نیاز به این مبلغ داشته باشم و کسی کمکم نکند، چقدر ناراحت می شوم یا چه حالی پیدا می کنم. برای خوب بودن هیچ وقت دیر نیست. مهم این است که من اراده کنم.‌ همت کنم. در پایان مهربانی کنیم، گذشت کنیم و فداکاری کنیم.