چند ماه پیش تو شهر موقت مون که ۴ سال توش بودیم رفتیم برای دومین بار یه کلیسا رو برای ثبت خاطرات مثبت ببینیم.حالا به هرحال راه افتادیم و رسیدیم بهش.من دفعه اولی که رفتم توش ۸ سالم بود و از اون زمان هیچی یادم نمیاد.برای همین هیجان زده بودم.
بیرونش که این شکلی بود:
اقا همچین که رفتیم توش من سکته زدم.با اینکه صدایی توش نبود اما آواهای مذهبی لاتین اومد به یادم.یه نقاشی از حضرت عیسی روی صلیب توش بود که واقعا خیلی وحشتناک بود.ادم ضعیفی نیستم اما برای اولین بار از مقدسات مذهبی ترسیدم.
سعی کردم ارامشو حفظ کنم.به خاطر کرونا خیلی خلوت بود و میتونستیم زیاد توش بمونیم.روی یکی از این صندلی های نشستم.به محراب و دریچه غسل تعمید نگاه کردم.بیشتر توجه ام به تابلو ها بود.والا خارجی ها حق دارن این همه فیلم ترسناک بسازن و توش از مسیح استفاده کنن.بعد از حدود ۵ دقیقه یه انرژی مثبت و خوبی رو درک کردم.
خیلی تجربه خوبی بود.کلیسا ها شاید مقداری ترسناک باشن اما جذابن.سکوتی که دارن خیلی آرامش بخشه و صدای تق تق صندلی ها و چوب...
با حرف زدن درکش نمیکنید.پیشنهاد می‌کنم حتما برید به کلیسا ها سر بزنید.
