ریاضی خیلی وقتها برای ما سخت میشود، نه فقط به خاطر فرمولها، بلکه بیشتر به خاطر اینکه وسط کلاس حواسمان پرت میشود.
بعضی وقتها فکرمان میرود سمت گوشی و بازی، یا اینکه نگران یک اتفاق در زنگ بعد هستیم، و همین باعث میشود از معلم و از درس جا بمانیم.
اما خبر خوب این است که «تمرکز» یک توانایی مادرزادی نیست؛ یعنی هر کسی با چند روش ساده میتواند آن را قویتر کند. مثل عضلهای که با تمرین بزرگتر میشود.
بعضیها قبل از ریاضی میگویند: «اَه دوباره ریاضی!»
وقتی این فکر را با خودت تکرار میکنی، مغزت وارد حالت دفاعی میشود و تمرکزت کم میشود.
سادهاش این است که قبل از شروع کلاس با خودت بگویی:
«قرار نیست کامل بفهمم، فقط میخواهم یک چیزِ جدید یاد بگیرم.»
این جمله ساده، اضطراب را کم میکند و ذهن را آماده میکند.
نوشتن باعث میشود مغز پیام بگیرد که این موضوع مهم است و باید نگهش دارد.
لزومی ندارد همهچیز را کامل و زیبا بنویسی. کافی است نکتههای ریز را بنویسی. مثل اینها:
«این فرمول در کجا استفاده میشود؟»
«این مدل کسرها با جمع فرق دارند؟»
وقتی مینویسی، مغز از حالت «تماشاچی» به حالت «درگیر» تبدیل میشود.
وقتی چیزی را نفهمیدی و از معلم یا دوست کناریات پرسیدی، یعنی درگیر درس هستی.
دانشآموزی که سوال دارد یعنی دارد فکر میکند.
دانشآموزی که بیتفاوت مینشیند یعنی ذهنش جای دیگری است.
مثلا وسط یک مبحث، در ذهن خودت این سوال را جواب بده:
«الان معلم دقیقا دارد چه چیزی را توضیح میدهد؟»
اگر نتوانستی جواب بدهی، یعنی تمرکزت رفته سمت چیزهای دیگر. همان لحظه برگرد.
بعضیها فکر میکنند اگر دوستم از من بهتر حساب میکند، یعنی من آدم ریاضی نیستم.
این تفکر غلط است.
مغز مثل اثر انگشت نژادی/ژنتیکی نیست؛ قابل تقویت است. هر کسی مسیر خودش را دارد.
اگر امروز حتی ۱٪ بهتر از دیروز فهمیدی، یعنی پیشرفت.
برای تمرکز بالا، لازم نیست نابغه باشی.
کافی است:
خودت را قضاوت نکنی
از سوال پرسیدن نترسی
روش یادداشتبرداری کوتاه را تمرین کنی
ریاضی، مثل یک بازی پازل است. مهم این است که کمکم قطعهها را کنار هم بگذاری.
معصومه بدری دبیر ریاضی هستم دوست دارم با نوشتن مقاله به دانش آموزان کمک کنم بتوانند مشکل خود در درس ریاضی را حل کنند
