جام جهانی 1998 را یادم می آید. تیم فوتبال ما با یک مربی ایرانی-آمریکایی، آمریکا را برد. سال بعد دیدار دوستانه امکان انتقام را برای آمریکا ایجاد نکرد، مساوی شد. محمد خاکپور به آمریکا رفت و دیگر در فوتبال ایران ندیدیمش.
چهار سال بعد، وقتی تیم فوتبال ایران در محاصره خلیجی گیر کرد، همان سالی که بحرینی ها، قطری ها و عربستانی ها حتی آب معدنیشان را از کشورشان به ایران آوردند، بازی با بحرین را باختیم، آخر تیم ما از آب معدنی های آنها نوشیده بودند و ماجرای تیم فوتبال المپیک مارسی با تیم مسکو را نشنیده بودند. اخراج بازیکن با ظرفیتی مثل کریم باقری در آن بازی خبر از وضعی غیر عادی میداد و بعد از باخت ما، بحرینی ها پرچم عربستان را گرداندند.
قرعه کشی جام جهانی قطر هم از آن صحنه ها بود، مثل آب معدنی آوردن آن سالها. وقتی ایران با آمریکا و انگلیس در یک گروه قرار گرفت و بعد در جام نه تنها آمریکا انتقام بیست و شش ساله اش را گرفت، انگلیس ما را شش گله کرد تازه معلوم شد خبری هست. مربی متخصص بازی دفاعی و دریافت شش گل از تیمی که شناخت کافی از مربیش داشت! مشکل این بود که ما شناخت کافی از مربی خودمان را نداشتیم. لقمه ای که فردوسی پور گرفته بود در گلویمان گیر کرد.
اینها بهانه بود برای بیان این نکته در خصوص تیم والیبال ما بازی فردایش. اگر دقت کنیم و به یاد آوریم، وقتی تیم فوتبال ما در جام جهانی 1998 درخشید، ناگهان ترکیه در همان جام 2002 که بحرین ما را حذف کرد ظاهر شد و تا مقام سومی هم پیش رفت تا خوشحالی ما از درخشش در فوتبال خیلی دامنه دار نشود و حسرت ترکها را بخوریم. جالب اینکه ترکیه از آن سال تا حالا اصلا در جام جهانی دیده نشده! اکنون که والیبال پر افتخار ما در وضعی ناخوش است و درست پس از پنج ست بازی سخت با بلغارستان به دیدار ترکیه ای میرود که قرعه استراحت داشته، از خودم میپرسم ترکیه در این ده، پانزده سال کجای والیبال بود؟ چه شد امسال چند والیبالیست ما راهی لیگ ترکیه شدند و روی نیمکت نشانده شدند و از آمادگی به دور افتادند؟ همان سالی که یکهو در جام ملتهای والیبال شاهد حضور ترکیه با چند بازیکن وارداتی هستیم؟
ماجرا وقتی جالبتر میشود که میبینم برنامه والیبالی شبکه ورزش از چند روز پیش با علاقه بسیار فیلم و عکس والیبالیستهای ترکیه را نشان میدهد و بازیکن ترکیه را در ردیف نمر عبدالعزیز، انگاپت و ستاره لهستانی قرار میدهد و تصویر ثابت پشت صحنه برنامه میکند!
این بود که نخ تسبیح را یادم آمد. آهان ناتو، ترکیه، ناتوی عربی، روابط اسرائیل با بحرین که تازه رو شده و کلی چیزهای دیگر مثل باخت عجیب کشتیگیر ما بعد از کلی حلوا حلوا کردن بیش از حد او و خیلی از انتقامهای دیگر آمریکا از ما که گهگاه با نقش آفرینی ترکها انجام میشود.
در عصر باستان رومی ها وقتی به سد محکم سواران سرزمین شرق برخورد کردند، از میان عرب و عجم، جنگجویانی استخدام کردند تا به کمک آنها به جنگ امپراتوران ایران بروند و اینها را لژیون میگفتند. این تدبیر بالاخره موفق شد و کمی پیش از ظهور سواران عرب مسلمان، در زمان ترایانوس بالاخره پایتخت ایران به دست رومی ها افتاد و تا مدتی ماندند و جنایتها کردند.
با این حال و با تمام این حرفها دعا میکنم، والیبالیستهای ما بازی فردا را ببرند که احتمالا اگر ببرند، تنها برد آنها در این لیگ ملتها خواهد بود ولی وقتی آن تنها برد ترکیه را آخر و ما را یکی مانده به آخر کند، ارزش دارد.
سید فوادمیراسکندری 18 خرداد 1403
تيم سابق واليبال ايران با مربی ایرانی
