فیلمِ " از نفس افتاده"، بر خلاف اسمش نفس دمید، جانی دوباره به سینمای فرانسه بخشید و از سردمدارانِ جنبشی نوین در دنیا شد.
فیلم " Breathless "، اولین و شاید مهم ترین اثرِ کارگردان-مؤلفِ مشهورِ سینمای فرانسه، " ژان لوک گدار " بود. دلیل این اهمیت را تاثیرِ غیر قابل انکارِ این فیلم بر موج نوی فرانسه میدانند.
اواخر دهه 40 میلادی، زمانی بود که سینمای فرانسه با وجود غنا، تمدن و ارزشمندی اش، کمتر حرف تازه ای برای گفتن داشت، چرا که دیگر نیازِ مخاطب و توده جامعه خود را ارضا نمیکرد. انگار که مردم، دیگر همه میوه های ظرفِ " رئالیسم شاعرانه " را خوش مزه نمیدانستند، چون دردشان چیز دیگری بود!
از طرفی دیگر، هالیوود در آن دوره، با ساخت آثاری درخشان و قدرتمند، سایه ی درختِ تنومندش را بر روی سینمای فرانسه انداخته بود.
همچنین خارج از هالیوود، بزرگانی امثالِ " آکیرا کوروساوا " و " لوییز بونوئل " در آن دوره، به پختگی و کمالی تحسین بر انگیز رسیده بودند.
علاوه بر همه این موارد، در فرانسه کسی نمیدانست و یا جرأت نداشت که یک آلترنتیو برای رهایی از وضع موجود ارائه دهد!
سخت هم بود، آخر فرانسه را مهد سینمای جهان میدانستند، سینمایی ادبیات پرست و به شدت ایدئولوژیک که خودش را از پیشگامان این عرصه میدانست.
اما سال های 1959تا 1960، در کمتر از یک سال و نیم، 3 فیلم مهم اکران شد که شروع عصری جدید را نوید میداد:
نکته حائز اهمیت، این است که بیشترین تاثیر بر موج نوی سینمای فرانسه را، " نئورئالیسم ایتالیا " گذاشت، پس مؤلفه های زیادی را از این جریان ایتالیایی، بر موج نوی سینمای فرانسه و بالطبع، فیلم های فوق الذکر مشاهده میکنیم.
به طور مثال قاب بندی و نورپردازی های متفاوت از گذشته، خروج از استودیو های تصویربرداری، دوری از " سانتیمانتالیسم " گرایی و در عوض، روی آوردن به مفاهیم " اگزیستانسیالیستی " در متن داستان، نمایش دادنِ تنها بُرشی از یک مقطع از زندگی به جای پایبندیِ بی چون و چرا و دقیقِ ادبی و غیره، از نشانه های این جریانِ نوظهور بود.
گُدار اما، از میانِ اِلِمان های وام گرفته از نئورئالیسم، روی یک مورد خاص به هیچ عنوان ریسک نکرد و آن، فاکتورِ " استفاده از نابازیگر " بود.
گدار با زیرکی، این مؤلفه مهم را نادیده گرفت و از بازیگران نامداری چون " ژان پل بلموندو "ی فقید، " جین سیبرگِ " نام آشنا و " دنیل بلونژه "ی چهره در فیلم " از نفس افتاده " استفاده کرد. علاوه بر این ها، حضورِ درخشانِ فیلمسازِ شهیرِ فرانسوی، " ژان پیر ملویل " جلوی دوربینِ گدار در این فیلم، خبر از نگرانیِ عوامل فیلم مبنی بر عدم استقبال مخاطبان عام و احتمال شکست تجاری میداد.
در همان زمان، گفته میشد که تقریبا تمامی عوامل فیلم حتی بازیگران، از عدمِ شکوفاییِ این اثر تا حدود زیادی مطمئن بودند، به جز 2 نفر! ژان لوک گدار و فرانسوا تروفو، زوج طلایی و دوست داشتنیِ این اثرِ مهم و ماندگار!
انگار که آن دو، به جاودانگیِ این اثر و تداومِ این جنبش بعد از خودشان، ایمان راسخ داشتند.
