از وقتی شاهد تناقض رفتار آدمها با کلامشان شده ام؛
واز وقتی که دیدم آدم ها آنقدر درپیله دغدغه های خود فرو رفته اند که نمیتوانند تیرگی هایی که درعمیق ترین جای جایِ روحم کمین کرده را ؛امید ببخشند
میلم به سکوت زیادتر
واشتیاقم به نوشتن بیشتر شد.....
از وقتی فهمیدم هیچ رنجی نمیتواند زانوی مرا برای بهتر زیستن سُست کند وهمواره ودر اوج سختی ها بیشتر از قبل ادامه دهنده تر بوده ام ....
واز وقتی نشاط جای خود را به اندوهی ملال آور بخشید ولی؛
با تبسم مدارا کرده ام وبه درد های نگفته آدم ها واقف بوده ام ؛
ترجیح دادم که کمتر بگویم وبیشتر بنویسم....
من ترجیح میدم که هم صحبت گاه وبی گاه خودم باشم
وآگاهانه وصادقانه به انسان ها وعقایدشان مِهر بورزم ؛
من دلم میخواهد با هرچیزی که مانع شادی آدم هاست بجنگم ؛
وبا قدمی هرچند کوچک ،به سقوط کاملشان
به دره تاریک نا امیدی ها پایان بخشم
#مستانه_جلیلیان
