عرفان کوه پیمان پژوهشگر سیاسی و ترازمانی مجله اینترنتی تحلیل‌بین‌الملل نوشت:
چندان سیاسی و عقلانی نیست که حوثی ها با گزیر و تصمیم خودشان به کشتی‌ها یوریده باشند.
• گُزیشتگیِ یورش‌های انصارالله زسوی ایران
به دنبال نبرد اسرائیل و حماس در نوار غزه، حوثی های یمن به کشتی های باری (که به باور حوثی ها با انگیزه‌ی فِرِستمان به اسرائیل در حال رفتن بودند) یوریدند و تنشی تازه در دریای سرخ آفریدند. از همان هنگام، ایالات متحده آمریکای گرامی و دوست‌داشتنی و انگلستان، این گامِ حوثی ها را گُزیشته و تصمیم‌گرفته‌شده‌ی ایران خواندند و نهیبانه در این باره بارها و بارها به کشورمان هشدار دادند. «دیوید کامرون» وزیر امور خارجه انگلیس گفتگویی با «حسین امیرعبداللهیان» همتای ایرانی خود درباره دگرگونی های منطقه داشته است و در این باره در درگاه کاربری خود در رسانه‌ی همبودین ایکس نوشت: «امروز با امیرعبداللهیان درباره یورش های حوثی ها در دریای سرخ که زندگی افراد بیگناه و اقتصاد و ترازمان جهانی را می‌نَهیبد، گفتگو کردم. بی‌پردگانه گفتم که ایران نیز با توجه به پشتیبانی دیرینه‌اش از حوثی ها، مسئول پیشگیری از این یورش هاست». انصارالله یمن که هدف از آغاختِ این تنش را مسدودکردنِ راهِ صادرات به اسرائیل عنوان کرده است و دستبرداشت از یورش به کشتی ها را مشروط و منوط به ایستانشِ جنگ غزه و اسرائیل دانسته است، بدور به نگر میرسد که با اراده و خواست و انگیزهای خودپا و خودگُزیشته این تنش ها را آغاز کرده باشد؛ چرا که در این موقعیت کوفتن و ضربه زدن به اسرائیل، کمترین سودمندی و منفعت را برای انصارالله دارد و تا جایی که نبرد اسراییل و غزه نَهیبنده‌ی سودمندی‌ها و منافعش نباشد اینچنین جدی دستبکار نمی‌شود. از سوی دیگر ایران و اسرائیل دهه هاست که با یکدیگر دشمنی و عداوت دارند و سودمندی های ملیِ آنها باهم در تضاد و پادمان است. هر دو کشور در مناطقِ پیرامونِ همدیگر تهدید می‌آفرینند و یکپارچگیِ کشوریِ هم را به خطر و گزند می‌اندازند. هر جنگ یا درگیری که برای هر کدامشان پیش بیاید، دیگری می کوشد تا به آنسوی نبرد کمک کند تا او نابود شود. اکنون جنگی در منطقه درگرفته است که اسراییل در آن درگیر است و مسلماً سودمندیِ ایران در کمک به حماس یا اخلال در پیروزِشِ اسرائیل می‌باشد. اگر کشور اسرائیل تضعیف شود برای کشور ایران رویداد خوب و پرسودمندیکی خواهد بود؛ چرا که در این صورت یکی از بزرگترین تهدیداتِ یکپارچگیِ کشوری را از سر راه خود برداشته است و با بازدار ها و موانع کمتری می‌تواند به جنگ‌افزار هسته‌ای دستیابد. بنابراین با اینکه سران کشورمان داو و ادعای «گُزیشتگیِ یورش های انصارالله از سوی ایران» که بدست انگلستان مطرح گشته بود را مردود به خودپاییِ حوثی ها در گُزیرها و تصمیماتشان دانستند و تأکید کردند که انصارالله در تصمیماتش بدون فرمانبرداری از ایران عمل می‌کند، اما چندان سیاسی و عقلانی به نگر نمی‌رسد اگر بپذیریم که انصارالله یمن، خودگُزیرانه و خودپایانه به کشتی های باری می‌یورَد و تهدیدِ نظامی را به جان می‌خرد، درحالیکه ایران چنین انگیزهای برای سنگاندازی در پیروز شدنِ اسرائیل نداشته باشد!
• بازدارندگی ایران
ده روز پیش از آغاز سال ۲۰۲۴، آمریکا انگیزه داشت تا ائتلافی برپاییده از ۲۰ کشور را برای رویارویی با حوثی ها بدیساند. اما اکنون کمابیش نیمی از این کشورها به نگر میرسد خواستاریِ چندانی برای همپایش در این ائتلاف یا اعلامِ آشکار آن ندارند. این کشورها یا بگونه‌ی آشکار هموندی و عضویت در این ائتلاف را تائید نکرده‌اند یا اعلام آن را به واشنگتن واگذار کرده‌اند. این در حالی است که مشارکت و همپایی کشورهای گوناگون در ائتلافِ به رهبری آمریکا نیازمند اعزام کشتی جنگی به دریای سرخ یا اعزام نیرو است. این شکاف در ائتلاف نوپای نظامی علیه نیروهای حوثی را تا اندازه‌ای میتوان نتیجه اختلاف‌نگرها بر سر جنگ اسرائیل با حماس در نوار غزه دانست؛ برای نمونه اسپانیا در اروپا از جمله کشورهایی است که بیشترانه از حقوق فلسطینیان دفاع کرده است و در همین راستا به نگر میرسد برخی از کشورهای اروپایی به پیامدها و بازتاب های منفیِ تشکیلِ این ائتلاف در دیدگاه مردمان، اهمیت و مَهندی می‌دهند. پدرو سانچز، نخست‌وزیر اسپانیا روز چهارشنبه ۲۷ دسامبر (۶ دی) گفت که مادرید با بکاربریِ نیروی اتحادیه اروپا برای رویارویی با دزدی های دریایی در راستای روبرویی با حملات حوثی ها همسو نیست و مخالفت دارد. وی با این حال بی‌پرده گفت که کشورش آماده‌ی برپایشِ ماموریت دیگری برای رویارویی با انصار الله است. نخست وزیر اسپانیا جمله‌ی جالبی را عنوان کرد؛ او گفت که:« گروه دریایی آتالانتا (ماموریت دریایی اتحادیه اروپا برای روبرویی با دزدیهای دریایی) نه ویژگی های نیاز برای روبرویی با نیروهای حوثی در دریای سرخ را دارد و نه چیستیِ آن چنین چیزی را میخواهد؛ شرایط و وضعیت در دریای سرخ، بسیار دیگرسانی و جداسان از اقیانوس هند است». وزارت دفاع ایتالیا هم اعلام کرده است که به درخواست دارندگان کشتی های بازرگانیک این کشور ناوی را به دریای سرخ می‌فرستد. اما رم تاکید کرده است که اعزام این کشتی در چهارچوب ائتلاف ارتشی به رهبری آمریکا صورت نمی‌گیرد و راه دیگری را دارد. اگر رویکرد فرانسه را خواهانِ بَررسی باشیم باید گفت که فرانسه نیز هرچند از کوشش ها برای تضمین امنیت ترابری دریایی شکوهداشت کرده است و چیستیِ این امر را ناسازنده و گزندآفرین نمی‌داند، اما تاکید می‌کند که کشتی های نظامی این کشور تنها زیر فرماندهی ارتشیان فرانسوی ژیرایی خواهند کرد و اینگونه برترمی‌داند که از درگیری با حوثی ها و پشتسرشان ایران دوری کند. دو کشور عربستان سعودی و امارات عربی متحده نیز بگونه‌ای آشکارا اعلام کرده‌اند که هیچ میلی برای همپایش در ائتلاف زیر رهبری آمریکا ندارند. (چندان هم به دور از چشمداشت نیست که عربستان سعودی که به تازگی با ایران همگرای سودمندی‌ها شده است، از درگیری بزرگ با حوثی های پشتیبانی‌شده‌ی ایران دورجویی کند). شماری از همپیمانان آمریکا نیز به نگر میرسد که نگران اقدامات تلافی‌جویانه‌ی نیروهای حوثی یمن باشند از ژیراییِ پررنگ در این ائتلاف خودبازداری می‌کنند. برای نمونه به نگر میرسد بی‌رغبتیِ هند به همپایی در ائتلاف ارتشی زیر رهبری آمریکا بیش از آنکه به هَنایش و ردگذاشت آن بر روی دیدگاه مردمانیِ هند مربوط باشد به نگرانی از یورش های شایمندیکِ حوثی ها و پشتسرشان ایران ربط دارد. از سویی هم این بی‌میلی و بی‌علاقگی بیانگر بازداشتگیِ برخی کشورها در برابر بازدارندگی ایران است؛ چرا که نگره‌ی «گُزیشتگیِ یورش های انصارالله از سوی ایران» از نگرِ بسیاری از کشورهای شایمندِ شرکت در این ائتلاف، درست می‌باشد. آنها تا اندازه‌ی توجه‌پذیری به گزند و شایمندیِ بزرگترشدنِ جنگ پیبرده‌اند و نمی‌خواهند که پای کشور دیگری همچون ایران به نبرد باز شود و از آنجایی که درگیری با حوثی ها شایمندانه اقدامات ایران را نیز در پی خواهد داشت، این کشورها به علاقمندیِ آمریکا نیستند و با احتیاط بیشتری گام‌برمی‌دارند.
• رفتارِ عجیب و بی‌پروایانه‌ی ایران
در واپسین روز سال ۲۰۲۳ میلادی، بالگردهای ارتش آمریکا، یورشِ نیروهای حوثی یمن به یک کشتی باری را مهار کرده و سه شناور آنها را در آب فرو بردند. به دنبالش، آمریکا توانست ۱۰ جنگجوی نیروهای انصار الله را در جریان عملیات نیروهایش بکشد و کوبه‌ای به حوثی ها وارد سازد. کشتی باری که هدف یورشِ حوثی‌ها جای گرفته بود از آنِ شرکت ترابرایِ دریایی مرسک بود. ارتش آمریکا همچنین دو موشک بالستیک پَرتافته زسوی نیروهای حوثی بسوی کشتی باری را سرنگون کرده است. وزیر دفاع بریتانیا نیز گفته است کشورش برای انجام «اقدامی یکراست» علیه حوثی های یمن آماده است. او گفت: «اگر از دریای سرخ نگهداری نکنیم ممکن است کسانی که به دنبال تهدید ما در جای دیگر هستند جسورتر شوند از جمله در دریای جنوبی چین و کریمه!» سخنگوی دولت بریتانیا نیز گفته که برنامه‌ریزی برای «دامنه‌ای از سناریوها» در جریان است. با این همه تهدید و هشدار، ایران گامی بی‌پروایانه و تنش‌برانگیز برداشته است؛ رسانه های کشور گزارش داده‌اند که یک ناو نیروی دریایی ارتش ایران تنها چند ساعت پس از تهدید بریتانیا با گذر از تنگه‌ی باب‌المندب، درون دریای سرخ شده است. بنا به این گزارش، افزون بر ناو البرز یک کشتی اطلاعاتی و پشتیبانی ایران به نام بهشاد نیز به دریای سرخ اعزام شده است. این اقدام ایران یادآور فیلمبرداریِ بالگرد سپاه پاسداران از بالای ناو آمریکایی در خلیج پارس است! مانند این است که یک گروگانگیر به شما هشدار دهد که اگر یک گام دیگر پیش بیایید به شما شلیک خواهد کرد؛ و شما با گمانی آسوده، هشدارِ او را به هیچ جای خویش نشمارید و سه متر جلو بروید!! این اقدام در سیاست برونی بیشتر از تنش‌برانگیزی که به بار خواهد آورد به بازدارندگیِ آن کشور می‌افزاید؛ زیرا کشورهای روبرو بیننده‌ی گونه‌ای از پراگماتیسم خواهند بود.
#ایران #آمریکا #آمریکای_دوست_داشتنی #اسرائیل #حوثی_ها #انصار_الله #یمن #گُزیشتگی #فلسطین #دریای_سرخ #البرز #ناو #ارتش_ایران #سپاه_ایران
