تنگی کانال نخاع و روش های درمان آن

1. در واقع کانال نخاعی چیست؟

قبل از اینکه توضیح دهیم دقیقاً با تنگی کانال نخاعی چه اتفاقی می‌افتد، ابتدا ساختار ستون فقرات و مهره‌هایتان را به شما نشان می‌دهیم. این جایی است که کانال مهره ای (همچنین کانال نخاعی / کانال نخاعی) قرار دارد که عملکرد بسیار ویژه ای برای نخاع دارد.

1.1 ساختار ستون فقرات

شکل ستون فقرات شبیه S دوتایی است و به بخش های مختلفی تقسیم می شود:

ستون فقرات گردنی (ستون فقرات گردنی): هفت مهره آزاد (آزاد = متحرک و متصل از طریق دیسک های بین مهره ای) و انحنای طبیعی رو به جلو (لوردوز)

ستون فقرات قفسه سینه: دوازده مهره آزاد و انحنای طبیعی به عقب (کیفوز)

ستون فقرات کمری (LWS): پنج مهره آزاد و انحنای طبیعی به جلو (لوردوز)

خاجی: پنج مهره جوش خورده

دنبالچه: سه تا پنج مهره به هم جوش خورده اند

یک نمایش گرافیکی از ستون فقرات انسان با جمجمه هم از پهلو و هم از پشت نشان داده شده است. ستون فقرات گردنی، ستون فقرات سینه ای، ستون فقرات کمری، ساکروم و دنبالچه کشیده شده و از نظر رنگ متمایز می شوند.

1.2 دیسک های بین مهره ای

بین بدنه های مهره های مهره های آزاد، دیسک های بین مهره ای قرار دارند که مجموعاً 23 عدد از آن ها داریم. برای اینکه سر نخورند به پریوستوم مهره بالا و پایین می چسبند.

دیسک های بین مهره ای با خون تامین نمی شوند. آنها از یک حلقه فیبرو غضروف و یک هسته نرم تشکیل شده اند. این ساختار مانند یک بالشتک ژله ای عمل می کند که ضربه ها را جذب می کند و در نتیجه از ستون فقرات محافظت می کند. با این حال، برای تغذیه، آنها باید به طور یکنواخت فشار داده شوند و رها شوند.

به آن مانند یک اسفنج فکر کنید: تحت فشار مایعات را از دست می دهد. دیسک بین مهره ای از مواد زائد تشکیل شده است که توسط بیان از بین می روند. اگر دوباره اسفنج را تسکین دهید، می تواند دوباره خود را خیس کند - دیسک بین مهره ای مواد مغذی تازه را دریافت می کند. برای این فرآیند، دیسک های بین مهره ای به حرکات مختلفی نیاز دارند، یعنی انحنا و چرخش تنه شما در تمام جهات ممکن.

شما می توانید یک نمایش گرافیکی از بخش ستون فقرات با دیسک های بین مهره ای را مشاهده کنید. مهره ها و دیسک بین مهره ای برچسب گذاری شده اند. نخاع و اعصاب نخاعی نیز دیده می شود.

1.3 کانال نخاعی و نخاع

در اصل، تقریباً تمام مهره‌های آزاد ساختار یکسانی دارند: آنها از بدنه استخوانی مهره‌ای و قوس‌های مهره‌ای تشکیل شده‌اند. همچنین، هر کدام دارند

یک فرآیند خاردار (که با نگاه کردن به پشت از پشت به وضوح می توانید آن را ببینید)

دو فرآیند عرضی (که ماهیچه ها و رباط ها به آن متصل می شوند) و

چهار فرآیند مفصلی (دو در بالا و دو در پایین مهره). فرآیندهای مفصلی مهره، مفاصل مهره ای (فست مفاصل) را با مهره مجاور تشکیل می دهند.

قوس های مهره ای یک حفره در هر مهره تشکیل می دهند، سوراخ مهره ای. همه این سوراخ های مهره ای با هم کانال نخاعی را تشکیل می دهند. این یک وظیفه مهم را انجام می دهد: از نخاع ما محافظت می کند، که به عنوان بخشی از سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) اطلاعات را به مغز منتقل می کند. اما اطلاعات نیز برعکس است، یعنی از مغز به اطراف.

نمایش گرافیکی دو مهره و نخاع. کانال نخاعی در یک مهره دیده می شود. در بقیه، نخاع به آنجا می رود. علاوه بر این، اعصاب نخاعی مشخص شده است. سطح مقطع نخاع ماده سفید و خاکستری و ریشه های عصبی را نشان می دهد.

© Designua | shutterstock.com (ویرایش شده)

طناب نخاعی شامل ریشه های عصبی قدامی و خلفی است که به هم نزدیک می شوند و عصب نخاعی را تشکیل می دهند. اعصاب نخاعی به صورت جفت بین مهره ها قرار گرفته اند و به اصطلاح به سیستم عصبی محیطی (خارج از جمجمه و کانال نخاعی) تعلق دارند. اعصاب نخاعی اطلاعات را بین سیستم عصبی محیطی و مرکزی منتقل می کنند. آنها حاوی الیاف آوران و وابران هستند:

فیبرهایی که اطلاعات را از اندام های حسی دریافت کرده و به سیستم عصبی مرکزی منتقل می کنند، آوران نامیده می شوند.

سلول های عصبی که تکانه هایی را از سیستم عصبی مرکزی به اندام ها و اندام ها می فرستند وابران نامیده می شوند.

شما می توانید یک نمایش ساده از بدن انسان را از کنار ببینید. سر و نیم تنه مشخص شده است. مغز، نخاع، پوست طناب نخاعی، مهره ها، اعصاب نخاعی، مهره های اول و دوم کمری و دم اسبی مشخص شده اند.

نخاع خود از ماده سفید و خاکستری تشکیل شده است و همچنین توسط یک غشای سخت (خارجی) و یک غشای نرم (داخلی) نخاع احاطه شده است. ماده خاکستری متشکل از اجسام سلول های عصبی، سفید از رشته های عصبی (مسیرهای هدایت) است. از جمله، آنها اطلاعات را از اعصاب، ماهیچه ها یا سلول های حسی منتقل می کنند.

نخاع تقریباً در سطح اول یا دوم به پایان می رسد.

2. تنگی کانال نخاعی: تعریف، علائم و علل

2.1 تنگی کانال نخاعی: پشت این تصویر بالینی چیست؟

از آنجایی که نخاع بسیار حساس است، به خوبی در کانال نخاعی محافظت می شود. تنگی (تنگی) می تواند در این کانال رخ دهد. تنگی کانال نخاعی (تنگی کانال نخاعی/ تنگی کانال نخاعی) خود یکی از بیماری های دژنراتیو است، یعنی بیماری هایی که با ساییدگی و پارگی ستون فقرات همراه است. همچنین بیماری‌های دژنراتیو دیگری نیز وجود دارند که می‌توانند باعث تنگی کانال نخاعی شوند یا بدتر شوند:

بیرون زدگی دیسک بین مهره ای (بیرون زدگی دیسک بین مهره ای): با چنین بیرون زدگی، دیسک بین مهره ای در یک قطعه (دو جسم مهره) به داخل کانال نخاعی بیرون می زند. در بیشتر موارد، دیسک بین مهره ای قبلاً پاره شده است.

فتق دیسک: دیسک باریکتر می شود و بیشتر و بیشتر برآمده می شود. اگر دیگر نتواند فشار را تحمل کند، هسته آن به کانال نخاعی خارج می شود.

استئوکندروز: دیسک‌های بین مهره‌ای باریک‌تر می‌شوند و ساختارهای استخوانی (استئوفیت‌ها) روی بدنه‌های مهره‌های مجاور تشکیل می‌شوند.

اسپوندی آرتروز (آرتروز مفصل فاست): این بیماری شامل ساییدگی و پارگی مفاصل مهره ای (مفاصل فاست) همراه با تشکیل استئوفیت روی مفصل است.

در تصویر نشان داده نشده است: مهره های لغزنده (اسپوندیلولیستزیس). با این بیماری، بدن مهره ها می توانند جابجا شوند (لغزش ستون فقرات) و در نتیجه کانال نخاع را باریک می کنند.

نمایش گرافیکی بخشی از ستون فقرات با هفت مهره و دیسک بین مهره ای. دیسک های بین مهره ای تغییرات مختلفی مانند سایش، برآمدگی، فتق و باریک شدن را نشان می دهند. استئوفیت ها روی دو مهره تشکیل شده اند. علاوه بر این، یک مفصل فاست سالم و یک مفصل فاست مبتلا به آرتروز مشخص شده است.

وجه مشترک همه این بیماری ها این است که فضای باریک باعث فشار بر نخاع و اعصاب نخاعی می شود. به طور سنتی تصور می شود که این دلیل درد همراه با تنگی نخاع باشد. شما به زودی خواهید فهمید که چرا ما فکر می کنیم این بعید است. در زیر تمریناتی برای کاهش درد و یا حتی رهایی کامل از آن به شما نشان می دهیم.

در اصل، باریک شدن کانال نخاعی می تواند در تمام بخش های ستون فقرات - ستون فقرات گردنی، ستون فقرات سینه ای یا ستون فقرات کمری رخ دهد. با این حال، اغلب، ستون فقرات کمری (کمر) تحت تأثیر قرار می گیرد. این شکل، تنگی کانال نخاعی کمری، شایع ترین بیماری دژنراتیو ستون فقرات در سنین بالا (از حدود 60 سالگی) محسوب می شود.

2.2 علائم

قبلاً به کمردرد (معمولاً در ستون فقرات کمری) و راه رفتن دشوار (کوتاه شدن مسافت پیاده روی به دلیل درد پاها) به عنوان علائم رایج اشاره کردیم. سایر علائم تنگی کانال نخاعی عبارتند از:

دردی که از پشت شروع می شود و به پاها می رسد (معمولاً یک طرفه)،

کاهش تحرک (به ویژه در ناحیه ستون فقرات کمری)،

عضلات منقبض (به ویژه در ناحیه کمر)

ضعف یا احساسات غیر طبیعی در پاها (مانند سوزش، سوزن سوزن شدن، احساس سرما، بی حسی) و سایر اختلالات عصبی (سیستم عصبی)،

لنگیدن ناشی از درد (لنگش ستون فقرات)

گردن درد (با تنگی کانال نخاعی در ستون فقرات گردنی)،

حرکات محدود (مثلاً هنگام نوشتن، بستن دکمه‌های پیراهن/ بلوز یا گرفتن اشیاء کوچک) در بازوها و دست‌ها (در مورد تنگی کانال نخاعی در ستون فقرات گردنی). مانند پاها، اختلالات حسی نیز در اینجا امکان پذیر است.

معمولاً تنگی کانال نخاعی این است که وقتی می‌نشینید یا تنه خود را به جلو خم می‌کنید (مثلاً هنگام دوچرخه‌سواری یا پیاده‌روی در سربالایی) علائم بهبود می‌یابند. ممکن است با وضعیت زیر آشنا باشید: وقتی مسافت های طولانی را پیاده روی می کنید، اغلب باید قبل از بلند شدن و ادامه راه رفتن، استراحت کنید و خم شوید یا بنشینید.

در موارد شدید تنگی کانال نخاعی، علائم زیر نیز ممکن است رخ دهد:

اختلالات مثانه یا روده (مشکلات در ادرار یا حرکات روده)،

اختلال در نعوظ،

فلج در هر دو پا (سندرم پاراپلژیک).

مهم است که در صورت بروز چنین اختلالاتی فوراً برای معاینه دقیق به پزشک مراجعه کنید!

2.3 علل باریک شدن کانال نخاعی

علاوه بر بیماری های دژنراتیو ذکر شده در بالا، موارد زیر نیز ممکن است مسئول تنگی نخاع باشند:

افزایش گودی پشت (هیپرلوردوز)،

تغییرات هورمونی،

بیماری های استخوانی مانند بیماری پاژه 2)

جراحی روی ستون فقرات نیز

تومورها. 3)

علاوه بر این، بین تنگی کانال نخاعی مادرزادی (ایدیوپاتیک) و اکتسابی (در طول سال‌ها در حال توسعه) تمایز گذاشته شده است. .

با این حال، شایع ترین دلیلی که برای تنگی کانال نخاعی ذکر شده، روند طبیعی پیری استبنابراین سایش باید مسئول این واقعیت باشد که دیسک های بین مهره ای صاف و صاف تر می شوند. بر اساس تئوری رایج، این فشار بیشتری بر بدن مهره‌ها وارد می‌کند که به مرور زمان استئوفیت‌ها را تشکیل می‌دهند. لغزش مهره ها (اسپوندیلولیستزیس) یا آرتروز مهره ای (اسپوندیل آرتروز) نیز رخ می دهد. چنین تغییراتی همچنین می تواند باعث ضخیم شدن رباط ها در مهره ها و بی ثباتی ستون فقرات شود. همه اینها کانال را تنگ می کند.

البته ما نمی خواهیم این تحولات را انکار کنیم. با این حال، تجربه چندین ساله ما در درمان درد نشان داده است که آنها معمولاً دلیل درد نیستند. بر اساس دیدگاه مرسوم، تنگی کانال نخاعی تضمین می کند که طناب نخاعی و اعصاب در کانال نخاعی تحت فشار قرار گرفته و در نتیجه جریان خون کاهش می یابد. گفته می شود که این فشار باعث کمردرد مرتبط با تنگی می شود.

ما به چند دلیل در این مورد تردید داریم:

آزمایشات نشان می دهد که فشردن مکانیکی ریشه عصبی به طور خودکار باعث درد نمی شود.

بسیاری از افرادی که تصاویر MRI آنها تغییراتی را در ستون فقرات نشان می دهد، بدون علائم هستند. 7)

در مورد فتق دیسک، هسته دیسک به داخل کانال نخاعی بیرون زده است. اما چگونه قرار است این توده نرم عصب را به ضخامت انگشت شما فشار دهد؟ به عنوان بخشی از آموزش هایمان در مورد درد درمانی، این سوال را از جراحان سابق پرسیدیم، اما آنها نیز پاسخی نداشتند. علاوه بر این، بدن ما معمولاً خود مواد نشت کرده را تجزیه می کند.

عضلات و فاسیا - علت واقعی در پیش است

اما درد از کجا می آید؟ در اصل، این بسیار ساده است: امروزه ما بیشتر زندگی روزمره خود را در حالت نشسته می گذرانیم، مثلاً در محل کار. با پیشرفت روز، بالاتنه و شانه‌ها بیشتر و بیشتر به جلو می‌افتند و گردن بیش از حد کشیده می‌شود تا همچنان به جلو نگاه کند. پس چه اتفاقی می‌افتد وقتی زیاد بنشینیم و کم جبران کنیم؟

شبکه‌ای از رشته‌های فاسیال بسیاری از بدن ما عبور می‌کند و هر یک از ماهیچه‌های ما را در بر می‌گیرد. فاسیا خاصیت ارتجاعی دارد به طوری که می تواند حرکات ما را به صورت انعطاف پذیر دنبال کند. با این حال، برخی از انواع فاسیا نیز کشش کمتری دارند - هر جا که نیاز به تثبیت مفاصل داشته باشند. علاوه بر این، فاسیای ما دائماً در حال تغییر است زیرا فیبروبلاست‌ها، مانند عنکبوتیان کوچک، دائماً نخ‌های جدیدی می‌بافند. آنها با حرکات ما تحریک می شوند تا کار کنند.

اگر بیش از حد بنشینیم، فیبروبلاست ها تکانه های کمتری برای جهت گیری دریافت می کنند. در عین حال، برخی از ماهیچه ها، مانند عضلات خم کننده ران و سایر عضلات شکم یا قفسه سینه، به طور مداوم در کوتاه ترین وضعیت خود هستند. این تضمین می‌کند که فاسیاها در آنجا تسلیم‌ناپذیر می‌شوند، زیرا ما به سختی آنها را به طول کامل کشیده‌ایم.

دیر یا زود، این کوتاهی های دائمی منجر به تنش عضلانی-صورتی بیشتر و بیشتر می شود.

اکستانسورهای کمر شما سعی می‌کنند این کشش‌های رو به جلو را متعادل کرده و به سمت عقب بکشند. فشاری از نیروهایی که به جلو و عقب می‌کشند ایجاد می‌شود که در نهایت روی ستون فقرات و دیسک‌های بین مهره‌ای شما فرود می‌آید و به معنای واقعی کلمه آنها را می‌کشد.

متخصص درد رولاند لیبشر-براخت همه این اتصالات را به تفصیل در ویدیو توضیح می دهد.

تنش های عضلانی-صورتی تأثیرات متعددی بر روی کمر شما می گذارد. در عین حال، عدم ورزش به معنای واقعی کلمه باعث گرسنگی دیسک‌های بین مهره‌ای می‌شود، زیرا به اندازه کافی تحت فشار قرار نمی‌گیرند و تسکین نمی‌یابند و بنابراین فاقد مواد مغذی هستند. اضافه ولتاژها همچنین ساختار رباط تغییر یافته را توضیح می دهند - بدن سعی می کند در برابر نیروهای زیاد مقاومت کند. این منجر به ضخیم شدن رباط هایی می شود که برای جلوگیری از بی ثباتی ستون فقرات یا بخش های منفرد مهره ها در نظر گرفته شده است.

بار روی ستون فقرات و دیسک های بین مهره ای توسط گیرنده های روی استخوان ها اندازه گیری می شود که اطلاعات را به مغز شما منتقل می کند. این می خواهد از دیسک های بین مهره ای شما محافظت کند - اگر آسیب تهدید شود، بنابراین باعث ایجاد درد می شود. بنابراین درد چیزی بیش از سیگنال های هشدار بدن شما نیست، به همین دلیل است که ما آن را درد هشدار می نامیم.

درد هشدار دهنده اغلب همراه با درد ناشی از مصرف بیش از حد اتفاق می افتد. این خود را به صورت احساس سوزش به محض بارگیری بیش از حد عضلات نشان می دهد.

در نهایت، اضافه ولتاژها اغلب مسئول علائم بیماری های دیگری هستند که ما به عنوان علل احتمالی تنگی کانال نخاعی فهرست کرده ایم. فشار قوی باعث ساییدگی و پارگی ستون فقرات می شود. بدن ما مکانیسم های ترمیم مخصوص به خود را دارد که به طور معمول بر خلاف آن عمل می کند. با این حال، هنگامی که تنش ها به طور مداوم بالا است، آنها به سادگی نمی توانند ادامه دهند.

در برخی موارد، نیروهای کششی می توانند اختلالات حسی مانند بی حسی در پاها یا حتی فلج را نیز توضیح دهند. اغلب اتفاق می افتد که اعصاب در باسن یا پا فشرده می شود و سپس

3.2 درمان های مرسوم برای تنگی نخاع

تنگی های کانال نخاعی در حال حاضر به ندرت جراحی می شوند. پزشکان معمولاً در ابتدا درمان های محافظه کارانه را توصیه می کنند. با این وجود، باریک شدن کانال نخاعی همچنان شایع‌ترین دلیل جراحی ستون فقرات در سنین بالا است.

برای تشخیص، پزشک معمولاً در طول معاینه MRI و تصویر اشعه ایکس تهیه می کند. بسته به شدت تصویر بالینی، او سپس در مورد ادامه درمان و اقدامات درمانی تصمیم می گیرد.

گزینه های درمانی محافظه کارانه

روش های محافظه کارانه زیادی برای درمان تنگی نخاع وجود دارد: فیزیوتراپی، درمان حرارتی یا الکتروتراپی (آرامش عضلانی از طریق استفاده از برق) تنها چند نمونه هستند. با این حال، همیشه باید در نظر داشته باشید که از بین بردن علت مهم است. در غیر این صورت، ممکن است علائم خود را به طور موقت تسکین دهید، اما احتمالاً درد به سرعت عود می کند.

هدف فیزیوتراپی اغلب مقابله با لوردوز بیش از حد در فرد مورد نظر است. عضلات پشت شما به دلیل کشش متقابل مداوم به اندازه کافی قوی هستند. بلکه باید تنش ها را کاهش دهید. به تمرینات ما نگاهی بیندازید - ما به شما نشان خواهیم داد که چگونه تمام جهات اصلی ستون فقرات خود را کشیده و تنش را به این روش کاهش دهید.

گرما برای تنگی کانال نخاعی شما خوب است؟ البته استفاده منظم هیچ اشکالی ندارد. با این حال، به خاطر داشته باشید که نمی تواند برای همیشه علامت (درد) را از بین ببرد. از این رو پیشنهاد ما: تمرینات خود را با ماساژ رول فاشیا انجام دهید و سپس با یک حمام گرم یا با یک بطری آب گرم استراحت کنید. از طرف دیگر، می توانید گرما را از قبل اعمال کنید، به عنوان مثال با چراغ قرمز.

مهمترین چیز این است که به حرکت ادامه دهید. دوره های استراحت معمولا علائم را بدتر می کند. 10) برای بسیاری از بیماران دوچرخه سواری یک ورزش خوشایند است. پس سوار دوچرخه شو! اما حتما مراقب وضعیت بدن خود باشید. برای مثال می‌توانید اطلاعاتی درباره وضعیت صحیح نشستن هنگام دوچرخه‌سواری در اینجا پیدا کنید. سپس یک ربع دیگر را به تمرینات ما اختصاص دهید تا خیلی یک طرفه حرکت نکنید و از ستون فقرات شما به خوبی مراقبت شود.

مصرف داروهای مسکن

بسیاری از بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی اغلب مسکن مصرف می کنند. حتی می توان آن را مستقیماً توسط پزشک در کلینیک یا مطب به کانال نخاعی تزریق کرد. مطمئناً برای مدت کوتاهی یا یک موقعیت خاص مانند جشن برای تسکین درد شما مشکلی ندارد. با این حال، شما نباید آن را برای چند روز یا حتی چند هفته استفاده کنید.

مسکن ها می توانند عوارض جانبی شدیدی داشته باشند و علت اصلی درد شما را برطرف نمی کنند. به همین دلیل است که توصیه می کنیم تمرینات ما را به طور منظم انجام دهید. شما به احتمال زیاد به بهبود طولانی مدت علائم خود خواهید رسید، در بهترین حالت کاملاً بدون درد - بدون قرص و تزریق خواهید بود.

می توانید طرح کلی مردی با ستون فقرات و کانال نخاعی کشیده را ببینید. ستون فقرات کمری با رنگ برجسته شده است. یک سرنگ از پشت کانال نخاع را سوراخ می کند.

روش های مختلفی برای عمل به دلیل تنگی کانال نخاعی وجود دارد.

یکی از گزینه ها، اصطلاحاً رفع فشار (کمپرسیون نخاعی با میکروجراحی)، گسترش و تسکین کانال نخاعی است. جراح بافتی را که کانال را باریک می کند از طریق یک برش کوچک پوستی برمی دارد. جراحی رفع فشار برای تنگی ستون فقرات کمری شایع ترین جراحی ستون فقرات در بیماران بالای 65 سال است.11)

یک اقدام جراحی بسیار شدیدتر، لامینکتومی است. در اینجا قسمت‌هایی از بدن مهره‌ها مانند قوس‌های مهره‌ای، فرآیندهای خاردار و مفاصل برداشته می‌شوند. با این حال، این عمل به ندرت انجام می شود.

سفت شدن بخش های منفرد ستون فقرات (فوژن بین بدنی کمری) نیز در ارتباط با تنگی زیاد شایع نیست. بیشتر برای مهره های لغزنده استفاده می شود. در یک عملیات سفت کردن (اسپوندیلودزیس)، دو مهره مجاور با میله و پیچ به یکدیگر متصل می شوند، به طوری که حرکت این بخش های مهره دیگر امکان پذیر نیست. هدف تثبیت ستون فقرات است.

استفاده از ایمپلنت در فرآیندهای خاردار نیز امکان پذیر است. آنها در یک بخش (یعنی روی دو مهره مجاور) متصل می شوند و فرآیندها را از هم جدا می کنند. این روش در صورت وجود انحنای ستون فقرات را صاف می کند و کانال ستون فقرات را گشاد می کند.

4. ورزش برای تنگی کانال نخاعی

باریک شدن کانال نخاعی اغلب به دلیل ساییدگی و پارگی ستون فقرات ایجاد می شود. با انجام منظم تمرینات ما می توانید آن را متوقف کنید و به کاهش درد خود ادامه دهید. اینگونه است که الگوهای حرکتی یک طرفه را شکسته و فاسیای کوتاه شده خود را به طول کامل خود باز می‌گردانید. این نه تنها با تنگی کانال نخاعی مقابله می کند، بلکه برآمدگی و فتق دیسک، استئوکندروز و اسپوندیلوز را نیز برطرف می کند. البته، می توانید از تمرینات پیشگیرانه نیز استفاده کنید - حتی اگر هنوز هیچ علامتی نداشته باشید، عضلات و فاسیا ممکن است بیش از حد کشیده شوند. در هر صورت برای کمرت کار خوبی می کنی.

در این ویدئو، رولاند و اینا سه کشش گلوگاه را به شما نشان می‌دهند، که با آن تمام جهات اصلی ستون فقرات خود را می‌پوشانید، و همچنین یک ماساژ رول فاسیا برای کل کمر خود انجام می‌دهید.

در راهنمای رایگان ما در برابر تنگی کانال نخاعی می‌توانید تمرین‌های بیشتر و ماساژ رول فاشیای ویژه را بیابید. همچنین حاوی یک استئوفشار سبک برای خودیاری است که می تواند به سرعت به شما در درمان کمردرد کمک کند.

زنی با یک تاپ اسپرت صورتی با قرار دادن دست‌هایش روی باسن و تکیه دادن نیم تنه‌اش به عقب، خمیدگی کمی به پشت ایجاد می‌کند. موهای بلوندش بین بازوانش می ریزد. در تصویر با رنگ خاکستری-مشکی آمده است: «تنگی کانال نخاعی. تمرینات و نکات

در زیر نحوه صحیح اجرای تمرینات را از ویدیو به تفصیل شرح داده ایم. همچنین به چک لیست ما با اطلاعات و نکات مهم نگاهی بیندازید. شما هنوز تمرینات ما را نمی دانید؟ سپس قبل از شروع لیست را کامل بخوانید.

آیا تنگی کانال نخاعی شما در حین تمرین باعث درد شدید می شود؟ تسلیم نشوید - اگر در ابتدا به همان اندازه که اینا در ویدیو انجام می دهد در حالت کشش قرار نگیرید، اصلاً بد نیست. تمرین کامل می شود و به تدریج پیشرفت بهتری خواهید دید. فقط هنگام اجرای آن مراقب باشید و به آرامی آن را بسازید.

تمرین 1: بالاتنه خود را به عقب متمایل کنید

1. ابتدا دست های خود را در قسمت پایین باسن قرار دهید. حالا میله های خود را بیشتر و بیشتر به جلو فشار دهید و به عقب متمایل شوید. ابتدا سر خود را صاف نگه دارید.

با این تمرین به انبساط بیش از حد ستون فقرات خود از پایین به بالا دست خواهید یافت. آیا مطمئن نیستید زیرا ناپایدار هستید؟ مشکلی نیست: به یک میز یا صندلی ثابت بچسبید تا در سمت امن باشید.

Roland Liebscher-Bracht به یک زن تمرین کششی برای بیرون زدگی دیسک نشان می دهد. دست هایش را روی باسنش گذاشته و بالاتنه اش را خیلی به عقب خم می کند.

2. در مرحله بعد، شما می خواهید به هایپراکستنشن ستون فقرات قفسه سینه خود برسید. شانه های خود را باز کنید و چانه خود را به عقب بکشید.

3. حالا سر خود را نیز دراز کنید و به آرامی و با احتیاط بگذارید به سمت عقب بیفتد. اکنون بالاتنه شما یک قوس یکنواخت را تشکیل می دهد.

4. نفس عمیقی به داخل و خارج کنید و در هر بازدم با فشار بیشتر میله ها به جلو، کشش خود را افزایش دهید.

5. خیلی آهسته حالت کشش را ترک کرده و صاف کنید: ابتدا سر، سپس ستون فقرات قفسه سینه و در نهایت ستون فقرات کمری.

6. اکنون حالت مخالف را در نظر بگیرید: کمر خود را قوس دهید و به جلو خم شوید. دستان خود را به سمت پایین ران های خود بکشید و تا زمانی که می توانید کمر خود را قوس نگه دارید. سپس ستون فقرات خود را گرد کنید و سر خود را به سمت پایین و جلو بکشید. برای انجام این کار، می توانید دست خود را پشت سر خود قرار دهید و چانه خود را به سمت استخوان سینه خود فشار دهید.

اکنون تمام پشت خود را تا ستون فقرات گردنی بکشید.

حالا به آرامی صاف شده و کشش را رها کنید.

تمرین 2: به پهلو خم شوید

1. بازوی راست خود را به سمت بالا دراز کنید و آن را روی سر خود به سمت چپ خم کنید. ران راست خود را تا جایی که می توانید به سمت راست فشار دهید. همزمان بالاتنه خود را به سمت چپ خم کرده و با دست چپ پای چپ خود را به پایین بلغزانید.

با تمرین، پهلوها و پهلوهای خود را کش می دهید. اطمینان حاصل کنید که بالاتنه شما به جلو یا عقب نمی افتد، بلکه این محور را حفظ می کند.

زنی با بالاتنه خمیده به پهلو ایستاده است. او بازوی راستش را بالای سرش برده، دست چپش روی ران چپش قرار گرفته است. رولاند لیبشر-براخت پشت سر او می ایستد و به او کمک می کند بیشتر کشش دهد.

2. بعد، سر خود را به یک سمت خم کنید. مهم است که آن را صاف نگه دارید و به جلو نگاه کنید، در غیر این صورت ستون فقرات گردنی خود را می پیچید. هم اکنون سر و بازوی شما به سمت چپ کشیده می شوند.

این کار پهلوی شما را "باز" ​​می کند و ستون فقرات شما را انعطاف پذیرتر می کند.

3. پس از رسیدن به موقعیت نهایی، نفس عمیقی به داخل و خارج کنید و با هر بازدم کشش خود را افزایش دهید. سپس به آرامی بالاتنه خود را صاف کنید.

4. سپس طرف دیگر را کشیده و از بازوی چپ شروع کنید که بالای سرتان می آورید.

1. حالا روی رول بنشینید تا با استخوان دنبالچه شما همسطح شود. حالا به آرامی رول کنید. شما باید تا حد امکان وزن روی رول قرار دهید. مواظب باشید که وقتی به شانه ها می زنید رول را رها نکنید.

اکنون ستون فقرات کمری و قفسه سینه خود را به طور بهینه باز کرده اید.

2. برای مراقبت از کل ستون فقرات، فقط ستون فقرات گردنی از دست رفته است. برای انجام این کار، صاف بنشینید، مدی رول را با دو دست بگیرید و به آرامی روی گردن خود بغلتانید. از نقطه ای شروع کنید که استخوان جمجمه شما به طور قابل توجهی به پایان می رسد. تا جایی که می توانید از نیروی خود استفاده کنید و تا جایی که می توانید به سمت تیغه های شانه خود حرکت کنید.

چک لیست تمرینات لیبشر و براخت

برای اطمینان از اینکه هیچ مشکلی در تمرینات ما پیش نمی آید، مهم ترین اطلاعات را در یک چک لیست خلاصه کرده ایم. بنابراین شما تمام نکات را در یک نگاه دارید و می توانید با احساس خوب تمرین کنید.

✅ همیشه از مقیاس درد شخصی خود از یک تا ده به عنوان راهنما استفاده کنید. برای بهترین نتیجه، برای هر کشش در سطح هشت یا نه کار کنید. نه یعنی: درد شدیدی را احساس می‌کنید، اما همچنان می‌توانید در طول کشش آرام نفس بکشید و نیازی به ضد تنش ندارید.

✅ شش روز در هفته تمرین کنید و حداقل یک بار در روز تمرین را انجام دهید. اگر می خواهید فرآیندهای ترمیم آرامش بخش عضلات و فاسیای خود را حتی بهتر پشتیبانی کنید، می توانید تکرارها را با ریتم 12 ساعته نیز انجام دهید: یک بار در صبح، یک بار در شب.

✅ برای هر مرحله تمرین باید دو تا دو دقیقه و نیم وقت بگذارید و حداقل 90 ثانیه در کشش مربوطه بمانید.

✅ برای درمان درد خود از ابزارهای حرفه ای و بدون محصولات ارزان قیمت استفاده کنید. اگر در اینجا به یک محصول معیوب اعتماد می کنید، این می تواند تأثیر منفی داشته باشد. بنابراین ما بیشترین دقت را در توسعه وسایل کمکی خود به کار گرفته ایم و آنها را به طور خاص برای درمان درد توسعه داده ایم.

✅ تا حد امکان از مصرف مسکن خودداری کنید. تمرینات ما از درد شما به عنوان نقطه شروع و معیار روزانه استفاده می کنند. بنابراین نباید آن را به طور مصنوعی سرکوب کنید، بلکه از آن به عنوان جهت گیری برای اجرای صحیح تمرین و شدت کشش استفاده کنید. مسکن ها فقط پیشرفت شما را مخدوش می کنند و تصویری غیر واقعی از وضعیت دردتان به شما می دهند.

✅ صبور باشید - اگرچه نتایج سریع غیرمعمول نیست. ممکن است مدتی طول بکشد تا مغز شما برنامه‌های حرکتی جدید را ذخیره کند، متابولیسم عادی شود و نیروهای کششی ناشی از تنش و تنش کاهش یابد.

✅ در صورت افزایش درد در اثر تمرینات، نیازی به وحشت نیست. تشدید اولیه می تواند یک واکنش طبیعی بدن شما باشد. اگر کل استاتیک بدن شما با تمرین منظم تغییر کند، سیستم اسکلتی عضلانی باید به تدریج با آن سازگار شود. با این حال، اگر بعد از تمرینات به جای بهتر شدن، احساس بدتری پیدا کردید، بدن شما سیگنال می دهد که ممکن است در آن زیاده روی کنید. سپس به سادگی یک یا دو روز استراحت کنید و/یا در جلسات بعدی تمرین کمی از شدت آن بکاهید و سپس به تدریج دوباره افزایش دهید. به این ترتیب بدن خود را به آرامی به هشت یا نه هدایت می کنید که برای شما در مقیاس درد مناسب است.