کاخ الیزه (Elysee palace) در محله سنت اونوره شهر زیبا و رویایی پاریس در نزدیکی شانزه لیزه می باشد که یکی از جاذبه های مهم کشور فرانسه بوده و در عین حال محل اقامت رسمی رئیس جمهور و محل تشکیل جلسات هیت وزیران کشور فرانسه نیز می باشد، این کاخ در قرن هجدهم میلادی برای اقامت یک اشراف زاده به نام لوئیس هنری د لا تور د اورون در سال 1718 آغاز به طراحی ساخته شدن نمود و در سال 1722 کار ساخت این کاخ به پایان رسید.
تاریخچه کاخ الیزه
نام الیزه به سرزمین‌های بهشتی Elysian که قهرمانان اساطیر یونانی در زندگی پس از مرگ در آنجا در حال خوش گذرانی بودند اشاره دارد که پس از مرگ کنت مالکیت این کاخ به مارکز دو پومپادور (Marquise de Pompadour) رسید و در سال 1803 الیزه به یوآخیم مورات در سال 1808 به امپراطور فروخته شد و به الیزه-ناپلئون معروف شد و پس از نبرد واترلو، ناپلئون به الیزه بازگشت و در 22 ژوئن 1815 کناره گیری خود را امضا کرد و در 25 ژوئن الیزه را ترک کرد و قزاقهای روسی هنگام اشغال پاریس در سال 1814 در الیزه اردو زدند و سپس این املاک به مالک قبلی خود، دوش دو بوربن بازگردانده شد، وی پس از پیروزی آن را در سال 1816 به پسر عموی سلطنتی خود، لوئی پانزدهم فروخت.
بازدید از کاخ الیزه فرانسه برای اولین بار در سال 1848 به عنوان دفتر رئیس جمهور فرانسه مورد استفاده قرار گرفت و ساختمان فعلی شامل دفتر ریاست جمهوری و اقامتگاه و محل ملاقات شورای وزیران، جلسه هفتگی دولت فرانسه به ریاست رئیس جمهور در این محل قرار گرفت و نام الیزه که از الیزین فیلدز، محل مردگان مبارک در اساطیر یونان گرفته شده است. در سال 1853، ناپلئون سوم، به دنبال کودتای خود که جمهوری دوم را به پایان رساند و معمار ژوزف اوژن لاکروا را متهم به بازسازی کرد و این کاخ مجلل از سال 1873 تا به امروز اقامتگاه رسمی رئیس جمهور فرانسه بوده است.
تالار افتخار
تالار افتخار (Vestibule d'Honneur) اتاقی است که ورودی اصلی کاخ به آن منتهی می شود و در این اتاق رئیس جمهور فرانسه با مقامات، رهبران جهان و رهبران معنوی دیدار می کند.
اتاق نقره ای
سالن آرژانتین یا اتاق نقره ای در جناح شرقی کاخ قرار دارد که توسط کارولین مورات همسر یواخیم مورات و خواهر ناپلئون اول تزئین شده است و به دلیل لبه های نقره ای رنگ دیوارها، به اتاق نقره ای معروف است، سرسره ها، میزها، میل ها و صندلی های راحتی که آخرین آنها در کناره ها دارای مجسمه های قو است. سه واقعه مهم تاریخی در این اتاق اتفاق افتاده است، در 22 ژوئن 1815، ناپلئون پس از شکست در نبرد واترلو در آن سال رسماً حکم انصراف خود را امضا کرد و در 2 دسامبر 1851 لویی ناپلئون کودتای خود را آغاز کرد و در سال 1899، رئیس جمهور فلیکس فور با معشوقه خود، مارگرویت اشتاین هیل ملاقات کرد.
اتاق ناهار خوری پاولین
اتاق ناهار خوری پاولین (Salle à Manger Paulin) که به نام معمار آن Pierre Paulin نامگذاری شده است با بسیاری از اتاقهای دیگر کاخ کاملاً در تضاد است. این اتاق به عنوان یک اتاق ناهار خوری خصوصی برای رئیس جمهور ژرژ پمپیدو و همسرش کلود طراحی شده و طراحی فضای داخلی و مبلمان مربوط به دهه 1970 است. دیوارها از 22 صفحه پلی استر ساخته شده اند، صندلی ها به یک پایه واحد به یک پایه گرد متصل شده اند و میز گرد از شیشه ساخته شده است و اتاق با پانل های سقف تزئین شده با گلوله های شیشه ای و میله ها روشن می شود.
اتاق پرتره
اتاق پرتره توسط امپراطور ناپلئون سوم برای مدال های پرتره از مهمترین حاکمان آن زمان مورد استفاده قرار گرفت و جایگزین پرتره های قبلی خانواده بناپارت شد که توسط یواخیم مورات نصب شده بود که این پرتره ها عبارتند از: پاپ پیوس نهم، امپراطور فرانتس یوزف اول اتریش مجارستان، ملکه ویکتوریای پادشاهی انگلستان، ویکتور امانوئل دوم پادشاه ایتالیا، تزار نیکلاس اول روسیه، فردریک ویلیام چهارم پروس، ملکه ایزابل دوم اسپانیا و ویلیام اول پادشاه وورتمبرگ.
