شنیده شدن، بزرگ ترین دردی است که گریبان هر که حرفی دارد و از صداهای جهان به قلم روی آورده را گرفته است.
حرفی ندارم، امّا واژه هایی که در قفس ذهنم محبوس اند و آنان که آزادانه بر سفیدی کاغذ رقصان اند، مرا بر آن کردند تا پی گوشی بگردم و زمانی هدر دهم؛ شاید رسالت قلم من گرفتن وقت تو باشد، شاید هم نشاندن لبخند روی لب های فراموشکار تو... نمی دانم اما هرچه که هست، در پی شنیده شدن است و تو اگر به اینجا رسیدی؛ نبوتت شنیدن است:)
