خشم

دریک دنیای مطلقا تاریک جایی که فقط تا شعاع ۱۰ متری خودتو میبینی.
(اصلا اشتباه فکر نکنید این نوشته نه منفی و نه افسرده کننده)
جالبه بدونید فانوسی که میتونه این شعاع دید رو بیشتر کنه خشمه!بله خشم!
درسته اولین قضاوت سریع خشم، نکوهیده شدن ادم خشمگینه !اما خشم چراغ راه رو به جلو عه
خشم برعکس نگاه منفی که ادما بهش دارن زیباترین شکافندس
ما خشمگین میشیم ما خشمگین میشیم و بعدش بله خشم ما فروکش میکنه اما نه! ایندفعه بعدش افسوس نمیخوریم و خودمون رو سرزنجش نمیکنیم که چرا عصبانی شدیم !
ایندفعه بعداز تموم شدن خشم چشم هامونو باز میکنیم و شعاع بیشتری از تاریکی برامون روشن شده!
خشم دلیل تصمیم برای پیشرفت ، تغییر و بهترشدنه
خشم محرک رو به جلوعه!
بهتره بعدش این ابهام رو از بین ببرم که خب من چه خشمی رو میگم!
بله این خشم مدلش با خشمی که بعضی ادما هر لحظه بروزش میدن متفاوته!
حتی این خشم از نوع خشم سالم هم نیست!نه
این یه نوعی از خشمه که من از همه نوع های دیگه جداش کردم
چون خاص و منحصر به فرد
این خشم زمانی رخ میده که همه ی تلاشتو برای پیشرفت بهبود و تغییر کرده باشی اما جواب تمام تلاشات بن بست بوده و راه حل آخر خشم! خشم! خشم! راهی که دیوار بن بست رو میشکنه و شمارو با دنیایی از راه حل ها مواجه میکنه!
برعکس بیشتر نوشته ها ایندفعه رفتم سراغ خشم نه بخاطر اینکه ثابت کنم چیز منفی و ازش دوری کنیم بلکه خواستم قدر این نعمت ارزنده رو بدونیم!