در دنیای امروز همه از ما میخواهند بهترین باشیم واین بهترین بودن را ابزاری برای پیش برد مقاصد خود کرده اند و افراد زیادی از این خواسته نفع میبرند.
مطب های زیبایی زیادی از شما میخواهند که زیباتر باشید،سخنران های انگیزشی میخواهند قوی تر باشید،مدرسه و جامعه میخواهند که باهوش تر،مرتب تر،زرنگ تر،شیک تر و (ترین های)دیگر باشید!
این ترین بودن ها یعنی القای اینکه شما به اندازه کافی خوب نیستید اضافه کردن این صفت پسوندی یک دنیا حرف با خودش می آورد و کمبود داشتن و به اندازه نبودن ها را به رخ ما میکشد،زمانیکه این اندیشه در ذهن ما دوران میگیرد خسته و افسرده میشویم
و برای خوب تر دیده شدن و مورد تایید قرار گرفتن میشویم کپی بقیه،صف های عمل زیبایی طولانی تر میشود.عقایدمان را گوشه ای پنهان میکنیم و از بقیه تقلید میکنیم.از خودمان بیشتر از توانمان کار میکشیم و گاهی دست به کارهایی می‌زنیم که با شخصیت و تفکر مان فاصله دارد
اما کاش کسی به ما بگوید لازمه ی بهترین بودن این است که خودمان باشیم ضعف ها و کمبودهایمان را بشناسیم و بدانیم حتی همه مدلینگ های شبکه های مجازی ،حتی افراد مهم و سرشناس اگرچه دائم لبخندی بر لب دارند و خود را پشت نقابی پنهان کرده اند اما انسانند و ضعیف،این ضعیف بودن جزئی از خلقت ماست نه ضعف ما
تنها صلاحی که میتواند از ما در مقابل ضعف هایمان محافظت کند واقع بینی است.واقع بین باشیم و بدانیم که با دیگران متفاوتیم.تفکری متفاوت،ظاهری متفاوت،هوشی متفاوت واین متفاوت بودن زیباترین جنبه وجود ماست
