چند وقت پیش واژه ای توی اینستاگرام دیدم به نام «گیلتی پلژر»!
چرا دروغ! معنی خودکلمه که واژه ای انگلیسی ه رو نمیدونم اما متوجه شدم به معنی کار هایی ه که ما در خلوت خودمون انجام میدیم و خجالت میکشیم اگه اطرافیانمون بفهمن!
مثلا من جلوی دوستام اهنگ های همایون شجریان گوش میدم اما وقتی تنهام اهنگ شهرام شبپره میذارم،خب الان گوش کردن شهرام شبپره میشه گیلتی پلژر من.
وقتی متوجه شدم گیلتی پلژر چیه چند وقت بعدش واقعا برام سوال شد:
چی باعث میشه ما کسی که شهرام شبپره گوش میده رو «بی کلاس» خطاب کنیم و کسی که همایون شجریان گوش میده رو فکر کنیم طرف خیلی خفنه!؟؟ مگه اینا همه "انتخاب" نیستن!؟
یا یه مثال دیگه که واقعا در مورد خودِ من وجود داشته:
یه زمانی من فکر میکردم اگه بگم :وای من اشپزی بلد نیستم،من اصلا کار خونه نمیکنم،بدون ارایش میرم بیرون...باعث میشه بقیه فکر کنن من خیلی «خاص» و «خفن» م.
امااا واقعیت اینه:
من نه خفن بودم نه خاص!من صرفا و صرفا و صرفا "انتخاب" کرده بودم اینجوری باشم!مثل همون کسی که "انتخاب" میکنه همایون شجریان گوش بده یا شهرام شب پره و اینها هیچ کدوم دلیلی برتری ما از بقیه نیست!
بنظرم ارزش داره تو زندگیمون"خودمون" باشیم.خودِ خودِ واقعیمون.
لطفا در مورد این دو تا مثالی که نوشتم فکر کنیم و ببینیم واقعا کجاهای زندگی بخاطر حرف و فکر دیگران و خاص بودن و.... خودمون نیستیم*
متشکرم که خوندین:)))))
