خرید تفنگ برنو + همراه با قیمت | مجوز حمل به سراسر ایران

مشخصات برنو

فروش یک قبضه سلاح برنو از نوع وسط برای سال ۱۳۱۲ از نوع کاربین نمونه ساخت اسلحه سازی برنو چوب کارخانه ای و فوق العاده تمیز هیچگونه تغییری در اسلحه صورت نگرفته و همه چیز فابریک کارخانه است.

مجوز ۵ ساله سپاه امکان حمل قانونی به سراسر ایران

سهمیه ۱۰۰ فشنگ در سال به قیمت ۲۷ هزارتومان

همراه با نشان آریا مهر شاهنشاه

بسیار کلکسیونی با امکان نصب دوربین و مطلقات

قیمت : 250 میلیون تومان
فروخته شد

برنو متوسط 1312عالی قیمت 240ت جواز سپاه قابل انتقال

قیمت : 250 میلیون تومان شماره تماس: 09183410510

ثبت آگهی تفنگ برنو

در صورتی که تفنگ دارای مجوز برای فروش دارید برای ثبت اگهی تفنگ برنو به شماره 09916232877 پیام بدهید.
ارسال مجوز الزامی است خواهشا درخواست غیر مرتبط نفرمایید

برای کارشناسی و تعیین قیمت با شماره 09163607724 تماس حاصل نمایید.

خرید اسلحه برنو

کالیبر برنو مثل دیگر تفنگ‌های موزر ۷٫۹۲ میلی‌متر است و از فشنگهای موزر ۷٫۹۲x۵۷ استفاده می‌کند. طول لوله آن ۶۰ سانتی‌متر است که در مقایسه با موزر ۹۸ پانزده سانتی‌متر کوتاه‌تر و خوش‌دست تر است.

واژه vz. که در نام دیگر تفنگ‌های چکسلواکی نیز دیده می‌شود- مخفف واژهٔ چکی vzor به معنی مدل است و ۲۴ نیز به سال آغاز تولید و انتخاب این تفنگ به عنوان تفنگ سازمانی نیروهای مسلح چکسلواکی اشاره دارد. برنو نیز نام شهری است که یکی از کارخانه‌های اصلی تولید این تفنگ در آن قرار داشت و تفنگ‌های ارتش ایران در آن‌جا تولید می‌شد.

خرید و فروش اسلحه برنو در ایران

تا قبل از سال ۱۳۰۹ در نیروهای مسلح ایران تفنگ‌های مختلفی شامل مدل‌های مختلف تفنگ‌های موزر آلمانی، تفنگ‌های نوغان (Mosin Nagant) روسی و انفیلد و دیگر تفنگ‌های انگلیسی کاربرد داشت. رضا شاه پهلوی که به خطرات استفاده سربازان از تفنگ‌های متفاوت آگاه بود تصمیم به انتخاب یک تفنگ سازمانی برای ارتش ایران گرفت، در روز هفتم بهمن ماه ۱۳۰۹ (۲۷ ژانویه ۱۹۳۰) در پی یک بررسی طولانی، رضاشاه پهلوی که فرمانده کل نیروهای مسلح بود موافقت کرد که یکی از مدل‌های «ماوزر» پس از یک دوره آزمایش چندساله، تفنگ رسمی ارتش ایران شود. این آزمایش روی ماوزرهای «وی‌زی ۲۴» (VZ24) ساخت سال ۱۹۲۴ چکسلواکی صورت گرفت و ستاد ارتش در سال ۱۹۳۴ (۱۳۱۳) به آن نمره قبولی داد. کارخانه ماوزر بعداً شعبه خود را در شهر «برنو» واقع در ایالت موراویای چکسلواکی دایر کرد و دولت ایران که مشتری کمپانی «اشکودا» بود ترجیح داد که تفنگهای ماوزر ساخت شهر برنو را خریداری کند. از آن پس در ایران نام «برنو» بر تفنگهای ماوزر گذارده شد که پنج تیر و تک تیر بودند. از دهه ۱۹۴۰، ایران خود دست به ساختن برنو زد و آن را در کارخانه‌های تسلیحات (معروف به مسلسل‌سازی واقع در نزدیکی دوشان تپه) تولید کرد.

در سال ۱۹۳۵ ارتش آلمان نیز تصمیم به انتخاب مدل کوتاه‌تر و سبک‌تری از موزر به عنوان تفنگ سازمانی گرفت، تصمیمی که پیشتر در بریتانیا نیز با انتخاب مدل کوتاه‌تر اس‌ام‌ال‌ئی انفیلد گرفته شده بود. موزر کارابینر ۹۸کا که شباهت بسیار زیادی به برنو داشت در سال ۱۹۳۵ جایگزین موزر گ۹۸ به عنوان تفنگ سازمانی این کشور شد. این تفنگ بلافاصله مورد توجه سربازان ارتش قرار گرفت، این سلاح آنچنان خوشدست بود که تا پایان جنگ جهانی دوم استفاده می‌شد. هنگامی که آمریکا وارد جنگ جهانی دوم شد تفنگ ام یک سلاحی بود که آمریکایی‌ها با آن می‌جنگیدند.

مدلی که در ایران با نام برنو شناخته می‌شود مدلیست که به ایران فروخته شده بود. این سلاح با توجه به دقت بسیار بالا حتی امروزه نیز مورد توجه تیراندازان و شکارچیان قرار دارد. امروزه مدل بهینه‌سازی شده همین سلاح گلوله‌زنی برای استفاده شخصی همانند شکار توسط ماوزر و دیگر کارخانه‌های اسلحه‌سازی ساخته می‌شود. همچنین بسیاری از تفنگ‌های گلوله زنی سیستم گلنگدن بر پایه این سلاح را دارند. زمانی که سلاح ام یک وارد خدمت ارتش ایران شد، ارتش بسیاری از سلاح‌های برنوی باقی‌مانده را فروخت، برخی از آن‌ها با مزایده وارد بازار داخلی شدند که هم‌اکنون نیر با وجود کارکرد دراز مدت همچنان در دست شکارچیان داخلی بسبب نبود سلاح‌های جدید می‌گردند و برخی نیز به خارج فروخته شدند و برخی به عنوان آهن‌پاره روانه صنایع فولاد شدند. امروزه بسیاری از کلکسیونرهای سلاح علاقه‌مند خرید مدل‌های آنتیک این سلاح هستند. نشانهایی که درست جلوی گلنگدن روی جان لوله قرار دارد حکایت از ارتشی دارد که آن سلاح در آن خدمت کرده، امروزه می‌توان در کلکسیونها سلاح‌های برنوی متعلق یه ارتش ایران، عثمانی و امپراتوری آلمان را یافت.

همچنان که ذکر شد برنو مشتریان بسیاری در سراسر جهان دارد، به همین سبب کارخانه اسلحه‌سازی ماوزر که هم‌اکنون تبدیل به کارخانهٔ اسلحه‌سازی با تولید مصارف شخصی شده، این سلاح را در انواع و کالیبرهای گوناگون می‌سازد. گراورها و قنداقهای آن‌ها بسیار گوناگون بوده و برخی از آن‌ها با گراورکاری‌های بی‌نظیری ساخته شده و با قیمتهای کلان هزاران دلاری مشتریان خاص خود را می‌یابند و برخی در ساده‌ترین شکل ممکن با قنداق پلاستیکی بدون گراور به قیمت چند صد دلار فروخته می‌شوند. در سلاح‌های شکاری، علاوه بر مارک و جنس قلمکاریهای موسوم به گراور عمده تعیین‌کنندهٔ قیمت سلاح می‌باشد.

تفنگ برنو پس از ورود به ایران در ردیف سلاح‌های سازمانی ارتش قرار گرفت . دسترسی عشایر به این سلاح بعد از شهریور ۱۳۲۰ و انحلال ارتش ایران در پی حمله متفقین صورت گرفت