در سال 1814، کارخانه بزرگ تولید آبجوی Meux & Company Brewery، یکی از تولیدکنندگان مطرح آبجو در لندن، در محله سنت گیلز مستقر بود. این کارخانه دارای مخازن عظیمی برای ذخیره آبجو بود که یکی از آن‌ها، حاوی 610,000 لیتر آبجو، به علت نقص در طراحی ترکید. این ترکیدگی باعث شد فشار عظیم به مخازن مجاور وارد شود که آن‌ها نیز در نهایت از هم گسیخته شدند. نتیجه؟ جاری‌شدن چیزی حدود 1.4 میلیون لیتر آبجو در خیابان‌های سنت گیلز.
در دهه 1800، استفاده از حلقه‌های آهنی برای تقویت مخازن چوبی رایج بود. یکی از این حلقه‌ها در بزرگ‌ترین مخزن شکسته شد که به معنای پارگی یکپارچه مخزن بود. به دلیل فشار زیاد آبجو، دیواره‌های چوبی مخزن از هم جدا شد و مایع با سرعت سرسام‌آوری به بیرون فوران کرد. موجی قدرتمند ایجاد شد که مخازن مجاور را نیز تخریب کرد. در واقع دومین مخزن هم به دلیل افزایش فشار کامل از کار افتاد.
این سیلاب ناگهانی 8 نفر را کشت، که بیشتر آن‌ها از زنان و کودکانی بودند که در زیرزمین‌های تنگ و پرجمعیت محله سنت گیلز زندگی می‌کردند. فشار و سرعت جریان مایع به حدی بود که هیچ فرصتی برای فرار به آن‌ها نمی‌داد. برخی از قربانیان زیر آوار ساختمان‌هایی که با فشار سیلاب تخریب شدند، جان خود را از دست دادند.
محله St. Giles یکی از مناطق فقیرنشین لندن بود، معروف به «St. Giles Rookery»، که اغلب محل اسکان خانواده‌های فقیر، مهاجران ایرلندی و افراد کارگر بود.
زیرزمین‌ها: تعداد زیادی از خانه‌ها زیرزمین داشتند که مردم معمولاً برای زندگی ارزان در آن‌ها اقامت می‌کردند. وقتی سیل آبجو وارد زیرزمین‌ها شد، خروج ساکنان عملاً غیرممکن شد. جان‌باختگان:قربانیان شامل: مری آن موری (Mary Anne Murray): یک زن 25ساله الیانور کوپر: دختر 14 ساله‌ای که در یکی از زیرزمین‌ها مشغول به کار بود. و خانواده‌های دیگر: که در خانه‌های حاشیه خیابان زندگی می‌کردند.
پس از جاری شدن سیلاب عظیم، بسیاری از مردم محلی با قابلمه، سطل و حتی دست خالی برای جمع‌کردن آبجو به خیابان آمدند. برخی افراد آنقدر آبجو نوشیدند که دچار مسمومیت یا حالت غیرعادی شدند. حتی گفته می‌شود برخی در مراسم خاکسپاری قربانیان، در حال نوشیدن آبجو دیده شدند!
کارخانه به طور کامل ویران شد و ساختمان‌های اطراف، به‌ویژه خانه‌های محله فقیرنشین سنت گیلز، با جریان قدرتمند مایع تخریب شدند.
در آن زمان، مخازن چوبی عظیم با حلقه‌های آهنی تقویت می‌شدند. یکی از این حلقه‌ها در مخزن اصلی ترک برداشت و شکاف به‌صورت ناگهانی و غیرقابل‌کنترل بزرگ‌تر شد.
به دلیل فشار بالای ناشی از حجم مایع و طراحی ناکارآمد، اولین مخزن ترکید و با گسیختگی آن، زنجیره‌ای از انفجارها در مخازن دیگر رخ داد.
تخمین زده می‌شود که حجم آبجو باعث ایجاد موجی به ارتفاع چند متر شد که با سرعت به خیابان‌ها راه یافت. این جریان به‌قدری قوی بود که دیوارهای چوبی و ساختمانی اطراف را نیز تخریب کرد. بخار و گاز ناشی از حادثه به سرعت محله را پر کرد، به‌طوری‌که گفته می‌شود بوی شدید آبجو تا چند روز سراسر خیابان را گرفته بود.
پس از این حادثه، کارخانه توسط دولت به دادگاه کشیده شد، اما قضات حکم دادند که این حادثه “یک بلای طبیعی و غیرقابل پیش‌بینی” بوده است. Meux & Company Brewery مجبور به پرداخت هزینه یا غرامت نشد.
کارخانه دچار خسارتی حدود 23,000 پوند (معادل چندین میلیون پوند امروزی) شد.
با وجود خسارات و مرگ‌ومیر، کارخانه به بازسازی پرداخت و تولید خود را ادامه داد.
با وجود مرگ انسان‌ها، این حادثه به دلیل عجیب بودنش بارها به شکل طنز روایت شده است؛ حتی برخی مراسم خاکسپاری قربانیان با نوشیدن آبجو برگزار شد!
مردم محلی این حادثه را “بحران آبی الکلی” نامیدند. بسیاری از افراد از تجمع آبجو در خیابان لذت بردند و بدون در نظر گرفتن خطر، در آن غلت می‌زدند یا با ظرف‌های بزرگ مشغول نوشیدن شدند.
