حادثه از مدرسه دخترانهای در روستای کاشاشا (Kashasha) در تاریخ ۳۰ ژانویه ۱۹۶۲ شروع شد. اولین کسانی که تحت تأثیر این اپیدمی قرار گرفتند سه دانشآموز بودند. این خندههای کنترلنشده به سرعت تبدیل به یک پدیده جمعی شد و سایر دانشآموزان و حتی معلمان مدرسه را درگیر کرد.
مناطق تحت تأثیر:
مدرسه کاشاشا: ۹۵ دانشآموز قربانی این اپیدمی شدند و مدرسه مجبور شد تا مارس ۱۹۶۲ (دو ماه بعد) بسته شود.
روستاهای اطراف: این اتفاق به روستای ناماگونا (Namagona) و سایر مناطق سرایت کرد.
جامعه محلی: در مجموع، حدود ۱۰۰۰ نفر تحت تأثیر این اپیدمی قرار گرفتند. علائم اپیدمی: خندههای مداوم: برخی قربانیان تا چند ساعت یا حتی چند روز به طور غیرارادی میخندیدند. گریه ناگهانی: در برخی موارد، خندهها با گریههای شدید جایگزین میشد. دلدرد یا ضعف شدید: در برخی موارد، قربانیان از درد جسمی شدید رنج میبردند. رفتارهای عجیب: مواردی از اضطراب، گیجی، و حتی بیحسی گزارش شده است. طول دوره:
این حادثه به مدت ۱۸ ماه ادامه داشت و موجب تعطیلی چندین مدرسه و خسارتهای اجتماعی گسترده شد.
علت این حادثه همچنان مورد بحث است و هیچ توضیح کاملی برای آن وجود ندارد. برخی از مهمترین نظریهها به شرح زیر است:
1. هیستری جمعی (Mass Psychogenic Illness)
دانشمندان و روانشناسان معتقدند که این پدیده نوعی اختلال روانتنی جمعی است که به دلیل استرس و فشار روانی ایجاد شده است. پس از دوران استقلال تانگانیکا در سال ۱۹۶۱، جامعه محلی تحت فشار روانی و اقتصادی شدید قرار داشت. دانشآموزان و خانوادههایشان با تغییرات بزرگ اجتماعی دستوپنجه نرم میکردند.
2. شرایط اجتماعی و اقتصادی
تانگانیکا در زمان وقوع این حادثه یک کشور تازه مستقل بود که همچنان تحت تأثیر استعمار و مشکلات اقتصادی قرار داشت. فشارها و استرسهای سیستماتیک ممکن است عامل اصلی ایجاد این هیستری جمعی باشد.
3. عوامل فرهنگی و زیستمحیطی
برخی محققان به عوامل محلی مانند باورهای سنتی و تاثیرات روانی ناشی از فرهنگ بومی اشاره کردهاند. در تانگانیکا، خرافات و باورهای مربوط به نیروهای ماوراءالطبیعه رایج بودهاند و ممکن است این باورها در گسترش حادثه تأثیر داشته باشند.
حادثه اپیدمی خنده مشکلات بسیاری برای منطقه ایجاد کرد:
تعطیلی مدارس: چندین مدرسه به دلیل ناتوانی در کنترل این اپیدمی بسته شدند. خسارات اقتصادی: خندههای بیوقفه باعث شد افراد نتوانند کار کنند و تولیدات کشاورزی منطقه کاهش یابد.
ایجاد وحشت عمومی: جامعه محلی دچار ترس و سردرگمی شد. این موضوع حتی باعث شد برخی از مردم به باورهای فراطبیعی پناه ببرند.
حادثه اپیدمی خنده تانگانیکا بعدها توسط محققان روانشناسی، جامعهشناسی و پزشکی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج اصلی نشان داد که این حادثه نمونهای از اختلال روانتنی جمعی است که ناشی از استرس شدید و شرایط اجتماعی خاص بوده است.
