پرونده «پسر در جعبه» یکی از اسرارآمیزترین قتلهای تاریخ آمریکاست. فوریه ۱۹۵۷، جسد پسرکی حدوداً ۴ تا ۶ ساله در گوشهای خلوت از حومه فیلادلفیا، در داخل جعبهای کارتنی پیدا شد. نشانی، اسم و هیچ سرنخی وجود نداشت. این کودک تا شصت سال «ناشناس» ماند و با عنوان Boy in the Box به سمبلی از کودکآزاری و پروندههای حلنشده تبدیل شد.
در نهایت، با آزمایشهای DNA، نام او را یافتند—اما قاتل هنوز پیدا نشده، و راز بزرگ همچنان پابرجاست.
جسد توسط دانشجویی که برای بررسی تله حیوانات به آن حوالی آمده بود پیدا شد: کارتن پاره، پتو، و پیکر پسرکی نحیف و مضروب که هیچ کاغذ شناسایی یا اثرانگشتی او را به خانوادهای وصل نمیکرد. آسیبهای جسمی، سوءتغذیه، نشانههایی از واکسیناسیون و حتی جراحی، نقطه شروع حدس و تحلیل شد.
پلیس آمریکا صدها هزار پوستر پخش کرد، عکس چهره بازسازیشدهاش در تمام شیرفروشیها (آن زمان روی بطری شیر عکس کودکان گمشده را میگذاشتند) و ایستگاههای تلویزیون به نمایش درآمد. بیش از ۱۰۰۰۰ نفر ادعا کردند که او را میشناسند، اما هیچ کدام از سرنخها به نتیجه نرسیدند. تئوریهای عجیب و غریب هم شکل گرفت: کودک ربودهشده، فرزند نامشروع، قربانی یک فرقه، یا حتی قربانی قاچاق انسان. همهی اینها، این پرونده را عمیقتر و مرموزتر میکرد.
توسط گروهی از محققان، پلیس فیلادلفیا و شرکت VIDOCQ Society (سازمانی که به حل پروندههای سرد کمک میکند) مورد بررسی مجدد قرار گرفت.
پس از سالها تلاش و تجزیه و تحلیل نمونههای DNA موجود از جسد، سرانجام در دسامبر ۲۰۲۲، هویت کودک فاش شد: جوزف آگوستوس زارلی (Joseph Augustus Zarelli). او در سال ۱۹۵۳ در خانوادهای فقیر در غرب فیلادلفیا به دنیا آمده بود. این کشف، نقطه عطفی در پرونده بود؛ اما تنها هویت قربانی فاش شد و نه قاتل.
