میگفتن...، همه مجازی ها بد هستند ؛ و ما همیشه عادت بر این داشتیم ک از بدها خوب بسازیم و همچنان سردرگم ب دنبال دیواری ک ب آن تیکه کنیم.، اما کمی دور از واقعیت یکی ک دیگر شبیه آدم نباشد... یکی باشد ک منت گزاشتن بلد نباشد، شانه خالی کردن در خونش نباشد...،فرو ریختنی نباشد ، همچنان با همه‌ی اَبرو بالا پایین انداختنم که بماند و طمع زیاده خواهی را هم بلد نباشد.؛ با حرفهایی ک مدام با خودم زمزمه میکردم و بی هوا و بی هدف در دنیای مجازی بودم..دیواری پیدا کردم...خصلت هایی فراتر از یک آدم را داشت؛بی ریا،بی هوا،بی نفس،اما با وجود...و تو تنها دیواری بودی ک در اوج مجازی بودنت تیکه دادن ب تو هم لذت داشت و هم منفعت...??
