سید محمد حسین کاظمی تربقان
سید محمد حسین کاظمی تربقان
خواندن ۳ دقیقه·۷ ماه پیش

عادات زننده در کودکان خوب

دزدی
بیان این مطلب باید با ظرافت صورت گیرد زیرا در کودکان زیر پنج سال موضوع جرم و گناه مطرح نیست.
در بزرگسالان وقتی کسی هزاران دلار برای خانه و باغ و بیمه و لوازم نفیس خرج می کند برای دیگران عقده ی روحی ایجاد می شود کودکان باید خوشحال باشند که هنوز به این مرحله از زندگی نرسیده اند و از ارزش سند مالکیت و عنوان و اشیای گرانقیمت هیچ نمی دانند ممکن است کودکی پول یا وسیله ای را بردارد ولی این کار از روی عناد و بدخواهی نیست. تنها کاری که در این مورد باید انجام داد این است که به کودک گوشزد کنیم کار او پسندیده نیست و پس از پس گرفتن شیء مورد نظر بی آنکه حرف دیگری بزنیم او را تنها بگذاریم. وقتی کودکی در خانه ی کسی دیگر چنین عملی انجام داد ضروری است به نفع صاحبخانه با او قاطعانه برخورد کنید.
وسط حرف بزرگترها پریدن
یکی از کارهای کودکان که بزرگسالان را به شدت خشمگین میکند حرف زدن وسط حرف بزرگترهاست. در بعضی از خانه ها ممکن نیست کودک بیدار باشد و پدر و مادرش بتوانند چند کلمه ای باهم حرف بزنند
کودک در این زمینه چقدر مشکل دارد. او گمان میکند سخنان عاقلانه ی او از شدت اهمیت زمین را زیرورو خواهد کرد و لازم است همه ساکت شوند و به او گوش کنند. کودک دوست ندارد دیگران صحنه گردان باشند و نقش اصلی را از او بدزدند و تصور می کند اگر حرفش را نزند برای همیشه فراموش خواهد کرد چه می خواسته است بگوید بعضی از کودکان وقتی مهمانی به خانه وارد می شود به راستی تحمل ناپذیر می شوند. آنان یک نفس با پدر و مادر خود حرف میزنند و به قدری وسط حرف دیگران می پرند که همه خودداری خود را از دست می دهند و عصبانی می شوند چنین مهمانی رفتنی واقعاً وقت تلف کردن است. بنابراین افرادی که دوست واقعی هستند باید بداند کودکان به توجه احتیاج دارند و کسانی که به اندازه ی کافی دقیق و هشیار نیستند که این نکته را درک کنند غیبت آنان نیز ضایعه ای مصیبت بار نخواهد بود عده ای از کودکان اجازه نمی دهند پدر یا مادرشان تلفنی صحبت کند. آنان به طور موفقیت آمیزی چنان سروصدا به پا می کنند که گفتگو ناممکن می شود و یا موقعیتی ایجاد میکنند که هیچ چاره ای جز قط ارتباط تلفنی نیست.
دو چند سال پیش پسر کی معلول تحت مراقبت من بود که یکی از حقه های مورد علاقه اش این بود که صبر می کرد تا زنگ تلفن به صدا درآید، سپس به سرعت دور خانه می چرخید و تمام وسایل برقی را روشن میکرد و تا پایان مکالمه ی تلفنی به این کار ادامه می داد. وقتی مادر او گوشی تلفن را سرجایش می گذاشت سر و صدای جارو برقی و مخلوط کن و سشوار به گوش می رسید و از بعضی وسایل مانند آتش بازی قصر بلور جرقه بیرون میزد و کنتور برق با سرعت می چرخید.
اکنون خبری بد برایتان ..دارم نه تنها هیچ توصیه ای برای کسانی که چنین فرزندی دارند ندارم بلکه به آنها اطمینان می دهم رفتار فرزندشان کاملاً عادی است. به عقیده ی من مهمانانی که سعی میکنند میزبان را به انحصار خود درآورند برای کودک خانواده بسیار کسل کننده هستند. مکالمات تلفنی درازمدت در بیشتر مواقع از لحاظ اجتماعی خوب نیست و باید آن را به اواخر شب موکول کرد قطع کردن حرف دیگران تا پنج سالگی کودک خود به خود از بین میرود. از آن به بعد کودکان حافظه ی بهتری دارند کمتر بنابر انگیزه ی آنی عمل میکنند و یاد گرفته اند منتظر نوبت بمانند.

کودکانسند مالکیتپدر مادر
شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید