دلایل زیادی وجود دارد که چرا بسیاری از بیماران در حال حاضر به دنبال روش های دیجیتالی به جای روش های سنتی ایمپلنت دندان هستند. شاید یکی از بزرگترین تفاوت ها در نحوه انجام عمل جراحی باشد. ایمپلنت دندان دیجیتال نیازی به آمادی سازی فلپ یا جراحی سنگین لثه نخواهد داشت.
ایمپلنت ها از طریق این دو حفره در استخوان فک تعبیه می شوند. انجام چنین کاری به معنی حداقل خونریزی ، کمترین آسیب به بافت نرم و بخیه کمتر از قبل است.
دندانپزشکان معمولاً قبل از در نظر گرفتن واجد شرایط بودن بیمار برای جراحی ایمپلنت دندان، سابقه پزشکی و دارویی کاملی را ثبت می کنند. آنها معمولاً به دنبال بیماری های سیستمیک مانند دیابت هستند، زیرا در چنین مواردی ممکن است جراحی روش مناسب برای درمان نباشد.
به همین دلیل بیمارانی که از فشار خون نیز رنج می برند قادر به استفاده از کاشت دندان به صورت دیجیتالی خواهند بود.
اکنون با ورود روش های مخلتف دندانپزشکی دیجیتال، حتی بیماران دیابتی نیز می توانند با استفاده از روش های دیجیتالی و با رعایت احتیاط های لازم، واجد شرایط درمان باشند. دلیل اصلی این موضوع آن است که معایب ایمپلنت دیجیتالی به حداقل خود رسیده است و به همین دلیل احتمال درد و التهاب بعد از عمل به طور قابل توجهی کاهش می یابد.
با استفاده از اسکن داخل دهانی دیجیتالی و تکنیک های جدید و کارآمد، قراردادن ایمپلنت در دهان در یک بازه زمانی کوتاه مدت انجام می شود. در روش سنتی به این دلیل که دندانپزشک باید شخصا تمامی مراحل درمان را انجام دهد، ممکن است به ۳ برابر زمان برای قراردادن ایمپلنت ها در دهان نیاز باشد.
افرادی که ترس مراجعه به دندانپزشک را داشته یا به دلیل مشغله های خود نمی توانند مراجعات متعدد به دندانپزشکی داشته باشند، می توانند از این روش درمانی استفاده کنند.
قبل از انتخاب ایمپلنت دندان، با دندانپزشک خود در مورد مزایا و خطرات احتمالی و اینکه آیا کاندیدای این روش هستید یا خیر صحبت کنید.
مواردی که باید در نظر بگیرید:
بعد از عمل ایمپلنت دندان:
