هنگامی که یک دندان پزشک با تجربه عمل ایمپلنت دندانی را انجام می دهد، می توان اطمینان داشت که عمل انجام شده یکی از قابل پیش بینی ترین نوع جراحی های دندان است. ایمپلنت جایگزین بسیار مناسبی برای دندان از دست رفته است و می تواند بخش زیادی از کارایی های دندان را داشته باشد. با وجود این خطرات و عوارض ایمپلنت دندان وجود دارند که باید تلاش شود تا آن را به حداقل رساند.
فاکتورهای مختلفی وجود دارد که می تواند دوره بهبودی پس از کاشت دندان را تحث تاثیر قرار دهد. این فاکتور ها شامل کیفیت استخوان، تراکم استخوانی و پاسخ دهی محل انجام ایمپلنت است. به منظور کاهش ریسک خطرات، توصیه می شود در طول دوره درمان از وارد کردن فشار زیاد به دندان جدا خودداری کنید.
ایمپلنت دندان، قطعات ساختگی به شکل و اندازه دندان طبیعی هستند، به عبارت دیگر نوعی دندان مصنوعی هستند که درست مانند دندان طبیعی دارای ریشه، مینا و تاج دندانی هستند که می‌توانند جایگزین دندان‌های از دست رفته شوند.
بهترین جایگزین برای دندان از دست رفته، کاشت ایمپلنت است. اما روش های کاشت ایمپلنت دندان هم مانند هر چیز دیگری در کنار تمام مزایایی که در بر میگیرد، ریسک های اجتناب ناپذیری دارد. که با آگاهی از آن ها می توانیم آن ها را به حداقل برسانیم.
پایداری ایمپلنت اولیه، که به ثبات کاشت دندان به طور مستقیم ارتباط دارد، فاکتور مهمی برای ادغام کاشت در استخوان است. ثبات ناکافی می تواند منجر به خرابی ایمپلنت در هفته های اولیه درمان شود.
از آن جایی که استخوان اطراف ایمپلنت شروع به رشد مجدد می کند و با ایمپلنت دندان جوش می خورد، این مسئله از ایمپلنت پشتیبانی می کند و ثبات ثانویه را ایجاد می کند. با افزایش همجوشی بین استخوان و ایمپلنت این ثبات افزایش پیدا می کند و در نهایت منجر به پایداری بیولوژیکی در ایده آل ترین سناریو خواهد شد.
البته در افراد دارای دیابت نوع یک و دیابت نوع دوم هم احتمال تاخیر در پیوند کامل ایمپلنت و استخوان وجود دارد.
برای خواندن بیشتر مطالب در حوزه کاشت ایمپلنت دندان برای افراد دیابتی این مقاله را مطالعه نمایید.
یکی از دلایلی که همواره توصیه می شود تا از دندانپزشک حرفه ای برای انجام ایمپلنت استفاده کنید آن است که در طول روش قرار دادن ایمپلنت در درون فک، برخی از ساختار های آناتومیک مجاور ممکن است در بعضی از موارد آسیب های سطحی یا جدی ببینند. این آسیب ها می تواند شامل سوراخ شدن سینوس فکی، لبه پایین، لینگوال پلیت، پلیت لب، کانال آلوئول تحتانی یا لثه شود.
یک مثال ساده در این رابطه آن که ایجاد حفره در سینوس های فکی می تواند در آینده منجر به ایجاد مشکل برای سینوس ها شده و در نهایت به عفونت منجر شود. معمولا این اتفاق برای پزشکان با تجربه رخ نمی دهد زیرا آن ها پس از دریافت رادیوگرافی از بیمار، آنالیز دقیقی در رابطه با ضخامت استخوان انجام می دهند.
عفونت لثه بعد از ایمپلنت عارضه ای است که بیش از سایر عوارض، قابل رویت بوده است. عفونت به احتمال فراوان در ناحیه ای ایجاد می شود که مورد عمل قرار گرفته است و می تواند در قالب آبسه، ترشح چرکی، التهاب یا رادیولوسنسی بروز کند.
علاوه بر این مسئله ممکن است قسمت های دیگری از بدن را نیز تحت تاثیر قرار دهد و باعث ایجاد یک عفونت سیستماتیک در بدن شود. با وجود این که آنتی بیوتیک ها معمولا قبل از انجام عمل ایمپلنت توسط دکتر تجویز می شوند تا احتمال ادغام استخوانی را افزایش دهند، اما به نظر می رسد کم تر موفق به کاهش خطر عفونت می شوند.
ار طرفی یکی از نشانه‌های عفونت لثه، سیاه شدن و تیرگی لثه‌هاست.
برای مطالعه درباره علت سیاه شدن لثه بعد از ایمپلنت دندان نیز می توانید این مقاله را مطالعه کنید.
از دست دادن بیش از اندازه استخوان در ناحیه کاشت دندان می تواند ثبات جایگزینی ایمپلنت را به صورت جدی کاهش دهد و معمولا نیازمند ارائه راهکارهای دیگری همچون پیوند استخوان است. از دست دادن استخوان بین ایمپلنت ها و دندان های طبیعی باعث می شود تا بین دندان ها مثلث های سیاه رنگی به چشم بخورد که از نظر زیبایی، برای بیمار ایجاد مشکل می کند و تمیز نگه داشتن دندان ها را نیز دشوار تر می کند.
همچنین این امکان وجود دارد که استخوان نگه دارنده بشکند عواملی مانند کمی استخوان یا نازک بودن آن می تواند باعث بروز چنین اتفاقی شود. در صورت بروز چنین مشکلی، عملیات کاشت دندان متوقف خواهد شد. در این مورد پزشک معالج با توجه به شرایط بیمار تشخیص خواهد داد که ایمپلنت را به ۲ تا ۳ ماه آینده منتقل کند یا اینکه با پیوند استخوان بتواند پروسه درمان را از سر بگیرد.
شکستن یا به طور کلی آسیب وارد شدن به پیچ ایمپلنت یک خطر جدی است که به سادگی قابلیت ترمیم و تعمیر آن وجود ندارد. گاهی می توان با برداشتن پیچ و جایگزینی ایمپلنت دندان این مشکل را برطرف ساخت اما حقیقت امر این است که استخوان فک باید به قدری قدرتمند باشد که بتواند یک کاشت جدید را بپذیرد.
تاج دندان نیز ممکن است آسیب ببیند اما این عارضه را می توان مجدد برطرف کرد چرا که ارتباط چندان با همجوشی استخوان با ایمپلنت ندارد و به همین دلیل است که ترمیم آن به مراتب ساده تر از ترمیم پیچ موجود درون فک است.
اگرچه دیدگاه عمومی بر این باور است که تیتانیوم گزینه طبیعی برای ایمپلنت دندانی است و این که می تواند به شدت با استخوان فک یکپارچه شود و همچنین با زیست بدن سازگار است، برخی بر این باور هستند که فلز بلقوه سمی است و می تواند مخاطرات فراوانی را برای بیمار ایجاد کند.
یکی از نگرانی هایی که در این رابطه با آن روبرو هستیم، آن است که حساسیت به تیتانیوم نه تنها سلامت ایمپلنت را به خطر می افکند بلکه علائم سیستمیک بسان علامی شبیه به آنفولانزا و احساس بیماری را در فرد ایجاد می کند. در حال حاضر محاسبات نرخ حساسیت به تیتانیوم بسیار کم است (یک مطالعه نشان داده است که از میان بیماران تنها ۰.۶% حساسیت نشان داده اند)، با این حال همین مقدار کم نیز می تواند باعث ایجاد نگرانی شود.
بیمارانی که در حال کاشت دندان هستند باید در انتخاب دندان پزشک خود محتاط باشند و باید دندان پزشکی را انتخاب کنند که تجربه این انجام روش را داشته باشد یا یک پزشک متخصص با تجربه در کنار آن ها حضور داشته باشد تا بتوان اطمینان حاصل کرد که عمل ایمپلنت با شرایط عادی پیگیری خواهد شد.
در کلینیک دندانپزشکی دیجیتال دکتر نوشین نصیری، تیمی از تخصص‌های مختلف دندانپزشکی در کنار هم کمک می‌کنند تا بهترین خدمات دندانپزشکی را به شما ارائه دهند.
برای دریافت نوبت و مشاوره درباره ایمپلنت با شماره های کلینیک دندانپزشکی دیجیتال دکتر نوشین نصیری تماس حاصل نمایید:
۰۲۱۲۲۲۱۴۰۰۴ – ۰۲۱۲۲۲۱۵۰۰۵
