خیلی وقت‌ها تعجب میکنم از تغییرات یهویی آدما.. از اینکه چطور میشه آدما به این زودی از این رو به اون رو میشن. تا دیروز ادمایی دورو اطرافم بودند که فکر می‌کردم جزء آدمای امن من هستند ولی فهمیدم همش اشتباه بوده و هستند کسایی که با یه اتفاق، یا اومدن یه آدم جدید تو زندگیشون عوض میشن. انگار نه انگار که یه زمانی انقدر باهم صمیمی و دوست بودیم که از همه چی زندگی هم مطلع بودیم، ولی الان تبدیل شدن به کسایی که حس می کنم دیگه نمیشناسمشون..
خیلی فکر کردم و عصبی بودم بابت اینکه چرا کسایی که دوستشون دارم یهویی تغییر می‌کنند ولی بعد فهمیدم اشتباه از اونا نیست! این منم که توقع بیجا از بقیه دارم. منم که فکر میکنم باید یه تفاوتی بین کسایی که آدمای امن زندگیم هستن و بقیه باشه.. ولی الان فهمیدم که هیچ آدمی نیست که تغییر نکنه.. هیچ آدمی نیست که رنگ عوض نکنه.. وقتش برسه همه تغییر می‌کنن و یه جوری میشن که دیگه نمیشناسیشون.. اصلا انگار نه انگار اون آدمییه که یه زمانی خیلی بهت نزدیک بود و صمیمی بودین و وقتی به اون دوران فکر میکنی دلت تنگ میشه واسه دوستی‌ای که یه زمانی داشتین :)
بخاطر همه این اتفاقا تصمیم گرفتم توقعاتمو از آدما بیارم پایین. دیگه از هیشکی توقعی نداشته باشم که بعدا خودمو آزار بده. توقعاتم رو اونقدری میارم پایین که دیگه با رنگ عوض کردن بقیه ناراحت نشم. این منم که از بقیه انتظارهای بیخود داشتم پس خودم باید اصلاح شم
همین :)
