چند روز پیش متن زیر رو که یک نویسنده هندی در مورد روز معلم در ژاپن نوشته بود در برنامه Quora خوندم و جواب همکار ژاپنی این آقا و مقایسه شرایط معلم‌ها در ژاپن و ایران واقعا قابل تأمل بود.
《یک بار از همکار ژاپنی ام، معلم یاماموتو پرسیدم:
- چه زمانی روز معلم را در ژاپن جشن می گیرید و چگونه آن را جشن می گیرید؟
او با تعجب از سوال من جواب داد:
- ما هیچ جشن روز معلمی نداریم.
با شنیدن پاسخ او، نمی دانستم که او را باور کنم یا نه. من تعجب کردم، "چرا کشوری با اقتصاد، علم و فناوری توسعه یافته، چنین بی‌احترامی به معلمان و کار آنها نشان می دهد؟"
یک روز، بعد از کار، یاماموتو مرا به خانه‌اش دعوت کرد. از آنجایی که او دور از مدرسه زندگی می کرد، سوار مترو شدیم. واگن های مترو در ساعت پر رفت و آمد عصر شلوغ بودند. من توانستم خود را بفشارم و ایستادم، نرده ها را محکم گرفتم. ناگهان پیرمردی که کنارم نشسته بود، صندلی خود را به من پیشنهاد داد.
من که چنین رفتار محترمانه ای را از فردی مسن درک نکردم، نتوانستم پیشنهاد او را بپذیرم، اما او اصرار کرد و من مجبور شدم بنشینم.
پس از خروج از مترو، از یاماموتو خواستم تا در مورد رفتار پیرمرد توضیح دهد. یاماموتو لبخندی زد و به نشان معلمم اشاره کرد و گفت:
- این پیرمرد نشان معلم شما را دید و به نشانه احترام به مقام شما صندلی خود را تقدیم کرد.
از آنجایی که اولین بار بود که به خانه یاماموتو می‌رفتم، احساس ناراحتی می‌کردم که دست خالی باشم، بنابراین تصمیم گرفتم یک هدیه بخرم. من افکارم را با یاماموتو در میان گذاشتم، و او از من حمایت کرد و گفت که جلوتر فروشگاهی برای معلمان است که می‌توانید اجناس را با تخفیف خریداری کنید.
یک بار دیگر نتوانستم جلوی احساساتم را بگیرم و پرسیدم:
- آیا این تخفیف ها فقط برای معلمان است؟
یاماموتو با تایید حرف من گفت:
- در ژاپن معلمی محترم ترین حرفه و معلم محترم ترین فرد است. کارآفرینان ژاپنی از بازدید معلمان از فروشگاه هایشان خوشحال می شوند. آن را افتخار می دانند.
در طول مدتی که در ژاپن بودم، بارها دیدم که مردم ژاپن چگونه به معلمان احترام می‌گذارند. برای آنها در مترو صندلی‌های جداگانه در نظر گرفته شده است، فروشگاه‌های اختصاصی وجود دارد و معلمان در هیچ نوع وسیله ای برای تهیه بلیط منتظر نمی‌مانند.
چرا معلمان ژاپنی به جشن جداگانه نیاز دارند در حالی که هر روز زندگی آنها مانند یک جشن است؟
وقتی این داستان را بازگو می‌کنم، از صمیم قلب آرزو می‌کنم که جامعه ما به این درجه از احترام معلمان برسد و معلمان شایسته چنین عنوان والایی باشند!》
🔗 لینک نوشته اصلی
