ٱلَّذِى عَلَّمَ بِٱلْقَلَمِ♡

﷽
همان خدائی که به وسیله‌ی قلم (انسان را تعلیم داد و چیزها به او) آموخت.








دلہ نوشته♡

[v] مقدمه
• ? تک تک انسان به یه نحویی با زندگی تا
می کند?
• و درپایان هم زندگی، هم خاطرات، مچالہ می شوند و مجالی برا کلام آدمی ...
نمیماند!
كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ♡


• همہ تُ این دنیا یه ساز خوش نوا یا بدنوایی سر میدهند، وهمی بس برا وجود خاطرات ...
به این فکر میکنم، ...
خاطرات مینویسیم ولی بر روی چِ
روی چِ نوشتیم رو چِ باقی میماند♡





• به زندگی می نگرم که چِ کردم چِ میخواهم از زندگی ...
چِ شد کہ حسین?
ماند در یاد ...




• یادم نبود که انشاء برا خود مینویسم، ازبس ...
سایه غم کربلا مارا در بهوت برده که گاهی یادم می رود زندگی کنم!


• برا نوشتن این خلاء هیچ پیدا نمیکنم، چِ بنویسم ...
مگر این مصبیت چقدر وسعت دارد کہ در کلامات نمیگنجد...




تلخی این واقعه رنگ ? میبرد، چِ برسد به زینب کبرا♡


دیگ ? برایم نماند،...
باتہ مانده?مینویسم، ناتمامم،نزارمم ? رو کہ حسين ناتمامم ...

جوهر?

• ? مرا تنها نزاشت چِ شد تُ زینب را
تنها گذاشتی♡




جوهر♡
✒ را تنها نزاش‌، زینب♡
حسین نداش♡

✒رنگ پس دادُُُُُُُ، رفت♡
مارا چِ رفت♡


خود نویس✒



چِ شد الان،...
لَبِّیک برا یاری آن حضرت سر میدهیم فقط میتونم ازخفت♡
به یادت جرعه آبی بنوشم ولی عذاب میکشم، نمیتونم برا هیچ تشنه بمیرمم ...





? مجالی برا نوشتن ♡
‌ بنده ای هم چُ مرا♡
نمیدهد ♡
بنده ای هم چُ ♡
مرا را چِ بہ کربلا♡