فیلم ها و سریال های جنایی و معمایی ، از آن دسته عناوینی اند که بسیار عامه پسند هستند . در سطح جهانی ، اثار موفق زیادی در این سبک ساخته شده اند . اما از جهان که بگذریم ، به ایران می رسیم . در کشور ما ، سعی تلاش های زیادی برای ساخت یک عنوان جنایی موفق شده بود ، اما متاسفانه هیچ کدام آنطور که باید و شاید به هدفشان نرسیدند . تا اینکه در ماه های پایانی سال 1401، عنوانی با نام پوست شیر منتشر شد و میتوان گفت که سطح سینما را در ایران بالا برد . با نقد و بررسی بهترین اثر معمایی-جنایی سینمای ایران همراه باشید ...
همان ابتدا ، صحنه از یک قهوه خانه و محل تجمع ( لاتی لوتی ها ) شروع می شود . صدای قهقهه ، دود قلیان ، بوی سیگار و حس یاس ، بهترین کلمات برای توصیف این مکان هستند . در میان این همهمه ، نعیم مولایی ( که تازه از زندان ازاد شده ) به این قهواه خانه می اید و به دیدار دوست ها و رفقای قدیمی اش می رود .پس کمی خوش بش ، او اطلاعاتی در مورد همسر سابقش می گیرد ؛ لیلا در یک خیاطی مجلل کار می کند و جزء مدیران انجاست . از همان اول فیلم ، حس غم و اندوه خاص و عجیبی به جان بیننده می افتد ؛ حس بسیار عجیب و جالبی که بیننده را به طرز نامحسوسی مضطرب می کند . حس اینکه یک آشوب در راه است . خب ، نعیم به سراغ لیلا می رود و یک چیز از او می خواهد ، نعیم می خواهد دخترش ساحل را ببیند . همین خواسته نعیم ، اغاز تمام ماجراهای سریال است .
ممکن است در قسمت های اغازین سریال ، بیننده حس کند که پوست شیر چیز جالبی برای ارائه ندارد ، اما باید کمی به پوست شیر فرصت داد تا خودش را نشان دهد . شاید فکر کنید که طرح داستان بسیار ساده و کلیشه ای است( که درست می گویید ) ، ولی تا قسمت چهارم صبر کنید ، چون که جذابیت سریال از اینجا آغاز می شود . جزئیات و داستان ها و ماجراهای فرعی پوست شیر بسیار زیاد هستند ؛ در اوایل ، این جزئیات زیاد بسیار سرگر م کننده بنظر می رسند ، اما طی مرور زمان ، حس می کنید سریال زیادی حاشیه می رود و پوست شیر را از حال و هوای خودش خارج می کند . درواقع نویسنده سعی کرده با این کار ، قسمت های سریال را بیشتر کند ، اما با این کار ، فقط باعث شده برخی قسمت ها مانند یک اسپین-اف بنظر برسند . از طرف دیگر ، برخی شخصیت های این عنوان ، کمی مصنوعی و غیر قابل جلوه می کنند .به عنوان مثال ، بازیگر نقش ساحل ( پردیس احمدیه ) در قسمت های اول بسیار خوب و عالی ظاهر می شود ، اما به همان اندازه ، در قسمت های پایانی ، غیرطبیعی رفتار می کند . به طوری که بیننده به هیچ وجه نمی تواند ( بنا بر دلایلی که حاوی اسپویل است ) نگران او شود ( با او همزاد پنداری کند ). یا منصور باجلان ، او یک کپی ناموفق از جوکر است . بازیگر وی تمام تلاشش را می کند تا در نقشش فرو برود، که موفق هم می شود ؛ اما متاسفانه دستان پشت پرده ، نمی توانند به خوبی جوکر را در آن فضا شبیه سازی کنند .
پوست شیر ، یکی از بهترین اثار سینمای ایران است . این سریال به خوبی می تواند داستان زندگی یک پدر دل شکسته را روایت کند . ولی چقدر عالی می شد که این عنوان ، ضعف هایی مانند یکنواختی گاه و بی گاه ریتم فیلم نامه و مصنوعی بودن برخی شخصیت هارا نداشت ؛ که اگر چنین می شد ، با یک سریال بی نقص طرف بودیم . به طور کلی ، پوست شیر در سطح ایران یک شاهکار است و در سطح جهان ، فقط یک عنوان معمولی است . جهشی بزرگ برای سینمای ایران و جهشی کوچک برای سینمای جهان .....
+ داستان جالب
+ فضاسازی عالی
+صداگذاری بی نقص
+ارزش تکرار
-مصنوعی بودن برخی شخصیت ها
-ریتم کند و یکنواخت فیلمنامه در برخی سکانس ها
-طولانی بودن بیش از حد
