سلام ، نمی دونم از کجا باید شروع کنم . این سایت رو اتفاقی پیدا کردم و با خودم گفتم چرا که نه ، تا کی می خوای همه چی رو تو دفترت بنویسی و تا ابد فراموش بشن . چیز زیادی هم برای گفتن ندارم اما خب این خواسته ابراز کردن و درک شدن در همه ما نهادینه شدن .
من ادم استثنایی یا خاصی نیستم . یه دختر ساده ی 15 ساله که دست و پا می زنه که در امواج خروشان این جهان غرق نشه . امسال یکی از سال های مهم زندگی من به شمار میاد اما هنوز که هنوز بعد از میلیون ها طوفان ذهنی به هیچ نتیجه ای نرسیدم که بادبان کشتی زندگی قراره به کدوم سرزمین من رو هدایت کنه .
این ادمک اسیب پذیر و سرگردان کاری ندارد جز ورق زدن کتاب تقدیر .... پدرم همیشه می گه ذهن انسان مثل یک بوم نقاشی سفید می مونه و اگر رنگ اشتباهی روش ریخته بشه دیگه راه برگشتی نیست . من هم از این می ترسم که نکنه همین حالا هم ذهنم پر از رنگ های اشتباه شده باشه . اما فرشته سمت راستم که همیشه نیمه پر لیوان رو می بینه می گه هی نگران نباش ... گاهی اوقات اون رنگ هایی که انتظارش رو نداری قشنگترین ترکیب ها رو می سازن ...
22.9.1403
