راه اندازی بیزینس یعنی پذیرفتن یک ریسک بزرگ به امید ایجاد یک محصول یا خدمتی که علاوه بر سودآوری ارزش آفرین نیز باشد، در حقیقت خارج شدن از comfort zone را میطلبد. در فضای انسانی هر شخص به عنوان کار آفرین یا کارمند یا هر موقعیت شغلی دیگری در حال پرزنت خودش به سگمنت یا سگمنت هایی از مشتریان است که حاضرند برای ارزشی که برایشان اولویت دارد بهایی را بپردازند، بنابراین هر شخصی خودش می تواند یک بنگاه باشد که میتواند ارزشی بیافریند، این ارزش می تواند در حوزه ی سلامت، کمک به ارتقای سلامت عمومی جامعه، در صنعت، کمک به ارتقای سطح دسترسی عمومی یا موارد دیگر باشد. اعتبار یکی از سرمایه های هر بنگاه هست و یک شخص با تصمیماتی که می گیرد می تواند به میزان ارزشی که در بنگاه شخصیت خودش ایجاد می کند و طبیعتا به برندی که دارد تاثیر بگذارد، حالا چه صاحب یک کسب و کار باشد یا این که نباشد.
چند روز پیش یکی از همکاران در یک معاهده ای که بین مان شکل گرفته بود از وظایفی که بر عهده داشت سر باز زد، وظایف تعریف شده ای که در همکاری مان هر طرف برعهده گرفته بود، خیلی هم پیچیده نبود، از آن جایی که صراحتا در زمان اجرای پروژه، تمام وی مشخص نشده بود ولی تلویحا در مراتبی نشان داده بود که با اصول حرفه ای بیگانه است، تمام تخم مرغ ها را در یک شانه قرار ندادم و محض احتیاط پلن B را اجرا کردم تا در نهایت زیان زیادی برایم نداشته باشد و بدون درنگ تمام همکاری هایم در همه ی پروژه ها را با وی قطع کردم و پروژه را با مجموعه ی دیگری که پیش از آن درخواست داده بود آغاز کردیم.
استخوان در زخم چیز خوبی نیست، اگر میبینید تصمیمی با اهدافتان همراستا نیست یا به هرم ارزش هایتان لطمه میزند، بلافاصله فکری به حال آن کنید، اگر کارمند یا همکاری دارید که از وظایف خود سر باز زده است کجدار و مریض ادامه ندهید، مرزهایتان را مشخص کنید، گاهی یک ضرر کوچک می ارزد به لطمه ای که به برند خود میزنید و جلوی ضرر های مالی و معنوی آتی را خواهد گرفت.
و اما بازی بی نهایت آن چیزی است که ما درگیر آنیم. شاید در کوتاه مدت به نظر برسد که با خلف وعده، سرباز زدن از مسئولیت چیزی به دست آورده ایم اما، در بلندمدت به اعتبار و برند شخصی مان ضربه می زند و ما را از دستاورد های بزرگ باز می دارد، دستاورد همکاری در پروژه های بزرگ تر و همکاری با آدم های خفن...
ص صاح صاحب یک کسب و کار باشد یا این که
