همه ی ما آدمها از تکرار بیزاریم. به خاطر همین به محض اینکه یه تعطیل رسمی تو تقویم پیدا کردیم ،بار و بندیلمونو جمع می کنیم و راهی یه شهر دیگه می شیم. بعضی وقتا شاید دسترسی یا شرایط اقامت توی شهر جدید برامون خیلی سخته باشه !ولی ما فقط برای فرار از تکرار و دوری از زندگی روزمره هر سختی رو به جون خودمون می خریم.
حالا بیایید این مساله رو به آهنگهای ترند تعمیم بدیم. شما به محض اینکه اینستا رو باز می کنی و میای اکسپلور گردی ،یه سری آهنگهای تکراری تو گوشت پلی میشه :
مشق امشبم نوشتن از روی اسم تویه -جمال جمالک جملو -عین و قاف و لام و کوفت و زهر مار و لم بده برام -چقدره تو لجنی و هزار و یک آهنگ دیگه .
حالا ای کاش سازنده های اینستا به نسخه اصلی آهنگها رحم کنن و ترکیب آهنگ ادل و هایده رو به خرد گوش ما ندن !حالا شاید با خودتون بگید اینم یه نوع ابتکاره ،ولی هر خلاقیتی قشنگ نیس بچه ها !بیایید حداقل این موضوع رو قبول کنید .
حالا وسط این آهنگا ممکنه یه آهنگم خیلی جذاب به نظر بیاد . ولی اون موقعی که میری و آهنگ رو از گوگل دانلود می کنی با یکی از بزرگترین شکستهای عشقی ات روبرو میشی. چون فقط همون تیکه از آهنگ قشنگه و باقیش گوشتو می خراشه !
البته توی فرهنگ فست فودی امروزی که هر کس از مادرش قهر می کنه ،میره خواننده میشه ،این قضیه اصن عجیب نیست. چون اکثرا آهنگسازا نه وقت ،نه حوصله و نه علم وهنر ساختن قطعه ای رو دارن که همش قشنگ و شنیدنی باشه !پس تنها راه معروفیت اون خواننده گمنام زیر زمینی تازه کار چپوندن چند تا نت قشنگ وسط نت ها ی ناهماهنگ و صداهای فالشه !
حالا این وسط حق آهنگسازای هنرمند و با سواد هم ضایع میشه . چون شما انقدر یک شاهکار موسیقی رو گوش میدی که وقتی پخش میشه دلت میخاد داد بزنی :این بی صاحاب مونده رو خفه اش کن !
بعضی وقتا با خودم فکر می کنم که اگه بهتون و موتزارت هم تو این دوره به دنیا میومدن ،شانسی برای مشهور شدن نداشتن.
بیایید قبول کنیم اون دوره ای که منتظر بیرون اومدن نوار کاست و دی وی دی بودیم ،آهنگ گوش دادن بهمون بیشتر می چسبید .اصن انگار توسعه اینترنت و در دسترس بودن آهنگها لذت موسیقی رو ازمون دزدیده .اصن انگار کار شبکه های اجتماعی با وجود همه خوبیاش اومده تا لذتهای کوچیک زندگی رو ازمون بدزده و ما با مقایسه کردن زندگی خودمون با آدمای پولدار و بلاگرا احساس بدبختی کنیم.
اتفاق بعدی که میفته اینه که این آهنگ یه مدتی ترنده و بعد به فراموشی سپرده میشه.درست مثل چالش صادق بوقی که تودل تاریخ گم شد .ولی هنوز هم همه از آهنگهای قدیمی هایده ،مهستی و شادمهر حرف می زنن.چون جدا از آهنگسازی و شعر و ادبیات غنی ،این آهنگا روزی هزار بار تو گوشت تکرار نمی شدن و باید برای شنیدنشون منتظر می موندی .
حالا شاید انتظار کشیدن برای مایی که تو فرهنگ فست فودی بزرگ شدیم چیز جالبی نباشه . ولی خب وقتی برای یه چیزی انتظار می کشی ،قطعا بیشتر قدرشو می دونی .بعد یه اتفاق دیگه ای هم این وسط میفته که یه آهنگ عاشقانه مضمون اصلی خودشو از دست میده و روی هر ویدیو و کلیپی سوار میشه .مثلا آهنگ محکم نبند درو میاد رو ویدیوی تاکسی سوار شدن یا مثلا برای تبلیغ شال آبی یه آنلاین شاپ آهنگ من زدم دلمو به دریا رو روی محصولش میزاره !
در این حالت حتی اگه عاشق ترین آدمم باشی دلت نمیخواد دلتو برای طرف بزنی به دریا ،چون کلا مضمونش تو ذهنت تغییر کرده.اینطوری دیگه کم کم باهیچ آهنگی همذات پنداری نمی کنی و عشق برات تبدیل به یه چیز مسخره و فست فودی میشه .اصن واسه همینه که عشقای الان اکثرا دووم نمیارن .در واقع کاری که شبکه اجتماعی با نسل بشر می کنه ،سطحی کردن و به سخره گرفتن احساسات عمیقش و عادی سازی تنوع طلب بودن و بی احساسیه .
چون از طرف دیگه ،انتخابای خیلی زیادی جلو چشم طرفین میزاره و روابط و احساسات سطحی رو عادی سازی می کنه .این شبکه ها نه فقط روابط بلکه ،موسیقی و هنر رو هم به پایین ترین سطح خودش تنزل میدن .پس با این حساب ترند شدن آهنگ یکی از بدترین اتفاقاتیه که می تونه برای یه هنرمند واقعی بیفته.اما اگه کسی دوس داره یه مدت کوتاه رو بورس باشه و یه پولی به جیب بزنه و تو اوج خدافظی کنه ،ترند شدن براش بهترین راهکاره .البته تو شرایط فرهنگی فعلی ایران راهی جز لمپن بودن برای بقا نیست و خود منم خیلی اهل گوش دادن موسیقی فاخر نیستم و ادعایی ندارم. حالا تو بهم بگو با شنیدن کدوم آهنگ دوس داری گوشیتو بکوبی تو دیوار ؟
