خانه همیشه تمیز=جهنم مطلق
من یک مادر ایده آل دارم.از آن زنها که همیشه سر کار می رود ودر کنار آن مربا وترشی اش هم همیشه به راه است!خانه ما همیشه مرتب است وسفره هایمان رنگارنگ.غذا همیشه با سالاد وماست وشربت مخصوص سرو می شود و شما هیچ وسیله ای روی زمین نمی بینید.شاید با خودتان فکر کنيد چه مادر خوبی!
اما این کل ماجرا نیست.چون بچه چنین مادرانی از بچگی همیشه با یک شخص کنترلگر مواجه اند.از وقتی که می توانستم خاطرات را توی ذهنم ثبت کنم همیشه صدای فریاد تو گوشم بود:اتاقت را مرتب کن!چرا شلخته ای؟توبه هیچ درد نمی خوری.چرا اینکار و این مدلی انجام دادی؟هرجا بری پست میفرستن واز این جمله های تحقیر کننده.همچین مادرایی انقد درگیر درست انجام دادن امور ومرتب پیش رفتن همه چین که وقتی برای ابراز محبت به بچشون ندارن.اونا زنهای سرد وبی احساسین که هیچ شباهتی به مادر ندارن!در نتیجه این مادرا تمام مراحل زندگیتونو با وسواس تلخ می کنن و در عین اینکه خیلی مسئولیت پذیر ومتعهدن اما تو هیچ حمایت عاطفی از مادرت دریافت نمی کنی.
اگرچه همیشه حتی تا سن بالا همه چی برات آماده وحاضره اما تو فقط آرزو می کنی که از اون خونه به نحوی فرار کنی!بدتر از اون انقد به خاطر کارای روزمرشون سرت منت میزارن که احساس گناه کنی.اما این یه تله است وتو به هیچ عنوان نباید تو این تله بیفتی.تو هیچ گناهی نکردی ونیاز به عذاب وجدان نیست.تو فقط با یه آدم بیمار مواجهی و باید از کنارش عبور کنی.گوشاتو بگیری وحس کنی هیچی نشنیدی.مث من که سالهاست گوشهام گرفتم.اما ازتون میخوام سکوت نکنید وبگید توچنین شرایطی چطور رفتار می کنید؟راستی امیدوارم هیچوقت حس گناه نکنید چون در ۹۹ درصد موارد خانواده ایرانی مقصره!
