من یک آدم آدم به دور یا به عبارت با کلاسا درونگرام . نه اینکه از آدمها بدم بیادا ،اصلا نه !ولی خب بودن در کنار آدمها به مدت طولانی حالمو بهم می ریزه .اگه تو هم الان نشستی و این مطلبو می خونی مشخصه مثل من درونگرایی .اگر هم برونگرایی قطعا اومدی مطلبمو بخونی و ازم انتقاد کنی. خب من آماده پذیرش هر انتقادیم که بعدش بلاکتون کنم !!!طبق تجربیات من آدم به دور بودن تو دنیای امروز ما خیلی هم مفیده . حالا می دونی چرا اااا؟بیا اینجا تا بهت بگم!
1-طبق قوانین متافیزیک داشتن زندگی شلوغ و رفت و آمد با آدمای زیاد انرژی حیاتی و درونی شما رو می بلعه . چون توی ارتباط با ادما انرژی اونا که شامل حس های منفیشون مثل :غم ،افسردگی و رنجه وارد هاله انرژیکی شما میشه و آلوده اش می کنه !مگه اینکه حفاظ انرژیکی داشته باشین . البته بعضی آدما انقدر سمجن که از حفاظ انرژیکی شما هم رد میشن و به روحتون تجاوز می کنن .
2-همه ی ما دیگه به خوبی می دونیم که جوامع بشری امن نیستن .جامعه فعلی ایران هم که به دلایل مختلف اقتصادی و اجتماعی که اینجا جای تفسیرش نیست بستر خشم و نفرته . ینی مردم دنبال یکی می گردن که روش احساسات منفیشونو روش بالا بیارن .سعی کنید با حضور کمرنگ تر تو جامعه شما اون یه نفر نباشید .پس با درونگرایی شما از خشم ،درگیری و آسیبهای اجتماعی در امان می مونید و آرامشتونو حفظ می کنید.
3-شاعر تو اینجور موارد می فرمایند :من در نمی زنم میام با لگد !حالا یه عده ای متاسفانه طبق نظر شاعر عمل می کنن تو جامعه . بنابراین هرچی شما ارتباطات بیشتری داشته باشید ،سرهای بیشتری درون مقعدتان فرو خواهد رفت . در نتیجه با دخالت اطرافیان کار و زندگی خانوادگیتون به هم می ریزه و خیلی و قتها حسادت دیگران زندگیتونو داغون می کنه . پس سرتونو تا جای ممکن تو خشتک خودتون فرو کنید و به جای گذاشتن استیکر چشم زخم یه صدا خفه کن رو زندگیتون بزارید.
4-همدردی چیز بدیه ؟معلومه که آره . شاید بگید من خود خواهم ولی همدردی سطح انرژی و ارتعاش شما رو پایین میاره . به جای همدردی سعی کنید کار عملی که از دستتون میاد برای فرد انجام بدید .به طور کلی ارتباط زیاد و شنیدن غم وغصه ی آدمای مختلف نه تنها ارتعاش شما رو پایین میاره ،بلکه باعث میشه از هم و غم خودتون غافل بشید و تمرکزتون از رو زندگی خودتون برداشته بشه .
5-مهم ترین مزیت آدم به دوری شنیدن صدای درونه . شما وقتی دارن اطرافت وراجی می کنن اصن به فکر این نمیفتی که فلسفه وجودیتو کشف کنی . اما تو تنهایی ادم وقت داره خودشو کشف کنه و بره به سوالات فلسفی فکر کنه . تنهایی خیلی وقتا به وجود ما معنا میده. البته تنهای تنها بودنم خوب نیستا. بهتره ادم چن تا دوست قابل اعتماد داشته باشه. اما قطع به یقین ادمهای درونگرا عمیق تر ،آگاه تر و جالب ترن.چون ارتباطات کمتر و وقت بیشتری برای مطالعه دارن.خود من که اصلا از معاشرت با برونگراهای (همه برونگراها اینطوری نیستن )تو خالی و پوچ لذت نمی برم.شما چطور ؟
قبل اینکه بهم حمله کنی بابت این دلایل میخوام به اطلاعت برسونم که تو پست بعدی قراره خود زنی کنم و درباره اینکه چرا نباید تنها باشیم حرف بزن . پس بشین و گل به خودی زدنمو تماشا کن !
