دیگر فقط به خودش تعلق ندارد. او می‌شود یک الگو : قبل از هر کس یک الگو برای خودش، برای اطرافیانش، برای جامعه،
وبرای آیندگانی که قرار است روزی او را بشناسند.
یادت باشد شخصیت تو، و منش تو باید از تمام صفات منفی دور باشد.
یادت باشد تو باید در روح خود ، بخشش، مهربانی، عطوفت، گذشت، را پر رنگ تر از قبل کنی.
یادت باشد سبک نگاه تو به تمام انسان های پیرامونت، وتمام کسانی که تو را می‌شناسند، و تمام کسانی که قرار است روزی تو را بشناسند، با هر رنگ و لباس و با هر فکر و عقیده، همراه با عطوفت و مهربانی، گذشت، و به دور از قضاوت باشد.
تو الگو هستی برای تمام انسان هایی که مخاطب تو هستند. و تمام آنسان هایی که قرار است روزی تو به آنها معرفی شوی.
مواظب باش تو وظیفه ی سنگینی داری،
اخلاق تو، رفتار تو، بینش تو، شخصیت تو دین تو، ظاهر تو، سخن گفتن تو پوشش تو.....
و حتی کوچکترین رفتار تو معرفی الگویی برای جامعه است.
یادت باشد کودک نو اندیش درون تو همیشه باید در حال یادگیری، و تلاش برای رشد و پیشرفت شخصیت در تعالی منش و رفتار خود باشد.
مواظب خودت، شخصیتت، رفتارت،. و از همه مهم تر
«انسان های پیرامون باش.»
«یادت باشد تو از وقتی نویسنده شدی دیگر به خودت تعلق نداری...»
«معصومه ابراهیمی»
