یک انسان وقتی تصمیم میگیرد نویسنده شود:
دیگر فقط به خود تعلق ندارد. او می‌شود یک الگو :
قبل از هر کس یک الگو برای خودش، برای اطرافیانش، برای جامعه،
برای آیندگانی که قرار است روزی او را بشناسند.
یادت باشد شخصیت تو، منش تو رفتار تو باید از تمام صفات منفی دور باشد.
یادت باشد تو باید در روح خود ،صفات نیکو را پر رنگ تر از قبل کنی.
یادت باشد سبک نگاه تو به تمام انسان های پیرامونت،
وتمام کسانی که تو را می‌شناسند،
و تمام کسانی که قرار است روزی تو را بشناسند،
با هر رنگ و لباس و با هر فکر و عقیده،
همراه با عطوفت و مهربانی، گذشت، بخشش و به دور از هر گونه قضاوت باشد.
تو الگو هستی برای تمام انسان هایی که مخاطب تو هستند.
و تمام انسان هایی که قرار است روزی به آنها معرفی شوی.
مواظب باش تو وظیفه ی سنگینی داری،
اخلاق تو، رفتار تو، بینش تو، شخصیت تو، دین تو، ظاهر تو،
سخن گفتن تو، پوشش تو.....
و حتی کوچکترین رفتار تو معرفی الگویی برای همنوع توست.
یادت باشد کودک نو اندیش درون تو همیشه باید در حال یادگیری،
و تلاش برای رشد و پیشرفت شخصیت در تعالی منش و رفتار خود باشد.
مواظب خودت،روانت، شخصیتت، رفتارت... و از همه مهم تر
«انسان های پیرامونت باش.»
«معصومه ابراهیمی»
