<<مریم گل دست>>
تحلیل بررسی فیلمی در رابطه با ایثار و وداع فیلم <<ویلایی ها>>
تحلیل و بررسی فیلم 《ویلایی ها》
ویلایی‌ها نخستین ساخته بلند سینمایی منیر قیدی است که در سال 1395 تولید و در جشنواره سی و پنجم به نمایش در آمد. این فیلم روایتی از رشادت‌های نیمه پنهان جنگ، یعنی زنان، است که پیام‌ها و الگوهای مثبتی مثل ازخود‌گذشتگی، وطن‌دوستی و شجاعت را داراست.
در این فیلم خبری از قهرمان‌های قلابی آشنا نیست و حتی حضور شخصیت اصلی در منطقه جنگی، نه به دلیل باورهای قهرمانانه بلکه از سر اجبار است. «سیما» (طناز طباطبایی) ترجیح می‌دهد که تن به مهاجرت بدهد اما فرزندانش در جنگ بزرگ نشوند که این اعتقادِ اکثر آدم‌های واقعی است. ولی اسارت «سیما» در این ویلاها و رخدادهایی که به وقوع می‌پیوندند موجب تغییر نگرش «سیما» می شود.
خلاصه داستان
ویلایی ها روایتگر زندگی شیرزنان قهرمان ایرانی است که در شهرکی میان خط مقدم جبهه و شهر اهواز زندگی می کنند و در انتظار دیدار همسرانشان روزگار می گذرانند
ویلایی ها از داستانی پر حادثه و پرآشوب برخوردار نیست ، با این وجود به دلیل نمایش دقیق روابط میان شخصیت ها و قدرت در جلب حس همذات پنداری به راحتی می تواند مخاطب را تا پایان فیلم با خود همراه کند. تمرکز بر مقاومت زنان و روایت زندگی بی آلایش آن ها در کنار یکدیگر باعث شده مخاطب بیشتر شاهد روحیه قهرمانی یک ملت در برابر دشمن باشد تا دغدغه های جزئی تر هر یک از آن ها. این نگاه در تغییر رفتاری شخصیت اصلی داستان در برابر خبر شهادت همسر خانم خیری و نحوه پایان بندی اثر بیشتر مشخص است.
مهمترین ویژکی ویلایی ها یکدستی تمام اجزا و خوش نشستن آن ها در کنار یکدیگر است.
موقعیتی بکر و زنانه، که ظرفیت عظیمی از خرده داستان‌های سینمایی به فیلمساز می‌دهد. یک جمع بزرگ از زنان پیر و جوان همراه با بچه‌هاشان، از شهرهای مختلف و فرهنگ‌ها و لهجه‌ها و اخلاق‌های متفاوت، آن هم در موقعیتی ویژه و در کنار بیمارستان جنگی، به خودی خود از چنان جذابیت بالایی برخوردار است که می‌تواند ساعت‌ها سرگرمی ایجاد کند.
زنی که می‌دود تا به دیدن دسته‌جمعی سریال اوشین برسد، یا بگو و بخندهای محدود زنانه حین کار، تماشای برنامه کودک و رقصیدن دخترک، تقسیم خوراکی‌ها بین بچه‌ها.
بعد از معرفی موقعیت ویلا و نمایش جمع زنان و عزیز (با بازی ثریا قاسمی)، با ورود عروس پیرزن (با بازی طناز طباطبایی) قلاب داستانی فیلم انداخته می‌شود. زن وحشت‌زده با ماشین می‌رسد و به مادر شوهرش می‌توپد که بچه‌هایش را بی‌خبر برداشته و با خود به اینجا آورده است. به نظر می‌رسد گره داستانی فیلم همین ماجرا قصد مهاجرت عروس با بچه ها و مخالفت مادر شوهر است.در فیلم چند صحنه داریم که به رساندن خبر شهادت یا مجروحیت یکی از رزمندگان به خانواده ی آنان می پردازد رزمنده ای با ماشین می آید و نامه ای را به یکی از ساکنین ویلاها می دهد، او باید نامه را بخواند و خبر را به گیرنده ی اصلی منتقل کند. نامه را می خواند و رویش را به طرف بقیه برمی گرداند و به سمت گیرنده ی پیام حرکت می کند در صورتی که همه آرزو دارند که ای کاش این نامه، نامه ی من نباشد و تمام نگاه ها پرسان به او دوخته می شود و همین جاست که تعیلق ایجاد می شود.این صحنه حامل پیام و مهم ترین حس خانواده ی رزمندگان در ویلا بود تعلیق. بله در این اردوگاه تمام افراد به دلیل تعلقات احساسی معلق اند. در تعلیق اند که آیا پسرم باز می گردد؟آیا دوباره شوهرم را می بینم بابام کی میاد؟
دیدگاه این فیلم به مردان رزمنده همان دیدگاه همیشگی نیست بلکه از زاویه دید واقعی مادر همسر رزمندگان به آنها. ما در کل فیلم هیچ صحنه ای از نبرد مردان را نمی بینیم همان طور که مادران همسران رزمندگان هم در واقعیت چنین بودند. به عنوان یک رزمنده ما در این فیلم فقط شاهد حضور کوتاه یک فرمانده هستیم که او هم در حال رسیدگی به اوضاع خانواده ی خود است. خانواده ی رزمندگان هم در پشت جبهه ها هنگام مرخصی آمدن عزیزان خود همین صحنه ها را می دیدند. شاید اگر همین مادران همسران عزیز از احوال جبهه ها مطلع می بودند به عزیزانشان برای تاخیر در بازگشت حق می دانند. ولی آنها نمی دانستند و نمی شد از آنها این را توقع را داشت چون آنها در جبهه های جنگ با خود جنگ روبرو نشده بودند بلکه آنها عواقب جنگ را که دوری عزیزان، کشته شدن آنها و از دست رفتن هزاران جوان پاک(همانگونه که در سکانس های بیمارستان این نکته به خوبی نمایان است)، می دیدند. این فیلم ادا در نمی آورد و حقیقا مخاطب را با دریچه ی دیدگاه خانواده ی شهدا و رزمندگان در طول جنگ تحمیلی آشنا می کند. دیدی که با تمرکز بر مادران همسران و فرزندان هر بار مخاطب را به موقعیت متفاوتی از افراد پشت جبهه ها می برد. انتخاب بازیگر بسیار خوب و دقیق بوده و همینطور بانو ثریا قاسمی بسیار خوب از پس این نقش برآمده فیلم در شخصیت پردازی بسیار خوب عمل کرده است و ظریف ترین نکات شخصیتی هر فرد را به ما نشان می دهد.
در کل می‌توان گفت تماشای فیلم ویلایی ها یادمان می‌آورد که در گذشته‌ای نه‌چندان دور، چه شرایط سختی را از سر گذراندیم و دوام آوردیم و نگاهی به فداکاری ها و ایثار زنان و مادران رزمندگان دارد.
