با آزمایشاتی که دانشمندان روی انسان ها و موش ها انجام دادند
متوجه شدند دوپامین ماده ای است که اگه نباشه انسان امید به زندگی اش را از دست میدهد میشینه افسرده یه گوشه
اگر در ترشح آن تنظیم در عملی نشود ما را به سمت وابستگی به آن عمل و یا اعتیاد می کشاند
وقتی ما چیپس می خوریم دوپامین ترشح می کند براش هم مهم نیست چیپس چه اندازه ضرر دارد
وقتی هم ما مطالعه درست میکنیم ترشح نمی کنه با این حال که می دانیم چقدر برای ما سود مند است
اگر ترشح دوپامین کنترل نشه روی زندگی ما اثر منفی زیادی می گذارد
ما به دلیل تم جذاب شبکه های اجتماعی یا بازی های یارانه ای یا پایان بندی سریال ها ......
باعث می شود ترشح زیادی صورت بگیرد
و بار بعد دیگه به اندازه قبل ترشح نداریم
برای اینکه همون قدر ترشح کنه باید تایم بیشتری خرج اون کار کنیم
مثلا اگر شب اول ۲۰ دقیقه در اینستاگرام بودیم برای ترشح همون قدر باید شب دوم ۳۰دقیقه باشیم و به مرور به خودمان میایم می بینیم بیش ۴ ساعت از خواب مان گذشته ولی ما هنوز غرق شدیم تو پست ها و استوری ها
برای فیلم ها مستهجن و بازی های یارانه ای کلا همه شبکه های مجازی هم به همین صورت
این باعث می شه ما دیگه از کار های عادی زندگی لذت نبریم چون ترشح دوپامین ها مختل و بالانس خودش را از دست داده
و زندگی ما هم قطعا مختل می شود
قدیم میرفتیم از ساعت ۲بعد ظهر تا ۴ در کوچه توپ می زدیم ولی دیگه این واسه بچه نسل امروزی جذابیت ندارد وقتی بازی ها گیم تا این حد پیشرفت کردند
خیلی ها معتاد خبر شدند یعنی کلکسیون بی سرو ته از خبر دارند که به هیچ دردشون نمی خوره و پیش خودشون فکر می کنند دارن به دانش شون اضافه می کنند اما وقتی که در حوزه زندگی آن ها به هیج درد نمی خوره چه دانشی چه کشکی؟(مثال ها)
خب راه حل چیه؟
بهترین راه حل اینکه ما یک روز از هفته مون رو نه سمت گیم نه سمت شبکه اجتماعی نه سمت گوشی نه سمت حتی موسیفی .......نریم به جای آت بریم سمت
ورزش کتاب.....
اگر برای بار اول سخته خب یه ذره سنگینی سو کمتر کنین مثلا فقط سمت شبکه های اجتماعی نرین یا هر اندازه ای که خودتون می فهمید
بعد از این دوپامین مغزتون به حالت اولیه بر می گرده بالانس می شه واسه شما خیلی مفیده
