چند سال پیش که یکی از کتاب های نوشته ی دارن هاردی منتشر شد و مدتی بعد هم ترجمه و به دست فارسی زبانان رسید، با مفهوم جالبی آشنا شدم به نام اثر مرکب.
این مفهوم خیلی جادویی و جالب و جدید به نظر میرسید، اما کمی که گذشت و کمی که مطالب بیشتر مطالعه کردم متوجه شدم این مفهوم، مفهومی جدید نیست و در فرهنگ های گوناگون از جمله فرهنگ غنی ایرانی به عنوان همت بلند داشتن و حتی مدتی بعد متوجه شدم در فرهنگ کهن ژاپن نیز با مفهومی به عنوان کایزن مطرح شده است.
همه ی این عناوین به طور ساده و خلاصه میخواهند یک حرف را بگویند، اگر میخواهی به هدفی برسی، نیازی نیست کل کوه را یکباره جابجا کنی، از روزی یک سنگ ریزه شروع کن و هر روز تکرار کن.
و جالب است برخی داشتن این دیسیپلین شخصی را زیبا ترین نوع دوست داشتن خود میدانند و چه تعبیر زیبایی!!
