برای تازگی روح باید به گشت و گذار کوه و جنگل رفت ، گاهی دریا آرامش می بخشد و گاهی درختان با سایه ی پهن پر عاطفه خویش به انسان تازگی هدیه می کنند اما گاهی با رفتن به طبیعت به جای نشاط دچار ترس و پریشانی خاطر می شویم !!
یاد نوشته ای می افتم که خیلی وقت پیش خوانده بودم ونداليسم ...
بله وندالیسم ، گاهی با دیدن این خراش های زشت و بی جا روی پیکر بکر این درختان سر به فلک کشیده جا جای این مرز کهن ،یاد بیمار روحی و روانی به ذهنم می رسد که به تخریب درخت ،تلفن عمومی،پارک ،اتوبوس و حتی یادگاری نوشتن روی آثار تاریخی ! می پردازد ...
واقعا ذهن انسا ن را درگیر و خسته می کند یادگاری روی درختان ...
روی درختان یادگاری ! درخت این یادگار زیبای دست پرمهر آدمهای طبیعت دوست ،گاهی با دست افراد بی هنر زخمی می شوند و این زخم های یادگاری آدمهای بی ذوق هیچ پیامی به بیننده منتقل نمی کند و بیشتر موجب به خطر افتادن سلامت درختان می شود.چرا که از طریق ایجاد زخم بر روی تنه درختان، انواع بیماری ها به جان درخت نفوذ می کند و با ادامه روند بیماری، موجب خشکاندن این تصفیه کننده های طبیعی هوا در محیط می شوند.
کنده کاری و نوشتن یادگاری روی تنه درختان باعث خشک شدن این موجودات زنده می‌شود و چهره بکر و زیبای این درختان که یکی از زیبایی های طبیعت شهری اند را دچار آلودگی بصری می کند. یادگار نویسی بر روی تنه درختان به صورت یک آسیب اجتماعی، در شهرها بیش تر گسترش یافته است.
کاش به جای یادگاری نوشتن روی یادگاری دیگران (درخت کاشتن ) خودمان برای به یادگار ماندن و نام نیک داشتن حداقل یک درخت بکاریم ...
