جنگیدن،زیباست!!!
جنگیدنی که منجر به باخت یا برد میشود و میسازد...
میسازد انسانی را تا بفهمد با شکست از او و ارزش هایش ذره ای کاسته نخواهد شد...
جنگیدن...فرایند تکامل ذره ذره ی انسان هایی ست که یاد میگیرند برای رسیدن به موفقیت،باید با شکست هایشان پلی بسازند و عبور کنند...
از نتوانستن ها،نبودن ها،نفهمیدن ها و شاید... نخواستن ها!!!
اما ساختن پلی از حقایقِ منفی آنقدر ها هم آسان نیست...
اکثرمان قدرت پذیرفتن اشتباهاتی را که از عقل سلیممان فوران می‌کند،نداریم و برای لاپوشانی کردنشان از عمر و زندگیمان مایه میگذاریم،
چه بسا هنوز انسان های هستند که از ارزشِ ارزشمند ترین جزو روزگار بی خبرند...
جنگیدن تنها برای رسیدن به پیروزی نیست،گه گاهی از آن می آموزم...
می‌جنگم تا یاد بگیرم...
مهم برد و باخت نیست.
می‌جنگم تا یاد بگیرم...
اگر موفق نشدم،نباید شکایت هایم را جز خودم، نزد کس دیگری ببرم...
می‌جنگم تا یاد بگیرم...
برای رسیدن به پیروزی باید تلاش کنم...تلاشی که از من،منِ بهتری خواهد ساخت...
می‌جنگم تا رسم خداحافظی با نشدن ها را بیاموزم...
