همۀ ما اهداف و آرزوهایی داریم که دوست داریم بهشون برسیم. آرزوهایی که باعث می‌شه تا احساس آرامش و امنیت کنیم دلمون می‌خواد که در چهان هستی همه چیز به نفع ما باشه و چون در واقعیت نمی‌تونیم بهشون برسیم خیال پردازی یا رویا بافی می‌کنیم. در رویاهامون به آینده سفر می‌کنیم و به تمام چیزهایی که می‌خواهیم می‌رسیم.
تجسم خلاق یک روش بسیار اصولی و مهم هست که ما رو به سوی اهدافمون به صورت مثبت می‌رسونه. در این روش ضمیر ناخودآگاه دوباره برنامه‌ریزی می‌شه اما اون برنامه‌ای که ما می‌خواهیم و کاملاً آگاهانه هست. به این ترتیب می‌تونیم موقعیت زندگی‌مون رو برای رسیدن به اهدافی که می‌خواهیم، تنظیم کنیم و به دستاوردهایی که می‌خواهیم، برسیم.
مغز قدرتمندترین ابزاری هست که ما در دست داریم و می‌تونیم با قدرتی که داره هر چیزی رو که بخواهیم به دست بیاریم. ما هر چیزی که بخواهیم رو به کائنات ارسال می‌کنیم و خواستۀ ما با توجه به احساسی که در پشت اون هست پاسخ می‌دن. احساسات ما از دل ضمیر ناخودآگاه ما بیرون میاد و با خواسته‌ای که داریم ترکیب می‌شه و محصول نهایی خلق می‌شه. یعنی خواسته‌های ما که در قالب کلام بیان می‌شه به تنهایی کارآیی نداره و اون احساسی که به کلام می‌دیم سبب خلق می‌شه.
یعنی چی؟
مثلاً خواستۀ ما مثل یک پارچه می‌مونه. احساسات ما کیفیت اون پارچه هست. اگه حسمون به اتفاقی که می‌خواد رخ بده خوب باشه یعنی کیفیت پارچه بالاست و اگه بد باشه یعنی کیفیت پارچه پایین هست. بعد کائنات با توجه به پارچه و کیفیتی که داره برای ما لباس می‌دوزه و بعد ما ناگزیر هستیم که اون لباس رو بپوشیم.
انتخابهای ما اختیاری و نتایجی که از انتخاب‌هامون می‌گیریم اجباری هست.
یعنی ما انتخاب می‌کنیم که چه پارچه‌ای با چه کیفیت و رنگ و مدلی رو به کائنات بدیم و کائنات هم لباس مورد نظر ما رو می‌دوزه و تحویل می‌ده. اگه از مدل و جنس پارچه راضی نیستیم باید احساسمون رو تغییر بدیم.
احساسات ما به خاطر داده‌ها و دیتاهایی هست که در ضمیر ناخودآگاه ما قرار داره و با پاک‌سازی می‌تونیم برنامه‌های مخرب رو خنثی کنیم. با نهادینه شدن باورهای درست، انتخابهای درست و نتایج درستی خواهیم داشت.
ذهن یا ضمیر ناخودآگاه یا کودک درون ما، قدرت خلق کردن داره. از کودکی بسیاری از داده‌هایی که دریافت کرده رو به آدم‌ها و شرایطی که امروزه در زندگی‌مون تجربه می‌کنیم تبدیل کرده. این تبدیل شدگی یعنی خلق و آفرینش. کاری که ما انجام می‌دیم این هست که از این ابزاری که در دست داریم به نفع خودمون سود بگیریم. یعنی تا حالا هر برنامه‌ای که داشتیم رو خلق می‌کردیم از این به بعد با هدف و آگاهانه هر برنامه‌ای که به نفعمون هست رو در ذهنمون ثبت و ذخیره می‌کنیم.برای هر خواسته‌ای مثل عادات مناسب داشتن، تغییر محل زندگی و رفتن به محله‌ای بهتر و بالاتر، افزایش درامد و سلامتی و...
تجسم یعنی تصویر سازی و خلاق هم یعنی خلق کردن. به عبارتی تصویرها و آرزوهای ما رو خلق می‌کنه. البته این کار با تمرین و تکرار انجام می‌شه و بهتره که در ساعات مناسبی هم انجام بشه که بازدهی بهتری داره. زمان‌هایی مثل ده دقیقه قبل از خواب و یا ده دقیقه بعد از بیداری. وقتی که نه خوابیم و نه کاملاً بیدار و هوشیار یعنی در حالت آلفای ذهنی هستیم.
قبل از انجام دادن این تکنیک قدرتمند باید بدونید که چی می‌خواهید و دوست دارید به چه هدفی برسید. بنابراین باید بتونید متمرکز باشید. بهتره قبل از اینکه اینکار رو انجام بدید تمام اهدافتون رو بنویسید و بررسی و بازبینی کنید. حداقل یکی روز به خواستتون فکر کنید و تمام جوانب و جزئیات رو یادداشت کنید تا چیزی از قلم نیفته.
دم و بازدم عمیق باعث می‌شه تا اکسیژن بیشتری وارد ریه‌ها بشه. گفتیم که همه چیز در جهان هستی انرژی هست؛ بنابراین اکسیژن هم انرژی هست. انرژی وارد ریه‌ها و تمام سلول‌های بدن ما می‌شه. در نتیجه استرس و اضطراب ما کم می‌شه. پایین‌ترین فرکانس مربوط به احساساتی مثل استرس و ترس و نگرانی هست و وقتی که آرامش داشته باشیم و پر از عشق و شور باشیم فرکانسمون بالاتر می‌ره و در نهایت با ارتعاش بالاتری می‌تونیم تجسم خلاق رو داشته باشیم. هر چقدر فرکانس ما بالاتر باشه به دست اوردن خواسته‌ها امکان پذیر تر هست.
چون که صد آمد، نود هم پیش ماست.
در هر سطحی از فرکانس ما به یک خواسته می‌رسیم وقتی سطح فرکانسمون بالاتر از همه باشه تمام خواسته‌های ما رو پوشش می‌ده و دستیابی به اونا رو راحت‌تر و ممکن‌تر می‌کنه. مرحله بعد تجسم کردن هست و خواسته‌ای که دارید و نوشتید رو تجسم کنید. مثل یک خاطره که در گذشته داشتید و بارها مرور کردید در ذهنتون پخش کنید.
هنگام تصویر سازی با یک احساس خوب این کار رو انجام بدید. هر چقدر احساستون عالی باشه و بابت تجسمی که می‌کنید مطمئن‌تر باشید فرکانستون بالاتر می‌ره و به خواسته‌هاتون نزدیک‌تر می‌شید.
حداقل روزی سه بار این تکنیک رو انجام بدید و سعی کنید در تمام زمانی که انجام می‌دید کاملاً متمرکز باشید. آگاهانه دم و بازدم بگیرید و هنگام انجام تمرین حواستون به تمام نکات و جزئیات باشه. ذهن ممکنه قبول نکنه و مدام بگه که خیالاتی شدی تو کجا و این خواسته کجا. بنابراین از خواسته‌هایی استفاده کنید که برای ذهن باور پذیر هست. یعنی قدم به قدم این کار رو انجام بدید و پیش برید.
گفتیم که برای تجسم خلاق خوبه که بنویسیم تا تمام جزئیات رو لحاظ کنیم. در تکنیک نوشتن تجسم خلاق کاری که باید انجام بدیم این هست که فرض می‌کنیم به پنج یا ده سال بعد سفر کردیم. دوست داریم که به چه چیزهایی رسیده باشیم. تمام اون موارد رو با جزئیات کامل و به زبان حال می‌نویسیم.
مثلاً اگه دوست دارید که تا 5 یا 10 سال آینده یک خانه خریده باشید. اون خونه رو با تمام جزئیات می‌نویسید. مثل‌اینکه به اون خونه رسیدید و در نامه ذکر می‌کنید که من به این خانه رسیدیم و الان که سال مثلاً 1407 هست من صاحب چنین خانه‌ای با چنین مشخصاتی هستم.
تمام حس و حال و شور و شوقی که دارید رو در جملاتی که می‌نویسید نشون بدید. این نامه رو شما برای خودتون نوشتید بنابراین رها باشید و هر حسی دارید یادداشت کنید. فقط از جملات و احساسات مثبت استفاده کنید. مثلاً ننویسید که اصلاً باورم نمی‌شه که صاحب خانه شدم یا بالاخره منم صاحب خانه شدم و یا جملاتی از این دست.
وقتی نامه رو نوشتید دیگه با نامه کاری نداشته باشید بنابراین می‌تونید بسوزونید و یا در جایی بگذارید که جلوی چشمتون نیست و بهش دسترسی ندارید.
هر دو تکنیک مثل هم عمل می‌کنند و با هر کدوم احساس بهتری دارید انجام بدید. می‌تونید از هر دو تکنیک هم استفاده کنید اما خواسته‌هاتون یکی نباشه.
ذهن متوجه می‌شه که شما به این تکنیک شک دارید بنابراین عمل نمی‌کنه. تمام تمارین و تکنیک‌ها و عبارات تأکیدی و هر روشی که انجام می‌دید اگه با شک و تردید باشه نتیجه نمی‌گیرید.
ایمان به انجام کارها باعث می‌شه تا ما این فرکانس رو به جهان هستی بدیم که خلق کن.
سؤال: پس چرا چیزهایی که دوست نداریم و از وجودشون بی‌خبریم مثل برنامه‌های مخرب ذهن، در زندگی ما خلق می‌شن؟
چون خودآگاه ما بی خبره و ناخودآگاه ما مطلع و آگاه هست. هر برنامه‌ای که در ناخودآگاه ما هست زندگی ما رو خلق می‌کنه چون تکرار یک چیز یعنی پذیرش و وقتی که ما اجازه می‌دیم خلق می‌شه.
