به واردشدن کالاهای ساخته شده در یک یا چند کشور، از راه تجاری به یک کشور دیگر، واردات گفته میشود. چندین نوع واردات داریم که شامل واردات قطعی، موقت و کالای مرجوعی میشود.
ورود قطعی، روشی است که بر اساس آن یکرشته کالاهای معین میتوانند با رعایت تمام قوانین و اخذ مجوزات و استانداردهای لازم به قلمرو گمرکی وارد شوند. این کالاها با پرداخت حقوق و عوارض گمرکی و با اظهارنامه حقوقی یا حقیقی میتوانند از یکی از گمرکات کشور وارد شوند.
ورود موقت، رویه گمرکی است که طبق آن کالاهای معین بهقصد خروج مجدد بدون پرداخت حقوق گمرکی میتواند تحت شرایطی به طور موقت به قلمرو گمرکی وارد شوند. این کالاها باید ظرف یک مهلت معین که گمرک ایران تعیین مینماید و بدون اینکه تغییری در آن ایجاد شود، خارج گردد.
کالاهای مرجوعی جزء واردات غیرقطعی و موقت نیز طبقهبندی میشوند و به کالاهایی گفته میشود که وارد کشور شده و بنا به دلایلی به خارج از کشور برگردانده میشوند.
به انتقال مسافر یا کالا بین دو کشور که مرزهای زمینی، دریایی یا هوایی را شامل میشود، حملونقل بینالمللی میگویند.
– در حملونقل بینالمللی دو روش مرسوم وجود دارد که شامل نوزادبَر (CARRIER) و فورواردر (FORWARDER) است. این شرکتها دو نوع از شرکتهای حملونقل بینالمللی کالا در این حوزه محسوب شده که تجار و بازرگانان کالاهای خود را معمولاً از طریق آنها صادر میکنند.
به یک شرکت حملونقل کالا که از طریق انعقاد قرارداد با فرستنده یا صادرکننده کالا، متعهد میشود که بار موردنظر را به مقصد برساند، کریر گفته میشود. معمولاً اینگونه شرکتها خود مالک و صاحب وسیله حملونقل نیز هستند یا آنکه آن را اجاره کردهاند.
شرکتهای فورواردی اشخاص حقوقی یا بعضاً حقیقی بوده که از طرف فرستنده یا صادرکننده کالا مبلغ خاصی را دریافت و در قبال آن زمینههای ارسال کالای موردنظر را فراهم میکند. در واقع فورواردر بهنوعی یک واسطه محسوب میشود که یک طرف آن صادرکننده کالا و طرف دیگر شرکتهای حمل و نقل و باربری هستند.
شامل حمل ریلی و جادهای است. قطارهای باری وسیله حمل کالا در روش ریلی هستند و حملونقل جادهای قدیمیترین و اصلیترین روش حمل و نقل بینالمللی کالا از سراسر جهان بوده است. در این روش از حمل بینالمللی ماشینهای بزرگ همانند کامیون، تریلی، ترانزیت و… استفاده میشوند.
استفاده از خطوط حمل و نقل هوایی از جمله مرسومترین شیوههای حمل کارگو (بارهای تجاری) و فریتبار (بارهای مسافری) است.
به محموله و بارهای شخصی و مسافری که ماهیت تجاری ندارند و در ابعاد کوچکتری حمل میشوند، در صنعت حمل هوایی فریت بار میگویند.
به محموله و بارهای وارداتی و صادراتی که ماهیت تجاری دارند، در صنعت حمل و نقل هوایی بهاصطلاح کارگو نامیده میشود.
برای حمل هوایی بارهای تجاری 10 مدل قرارداد تعریف شده است که از مرسومترین آنها به دو قرارداد EXW و FOB میتوان اشاره کرد.
در این قرارداد کلیه هزینهها و مسئولیتها از انبار شرکت فروشنده تا بارگیری به هواپیما بر عهده خریدار است. خریدار میتواند نشانی مبدا بار را به شرکت حمل و نقل هوایی که برای حمل با آن قرارداد دارد بدهد تا آن شرکت بارگیری و ارسال بار را انجام دهد.
در این قرارداد خریدار هیچ هزینهای تا قبل از بارگیری به هواپیما پرداخت نمیکند و کلیه هزینهها و مسئولیتها از کارخانه تا قبل از بارگیری به هواپیما بر عهده فروشنده است. خریدار میتواند نشانی فرودگاه مبدا بار را به شرکت حملونقل که با آن قرارداد دارد بدهد تا آن شرکت در فرودگاه مبدا بار را تحویل گرفته و ارسال بار را انجام دهد.
استفاده از کشتی باربری، تجاری، مسافربری، قایق و لنجهای باری، شناورها در راستای انتقال کالا و افراد را حمل دریایی مینامند.
انواع حملونقل دریایی از لحاظ بستهبندی:
(کانتینری، فله، مخزندار، کشتی بارج یا دوبه، حمل بار کشتی بهصورت Ro-Ro و حمل بارهای عمده)
روش های مختلف حمل دریایی از لحاظ مسیر حرکت:
حمل بار دریایی با کشتی به صورت مستقیم
ارسال بار با کشتی به صورت غیر مستقیم ( کراس استافینگ ، ترانشیپ ، حمل ترکیبی)
انواع شیوه های حمل بار دریایی با توجه به نوع و ظرفیت بار:
(روش حمل دریایی خرده بار، روش حمل فول بار)
با وجود مراحل زیادی که دارد بطور کلی این فرایند را میتوان در دو مرحله دسته بندی کرد.
بخش اول مراحل مربوط به واردات کالا و بخش دوم ، ترخیص کالا است.
نامه های مربوط به درخواست قیمت: نگارش حرفهای نامههای بازرگانی توسط یک کارشناس حرفهای که به زبان انگلیسی و تجارت مسلط است.خریدار در این مرحله میتواند تشخیص دهد که به چه کالایی و با چه مشخصات فنی نیاز دارد و آن را به فروشنده ارائه و درخواست اعلام قیمت نماید.هر صنف و کاری زبان تخصصی خاص خود را دارد.
درخواست قیمت به این معناست که از فروشنده بخواهیم قیمت محصول مورد نظر را تعیین کند.
برای ارسال درخواست قیمت به فروشنده، نیاز است خریدار اطلاعات دقیقی از محصول مورد نیاز خود را ارائه دهد. در این مرحله، باید جزئیات فنی محصول، تعداد و واحد شمارش آن، کیفیت و ویژگیهای خاص آن و هرگونه شرایط خاصی که ممکن است بر شرایط قرارداد تأثیر بگذارد، مانند شرایط تحویل و پرداخت، به فروشنده اعلام گردد.
از مراحل مهم در واردات کالا است. خریدار برای ارزیابی فروشنده و ارزیابی کیفیت محصول، نیاز به اطلاعات مربوط به فروشنده و محصول دارد. به همین دلیل از فروشنده درخواستی را مبنی بر لزوم ارائه این اطلاعات ارسال میکند که اصطالاحاً به آن نامه تقاضای اطلاعات گفته میشود.
پس از اتمام بررسیهای خریدار و نهایی شدن شرایط اولیه معامله، فروشنده اقدام به صدور پرفرما INVOICE (فاکتور) نموده تا قرارداد بازرگانی و معامله بین دو طرف امضا خواهد شد.
شرایطی که در پرفرما نوشته میشوند، به عنوان شرایط قرارداد بین خریدار و فروشنده، بسیار مهم هستند. برخی از شرایطی که باید در پروفرما باید ذکر شوند عبارتند از:
اینکوترمز از ترکیب سه کلمه انگلیسی International Commercial Terms به معنی اصطلاحات بینالمللی بازرگانی تشکیل شده است و به صورت گستردهای مورد استفاده قرار میگیرد. اینکوترمز به مسائل مرتبط با حمل کالا از فروشنده به خریدار میپردازد. مسائلی شامل حمل کالاها، ترخیص کالاها، واردات و صادرات کالاها، اینکه چه کسی مسئول پرداخت میباشد و اینکه ریسک جابجایی و انتقال کالا در مراحل مختلف حمل بر عهده چه کسی میباشد.
انتخاب روش پرداخت مورد توافق طرفین و اجرای آن از گامهای اساسی تجارت است و در این بخش ترتیب روال انتقال پول و کالا بسیار مهم است.
به تعهدی گفته میشود که از سوی بانک خریدار به بانک فروشنده داده میشود.
انتخاب یک روش مناسب برای تبادل وجه با کالا در بازرگانی بینالملل به علت مسائل و پیچیدگیهای انتقال پول و کالا، اهمیت زیادی دارد.عواملی مانند فاصله کشورها و روابط دیپلماسی و سیاسی بین کشورها، مباحث مربوط به حمل و نقل، تفاوت واحدهای پولی و نظایر آن.
روشهای پرداخت با توجه به نقشهای طرفین به چهار دسته کلی تقسیم میشوند که عبارتند از:
در صورتی که در زمینه واردات، صادرات و حسابداری آنها نیاز به مشاوره رایگان دارید، شرکت حسابداری مشاورین تهران و شرکا میتواند در این زمینه به شما کمک کند. کارشناسان مؤسسه حسابداری مشاورین تهران و شرکا با ارائه خدمات حسابداری، خدمات حسابداری مالیاتی و خدمات مدیریت مالی برای مجموعههای مختلف، در تلاش هستند، مشکلات مالی/مالیاتی شرکتها را به حداقل برسانند.