چالش کتابخوانی اردیبهشت طاقچه و کتابی ارامش بخش!
از چالش های روان شناسانه طاقچه بیزارم، پارسال هم با چالش خودشناسی اش درگیر بودم و دست اخر سرسری کتابی از الن دوباتن را خواندم تا از جایزه اخر فصل بی بهره نمانم.
این چالش هم با من سر ناسازگاری داشت، یا باید بگویم من با این چالش کنار نمی امدم.
اخر ابم با کتاب های به اصطلاح زرد که می خواهند با چند کلام زیبا کل زندگی ات را سامان ببخشند توی یک جوی نمی رود.
کتاب داستان خوبی هم سراغ نداشتم، چون عموما دنبال کتابی نیستم که ارامش به قلبم سرازیر کند! و اصلا ایا ارامش چیزی است که از کتاب های انسان نویس به دست بیاید که من در انها باید به دنبالش باشم!
مگر می شود از فرازهای ناب قرآن عزیز، یا دعاهای روح نواز مفاتیح بهشتی یا حکمت های جان بخش نهج البلاغه را شنید و عمق تاثیر انها رو درح و روان را با کتاب های زمینی مقایسه کرد؟!
و از طرف دیگر مگر می توان از این هدیه های اسمانی نوشت و انتظار مقبول افتادن انها را داشت؟! (بماند که نوشتن از انها، ان طور که باید، نه در تخصص من است و نه اینجا ارزش و جایگاهی برایش قائل خواهند شد، که نیازی هم بدان ندارد. )
پس به سراغ کتابی رفتم که خیلی ها از ان لب به تعریف گشوده بودند که حرف‌های دلشان را زده و مگوهایشان را به نحو خوبی به زبان اورده.کتابی که با خواندنش احساس کرده اند که دردهایی مشترک در دنیا وجود دارند و دیگرانی مشابه ان ها هستند که می فهمنشان، که زندگی برای همه بازی‌هایی تا حدی مشابه دارد که باید ساختار و قوانینش را یاد گرفت و در انها پیروز شد.
این حس فهمیده شدن و شنیده شدن من را خیلی آرام می کند. ارامشی برایم فراهم می اورد که نتیجه‌اش درک درست تر و بهتری از شرایط و ناملایمات مشابه است.
ضمن انکه برخی راهکارهای روان شناسانه و مشاورگونه هم به نرمی و ظرافت، گاهی مستقیم و در سر کلاس درس،و گاهی غیر مستقیم و از زبان بی‌بی پرتجربه و یوما دوست داشتنی در داستان گنجانده شده اند. انگونه که ازشنیدن و نحوه کاربردشان هم لذت خواهید برد، تایید و تحسینشان خواهید کرد.
بیت های نغز و شیرینی که در جای جای کتاب بود، انقدر دهانم را شیرین می کرد و به جانم می چسبید که دوست دارم همه را از بر شوم.
بیت هایی مثل:
هم در به دری دارد و هم خانه خرابی/ عشق است و مزین به هنرهای زیادی
یا
حسن خلقی زخدا می طلبم خوی تو را/ که دگر خاطر ما از تو پریشان
انقدر قسمت های مختلف این کتاب را رنگی کرده ام که قبل از این سابقه نداشته، و این کتاب اولین کتابی است که دوست دارم دوباره و دوباره بخوانمش و با مستوره و امیریل، در خوشی ها و ناخوشی ها، دست و پا زدن ها برای سرو سامان دادن به خودشان، به زندگی و اینده شان همراه شوم. با ان ها به خشم بیایم،گریه کنم، ارام شوم، زخم زبان ببینم، سکوت کنم، یاد بگیرم، یاد بدهم، همدردی کنم، نفس کم بیاورم و ....
این کتاب را می توانید از لینک زیر در طاقچه بیابید:
