اما در آغاز پیدایش بشر چنین نبود، در حقیقت نیاز به بسته بندی از زمانی آغاز شد که انسان در غارها و پناهگاه‌های دائمی سکنا گزید و مجبور بود غذا و نوشیدنی را از محل‌های مختلف جمع‌آوری و به محل سکونت خود بیاورد، این نیاز منجر به اختراع اولین نوع از محصولات بسته بندی شد. در ابتدا این بسته بندی‌ها معمولاً از موادی بود که در طبیعت یافت می‌شد و قابلیت حمل و جابه‌جایی غذا و آب را داشت. بسته بندی‌هایی که از جنس پوست، برگ یا صدف بودند. با گذشت زمان در نقاط مختلف دنیا بسته بندی شکل‌های پیشرفته‌تری به خود گرفت. مردم مختلف دنیا از مواد مختلفی برای بسته بندی و حمل محصولات استفاده کردند و با پیشرفت تکنولوژی و گسترش ارتباطات، محصولات بسته بندی شکل چندمنظوره به خود گرفتند.
حدود 3500 سال پیش در مصر باستان بسته بندی شیشه‌ای (البته نه با تعریف امروز شیشه) اختراع شد. مصریان برای اولین بار برای ساخت نوعی ظرف، سنگ آهک، کربنات کلسیم، سیلکات، شن و ماسه را با هم مخلوط کردند و اولین ظرف شیشه‌ای غیرشفاف را ساختند. حدود 300 سال بعد، اولین بطری و لیوان شیشه‌ای با استفاده از قالب و ریخته‌گی ساخته شد و در ادامه فنیقی‌ها با دمیدن در شیشه مذاب،آن را به شکل ظرف‌های شفاف در آورند.
در چین حدود 200 سال قبل از میلاد مسیح مردم برای انتقال مواد غذایی از پوست گوساله استفاده می‌کردند.
در ادامه، چینی‌ها که اولین سازنده کاغذ در جهان هستند از این مهارت برای بسته بندی و انتقال مواد غذایی استفاده کردند. این اولین نمونه از بسته بندی انعطاف پذیر در جهان بود. برای مدتی طولانی چین سردمدار تولید این نوع از بسته بندی بود تا این‌که این مهارت را به غرب واگذار کرد. انگلیس اولین کشور اروپائی بود که در قرن سیزدهم از کاغذ به عنوان مواد اولیه بسته بندی استفاده کرد.
بی‌شک یکی از کسانی که تأثیر فراوانی در تکامل صنعت بسته بندی در جهان داشت ناپلون بناپارت بود. در آن زمان ارتش ناپلئون به شدت درگیر جنگ در سراسر اروپا بود و یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های آن زمان تامین غذای سپاهیان بود. ناپلئون 12 هزار فرانک پاداش برای کسی که روشی برای محافظت و نگهداری طولانی مدت غذای ارتش ارائه دهد تعیین کرد. 15سال طول کشید تا نیکلاس آپرت فرانسوی در 1805 موفق شد روشی ارائه دهد که با جوشاندن مواد و قرار دادن فشرده آن در ظروف شیشه‌ای، مواد غذایی را برای مدتی طولانی نگهداری کرد. بعد از آن پیتر دوراند بریتانیایی با برداشت این ایده موفق به ثبت اختراع اولین کنسرو شیشه‌ای فشرده شد و در ادامه این آمریکایی‌ها بودند که کنسرو را به شکل امروزی بست و گسترش دادند.
بسته بندی در ابتدا با استفاده از مواد موجود در طبیعت مانند برگ آغاز شد. بعداً اولین تولید محصولات بسته بندی با ساخت ظروف گلی و محصولات بافندگی ادامه یافت. برآورد شده که بسته بندی‌های چوبی و شیشه‌ای قدمتی 5000ساله دارند. در سال 1823 اولین بسته بندی فلزی ثبت اختراع شد. قوطی‌های کنسرو امروزی از دهه 1900 شروع به استفاده شد، در همین زمان مقوا و ورق کارتن سازی تبدیل به یکی از مهم‌ترین مواد محصولات بسته بندی شد. پلاستیک که جدیدترین مواد بسته بندی است، در دهه 1800میلادی کشف شد.
بعد از جنگ جهانی دوم، محصولات بسته بندی پلاستیکی پیدایش یافت. در سال 1946 اولین دئودرانت در بطری پلاستیکی وارد بازار شد. در ادامه پلی اتیلن در سال 1977 ظهور پیدا کرد و در ادامه بطری های PET به سرعت جایگاه ویژه‌ای برای خود پیدا کردند.
با پیشرفت تکنولوژی مواد مورد استفاده این صنعت بهبود یافت. موادی که مناسب‌تر و اقتصادی‌تر از گذشته بودند. در قرن بیستم، شیشه، فلز، پلاستیک، کاغذ و مقوا دیگر فقط مواد اولیه‌ای برای حمل و نقل و ذخیره سازی نبودند. صنعت بسته بندی با استفاده از این مواد و تکنولوژی روز، تولیدات جدیدی ارائه داد که شرکت‌ها و تولیدکنندگان کالا با استفاده ازآن، محصولات خود را تبلیغ می‌کردند، برای سیاست‌های فروش برنامه‌ریزی می‌کردند و می‌دانستند این صنعت جزء لاینفک شبکه پیچیده بازیابی محصول است.
امروز بسته بندی دیگر ظرف، محل نگهداری، وسیله جابه‌جایی یا حتی فقط یک ارائه دهنده و مبلغ نام تجاری نیست، با به‌کارگیری فناوری‌های نوینی چون AR (واقعیت افزوده) یا IOT (اینترنت اشیاء) در این صنعت، بسته بندی یک واقعیت متصل به فناوری‌های هوشمند است که می‌تواند صحبت کند، دیتا به اشتراک بگذارد، تأثیر بگیرد یا تأثیر بپذیرد و این خود آینده در زمان حال است.
برگرفته از https://www.partcarton.ir/
