«سفرنامه‌ها قصه‌های از دنیای بیرون را روایت می‌کنند اما در نهایت ما را به درون خودمان هدایت می‌کنند.»- آناندینی هارا
یک سفرنامه‌ی خوب به ما کمک میکند با مکان‌های ناشناخته آشنا شویم و اطلاعاتی درباره‌ی فرهنگ، آداب و رسوم و جاذبه‌های گردشگری آن مناطق به دست آوریم.
امروز قصد دارم چهار سفرنامه‌ی خواندنی و جذاب را برای شما معرفی کنم.
کتاب، روایت سفر بیست روزه‌ی منصور ضابطیان به کشور کوبا در مارس و آوریل ۲۰۱۶ است. او در این سفر به شهر های هاوانا، ترینیداد و وینالس سفر کرده است. سفر او با سفر باراک اوباما، رئیس جمهور وقت آمریکا، به کوبا، همزمان شده است. در پایان کتاب هم، تاریخ مختصر کوبا به صورت اینفوگرافیک آورده شده است.
سفرنامه، مثل یک داستان جذاب روایت شده و نویسنده، تصویر و مشخصات اشخاصی که با آن‌ها در این سفر دیدار کرده را مثل شخصیت‌های یک داستان در ابتدای کتاب آورده است.
یکی از مکان های جذابی که نویسنده از آن دیدن کرده، خانه‌ی نویسنده‌ی مشهور آمریکایی،ارنست همینگوی، در کوبا است.
نثر سفرنامه، روان، خواندنی و صمیمی است. مردم و رفتار و فرهنگشان در این سفرنامه بیشتر مورد توجه نویسنده بوده است.ضابطیان از شرایط تحریم و فقر و محرومیت مردم کوبا می‌نویسد اما در کنارش شادی، صمیمیت و ساده زیستی ایشان را هم به تصویر می‌کشد. تصاویر کتاب گیرا و مرتبط با متن و گرافیک و صفحه آرایی زیبا است.
این سفرنامه، گزارش سفر مصطفی آقا بیگی به کشور آلمان است.نوبسنده در سال ۹۶ در قالب پروژه‌‌ی «افق‌های ایران» به این کشور سفر میکند و در یکی از شرکت‌های آلمانی مرتبط با رشته‌ی خود به عنوان «مهندس مهمان» مشغول به کار می شود. نویسنده، علاوه بر شهر میتوایدا که محل کارش است، از شهرهای کمینتس، برلین و لیچ هم بازدید میکند.
آقا بیگی شرایط و فرهنگ محیط کاری در آلمان را به خوبی توصیف میکند. به عنوان مثال در مورد نظم آلمانی‌ها در محیط کار و بی تعارف و بی تکلف بودن ایشان در روابطشان می نویسد.
نویسنده اطلاعاتی درباره‌ی پارلمان آلمان و نظام سیاسی آن ارائه می کند. یکی از بخش‌های جذاب سفرنامه جایی است که نویسنده تاریخچه‌ی دیوار برلین و تفاوت‌های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی آلمان شرقی و غربی را قبل از فرو ریختن دیوار برلین و یکی شدن این دو کشور، شرح می‌دهد و هنوز هم بخشی از این تفاوت‌ها در شرق و غرب این کشور وجود دارد.
کتاب، شرح سفر ۱۵ روزه‌ی امیر هاشمی مقدم به کشور افغانستان در سال ۱۳۹۲ است. نویسنده در این سفر از شهرهای هرات، بامیان، کابل، مزار شریف و بلخ بازدید میکند.
هاشمی مقدم مشاهدات خودش در طول سفر را بسیار دقیق بیان کرده.نویسنده در میان گزارش سفر، اطلاعات خوبی درباره‌ی زبان‌ها، قومیت‌ها، تاریخ، جامعه و فرهنگ مردم افغانستان می‌دهد. از مکان‌های مهم و ابنیه ی تاریخی هر شهر بازدید کرده و ضمن دادن توضیحات کافی درباره‌ی این مکانها، در پایان هر فصل عکس‌های مناسب با آن شهر را در کتاب آورده است.
و در آخر اینکه بر خلاف سفرنامه‌های دیگری که ایرانی‌ها از سفرشان به افغانستان نوشته‌اند، مطالب سیاسی در این کتاب آورده نشده و نویسنده عقاید سیاسی خود را وارد سفرنامه نکرده است و رویکردش بیشتر فرهنگی و تاریخی است.
کتاب، روایت سفر بیست روزه‌ی منصور ضابطیان به کشور مراکش در بهار ۱۳۹۶ است. نویسنده در این سفر به شهرهای کازابلانکا، طنجه، شفشاون، فس و مراکش سفر میکند. در پایان کتاب هم تاریخ فشرده‌ی مراکش آورده شده است.
در سفرنامه‌ها هرچند خواندن درباره‌ی ی مکانها و جاذبه‌های گردشگری جالب است، اما قسمت جذاب تر سفرنامه ها، آشنایی با مردم آن کشور و فضا‌های متفاوت و فرهنگ های مختلف است و سفرنامه‌ی آقای ضابطیان به مراکش، این ویژگی‌ها را دارد.
نویسنده در این سفرنامه، همان طور که به مکان‌های مختلف از جمله مساجد، سینما‌ها و کافه‌ها توجه میکند، با استفاده از متن و تصاویر مرتبط، نوشیدنی خاص الجزایر یعنی چای نعنا و غذاهای این کشور و نوع پوشش مردم را به خوبی به تصویر کشیده و همچنین نوع رفتار و برخورد شخصیت های مختلف از جمله راهنمای گردشگری تا صاحب کافه، قصاب،آشپز، راننده تاکسی و ...را هم، بسیار باریک بینانه توصیف میکند.
