شب و روز مانند برق می گذرند اما ما نمیفهمیم چون همیشه به فکر اینیم که فردا چکار کنیم شنبه را شروع می کنم به امید پنجشبه ما انسان ها همیشه راه می رویم اما فکر نمیکنیم که چگونه یک تکه استخوان و یک تکه گوشت باعث این حرکت به ظاهر کوچک و لی در باطن بزرگ به بزرگی فرود روی ماه می شود همین دستان به ظاهر کوچک ما چیزی به بزرگی بمب اتم درست می کنند ما باید با فکر کردن درباره آفرینش خود را به خدا نزدیک کنیم تا درک کنیم که ما کی هستیم
