بلاک چین به اشکال مختلف وجود دارد و می تواند با توجه به اهداف استفاده متفاوت از آن استفاده شود.
بلاک چین های عمومی بی اعتماد هستند (به این معنی که کاربران باید به نرم افزار اعتماد کنند، اما به همتایان انسانی مانند بانک ها یا دولت ها اعتماد ندارند) و بدون مجوز هستند (به این معنی که هرکسی می تواند به شبکه بپیوندد و از آن استفاده کند).
بلاکچین عمومی یک شبکه باز است که هر کسی می تواند در آن شرکت کند و بیت کوین نمایانگر این نوع است. اگرچه همه شرکت کنندگان دسترسی رایگان به شبکه و داده های آن دارند، اما توسعه شبکه بلاکچین عمومی به دلیل تعداد زیاد کاربران غیرمجاز که در شبکه مشارکت دارند، دارای مشکل مقیاس پذیری است.
از طرف دیگر ، بلاکچین های خصوصی مورد اعتماد هستند (به این معنی که کاربران باید از ارائه دهنده شبکه و افراد طرف مقابل (افراد ، شرکتها و دولتها) مطلع و به آنها اعتماد داشته باشند، و مجاز هستند (به این معنی که کاربران شناخته شده و دارای اعتبار هستند).
برخلاف بلاکچین عمومی، که هیچ محدودیتی برای مشارکت شبکه و تولید بلوک ندارد، یک بلاکچین خصوصی مشارکت شبکه را محدود می کند و عمدتا بر روی گره هایی کار می کند که در واقع به شبکه کمک می کنند. این به شرکت کنندگان در شبکه اجازه می دهد تا مدلهای تجاری خود را به دلخواه خود سفارشی کنند. بسیاری از شرکت ها از جمله بانک ها به پتانسیل بلاکچین خصوصی توجه می کنند. اگرچه بلاکچین خصوصی به دلیل عدم تمرکز واقعی مورد انتقاد قرار می گیرد زیرا تراکنش توسط یک آژانس مرکزی خاص تأیید شده است، اما بلاکچین خصوصی همچنان شرکت ها را قادر می سازد تا با اجازه دادن به اعضای مجاز برای مشارکت در شبکه، یک سیستم غیرمتمرکز سریع و پایدار بسازند.
بلاک چین کنسرسیوم، توسعه بلاک چین خصوصی است. برخلاف بلاک چین خصوصی که صاحب آن دارای اختیارات کامل است، بلاک چین کنسرسیوم چندین گره را که مجوزها به آنها اعطا می شود را انتخاب می کند. بنابراین، بلاک چین کنسرسیوم نه تنها امنیت شبکه را از طریق مشارکت محدود افزایش می دهد در حالی که یک ساختار غیر متمرکز را حفظ می کند، بلکه مشکل کندی سرعت معاملات و مقیاس پذیری شبکه را نیز حل می کند. برای حمایت از همگرایی بسترهای ناهمگن، صنایع بلاکچین خود را وقف توسعه فناوری هایی مانند Sidechain ، پاراچین وbridge (برای لایه های دوم بلاکچین ها) می کنند که امکان تجارت امن ارزهای رمزنگاری شده از بلاکچین های مختلف را فراهم می کند.
برای درک بهتر، به شکل زیر توجه کنید.
در بلاکچین، یا هویت مستعار است (به معنی استفاده از یک هش آدرس (یک توالی الفبایی 32 کاراکتری برای انتقال وجوه)) یا کاملاً محرمانه است (با استفاده از ZKP ها (اثبات دانش صفر) یا ویژگی دیگر فناوری برای پوشاندن آدرس فرستنده و گیرنده و مقدار ارسال شده).
این بدان معناست که ممکن است حریم خصوصی اینترنتی ممکن باشد که به کاربر اجازه دهد اطلاعات خاصی را بدون فاش کردن آنها ثابت کند. این می تواند شامل فردی باشد که بدون فاش کردن تاریخ تولد ، سن او بیش از 18 سال است ، یا ثابت کند که پول کافی در بانک برای انجام معاملات مالی بدون فاش کردن کل موجودی یا سایر جزئیات وجود دارد.
