بلاکچین که در سالهای اولیه خود عمدتا یک پیشرفت فنی بود، اکنون نوید بسیاری از امکانات جدید را می دهد که قانون گذاران باید قبل از تعیین تغییرات مناسب در قانون گذاری، آنها را به طور کامل درک کنند. مشابه روزهای اولیه تجارت الکترونیک، قوانین در بسیاری از کشورها از پیشرفت های کنونی عقب مانده است. این امر به مقررات پیرامون رفتار داده های شخصی، سرمایه گذاری از طریق دارایی های مجازی، پیامدهای حقوقی قراردادهای هوشمند و ظهور سازمان های مستقل مربوط می شود.
طبق بررسی ما، پنج موضوع اصلی حقوقی می تواند تحت تأثیر بلاک چین قرار بگیرد: مسائل مربوط به داده ها، انطباق، فرایندها و ساختارهای سازمانی، دسترسی به بازار سرمایه و طراحی سیستم های تجارت الکترونیکی مبتنی بر بلاک چین منطبق با قانون.
یک نگرانی عمده برای مصرف کنندگان و قانون گذاران، حفاظت از داده های حساس و در نتیجه حفظ حریم خصوصی مشتریان است. در زمینه تجارت الکترونیک، قوانین در اکثر کشورها، موضوعاتی مانند جمع آوری داده ها، استفاده، افشا، مدت زمان نگهداری، الزامات امنیت و اطلاعات را تنظیم می کند. در حالی که مقررات عمومی حفاظت از داده ها یک استاندارد جهانی برای حفاظت از داده های مصرف کننده ایجاد کرده است، قوانین مختلف حریم خصوصی برای پردازش داده های شخصی در بلاکچین اعمال می شود. سیستم های بلاک چین شامل داده های مربوط به معاملات دارایی های مجازی و در صورت استفاده از قراردادهای هوشمند برای اجرای قراردادهای قانونی، در مورد قراردادهای توافقی است. اگرچه هویت رمزنگاری مورد استفاده شرکت کنندگان در اکثر سیستم های بلاک چین عمومی مستعار است، اما می توان با استفاده از اطلاعات اضافی در شرایط خاص، شرکت کنندگان را شناسایی کرد. وقتی داده ها تایید و در بلاکچین ذخیره می شوند، ویژگیهای محوری استاندارد مقررات عمومی حفاظت از داده ها، مانند حق تصحیح و پاک کردن، را نمی توان به راحتی در فناوری بلاکچین اعمال کرد.
از آنجا که مشاغل تجارت الکترونیک ممکن است پرداختهای دارایی مجازی را برای تسویه خریدها انجام دهند، انجام KYC & AML می تواند برای بسیاری از مشاغل برای اولین بار در حوزه های خاص به بخشی جدایی ناپذیر از فرآیند تبدیل شود.
در سطح جهانی، گروه ویژه اقدام مالی (FATF) و در اتحادیه اروپا، پنجمین دستورالعمل مبارزه با پولشویی اتحادیه اروپا (AML5D) الزامات خاصی را تعیین می کنند که به حجم معامله و نوع معامله بستگی دارد.
اگر قرار است معاملات تجارت الکترونیک از طریق سیستم های بلاکچین نام مستعار یا کاملاً ناشناس انجام شود، مشاغل تجارت الکترونیکی که هنوز به دلیل وابستگی به ارائه دهندگان تسویه حساب شخص ثالث با هیچ گونه الزامات مستقیم KYC یا AML مواجه نشده اند، می توانند ناگهان با هزینه ای گسترده و گران رژیم نظارتی روبرو شوند.
چندین سیستم مبتنی بر بلاکچین پیشنهاد شده که صرفاً یک بار KYC اصلی را برای مشتریان، صرف نظر از تعداد موسساتی که با آنها ارتباط تجاری دارند، انجام می دهند.
قراردادهای هوشمند به طور کلی و DAOها به طور خاص، فرصت های جدیدی را برای تجارت الکترونیکی فراهم می کند. برای مثال DAOهای مجازی که بر اساس بلاک چین اتریوم ساخته شده اند و با استفاده از فناوری قرارداد هوشمند می توانند به صورت خودکار با سایر طرفین معامله کنند. باید قوانین و مقرراتی شکل بگیرد که تمامی قراردادهای هوشمند و سازمانهای مجازی خودگردان غیر متمرکز، از آنها پیروی کنند تا هم حقوق سازنده ها هم حقوق مصرف کننده ها در آنها رعایت شود.
