یک نامه

اشک هایم

پی در پی

برگه را می‌کنند تر .

چشمان خسته ام !

این فقط یک نامه است ؛

به کسی که رهایم کرد

اما نه از روی قصد .

او هم می‌خواست که بماند

بیشتر ؛

ولی تنها یک سال

پدری کرد .

یک سال

همانند چتر

بود بالای سرم .

نوشته بود

که برایش ، زیباترین دخترم .

برخی روز ها

دور بود از ما

به اجبار کار

و این بود

برایش عذاب .

حتما حالا

او هم

همانند قلبم

شکسته است

از این فراق جاودان .

بابا !

این دوری نمی‌تواند

عشق ما را کند ویران ؛

پس لبخند بزن

و بدان

که دخترت می‌خواهد

کوه ها را

کند جا‌به‌جا .

اما

پیش از آن

باید بال هایش را

بیابد

و بعد ببین

که تا کجا ها

پر خواهد کشید .